Οι λεπτομέρειες στην εικονογράφηση της γυναικείας μορφής που αποκαλύπτεται στη βιτρίνα αντικατοπτρίζουν την πορεία του δημιουργού τους. Ο Γάλλος σχεδιαστής κοσμημάτων Elie Top δεν αγαπά το «εύκολο». Γεγονός που εξηγεί γιατί τα τελευταία χρόνια τα περίπλοκα κομμάτια του έχουν κατακτήσει ένα απαιτητικό διεθνές πελατολόγιο, το οποίο αναγνωρίζει στη ματιά του ένα είδος «προσωπικού» μυστικισμού. Πρόσφατα ο Top παρουσίασε ο ίδιος τη δουλειά του στο i-D concept store, στο εμπορικό κέντρο Golden Hall.
«Η Αθήνα είναι μια πόλη που αγαπώ, έχω φίλους εδώ. Όταν την επισκέπτομαι, έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι ήδη στην Ανατολή, καθώς μου θυμίζει τη Βηρυτό. Και μου αρέσει αυτό το στοιχείο του χάους που επικρατεί», λέει μιλώντας στο «Κ». Είναι η δεύτερη φορά που ο Top συνεργάζεται με τα i-D concept stores, τα οποία μέχρι το τέλος του χρόνου φιλοξενούν την «Dame du Lac» (Κυρά της Λίμνης), μια νέα συλλογή στην οποία πρωταγωνιστεί το παλαιωμένο ασήμι, που δίνει την αίσθηση μιας μεταμοντέρνας πανοπλίας.
Kολεξιόν όπως η «Mecaniques Celestes» (Ουράνιες Μηχανικές) και η «Etoile Mysterieuse» (Μυστικό Αστέρι) αναπτύσσονται στον γαλαξία του Top, σ’ έναν κεντρικό καμβά, πάνω στον οποίο απλώνεται μια βάση από ασήμι, που λίγο αργότερα «ζωγραφίζεται» με χρυσό κι όλο και περισσότερες πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες. Εδώ η μηχανική συναντά το βιομηχανικό σχέδιο και τον φουτουρισμό, την αρ ντεκό (μια περίοδο που άλλαξε τα δεδομένα στον σχεδιασμό κοσμημάτων), την έντονη διακόσμηση του μπαρόκ, αλλά και στοιχεία γκόθικ. Ο κόσμος του Top δεν έχει ακριβή ημερομηνία, «είναι κάπου μεταξύ Μεσαίωνα και “Mad Max”», λέει ο ίδιος.
Οι δημιουργικές αντιφάσεις μοιάζουν να τροφοδοτούν τη φαντασία του σχεδιαστή, ο οποίος αναζητά εικόνες και κάνει έρευνα πριν μεταφέρει μια τρισδιάστατη αίσθηση σε λεπτομερή σχέδια, όπου φιγουράρουν όλες οι τεχνικές λεπτομέρειες του κάθε κοσμήματος. «Δεν σχεδιάζω ποτέ κάτι που δεν ξέρω πώς μπορεί να φτιαχτεί», λέει χαρακτηριστικά.
Κόσμημα από την πιο πρόσφατη συλλογή του δημιουργού, «La Dame du Lac».
Εμμονή με την ομορφιά
Όταν ήταν πέντε ετών, είχε ήδη αποφασίσει ότι η πόλη στην οποία επιθυμούσε να ζήσει ήταν το Παρίσι και όχι η γενέτειρά του, μια βιομηχανική περιοχή στη βόρεια Γαλλία όπου δέσποζαν τεράστια εργοστάσια με επιβλητικά φουγάρα. Η παιδική απόφαση άρχισε να γίνεται πραγματικότητα όταν ξεκίνησε σπουδές μόδας στην École de la Chambre Syndicale de la Couture Parisienne, ενώ το 1997, στην ηλικία των 20, πέρασε το κατώφλι του οίκου Yves Saint Laurent με την ιδιότητα του «γενικού» βοηθού.
«Οι απαιτήσεις ήταν τεράστιες. Ο ίδιος ο Σεν Λοράν ήταν τόσο ακέραιος και δεν άλλαζε ποτέ γνώμη. Και βέβαια υπήρχε μια εμμονή με την ομορφιά, την αίσθηση της τελειότητας. Του άνοιγα δέκα τόπια από μαύρο κρεπ και εκείνος μπορεί να έκανε ώρες να διαλέξει ένα από αυτά για μια δημιουργία υψηλής ραπτικής», θυμάται ο Top.
Στο κτίριο της λεωφόρου Μαρσό, το οποίο σήμερα στεγάζει το μουσείο Yves Saint Laurent Paris, o Top δούλευε με επίλεκτα μέλη της ευρύτερης «οικογένειας» του Σεν Λοράν, όπως η Λουλού ντε λα Φαλέζ, η οποία σχεδίαζε τα κοσμήματα του οίκου. Τι του λείπει από μια εποχή που έχει περάσει στην ιστορία; «Το “κάστινγκ”. Ήταν μια ομάδα καταπληκτικών χαρακτήρων: διασκεδαστικοί, πνευματώδεις και πνευματικοί άνθρωποι, όλοι τους απόλυτα αφοσιωμένοι σε εκείνον», παρατηρεί σήμερα.
Στα τέλη του ’90, ο οίκος άρχισε να προετοιμάζει τη μετά Ιβ εποχή και ο σχεδιαστής Αλμπέρ Ελμπάζ ανέλαβε για κάποιες σεζόν τις συλλογές πρετ-α-πορτέ. Ο μαροκινής-ισραηλινής καταγωγής σχεδιαστής προέτρεψε τότε τον Top να σχεδιάσει κοσμήματα φο. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε αργότερα και στον οίκο Lanvin, όπου ο Ελμπάζ ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής το 2001, και η δουλειά του Top αποδείχθηκε ακόμα πιο φαντασμαγορική. Πριν από τρία χρόνια, ο δημιουργός εισήλθε στον χώρο του fine jewelry, επιθυμώντας να εκφράσει κάτι πιο δικό του. Η νέα κατεύθυνση του χάρισε μεγαλύτερη άνεση και σε τεχνικό επίπεδο, καθώς πολλές από τις λεπτομέρειες που ταξίδευαν στο μυαλό του δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν μέσα από φο κομμάτια. «Το κόσμημα είναι κάτι πολύ προσωπικό, μεταφέρει πολύ συναίσθημα», σημειώνει. Τα δικά του είναι γεμάτα από αστρολογικά σύμβολα, μεταλλικές σφαίρες που ανοίγουν για να αποκαλύψουν πολύτιμες πέτρες, αλλά και βίδες από τις «βιομηχανικές» παιδικές του αναμνήσεις.
Στην εποχή που η βιομηχανία της πολυτέλειας εστιάζει στο αφήγημα που συνοδεύει ένα προϊόν, ο Top βρίσκεται στο στοιχείο του. «Προσωπικά έχω απόλυτη ανάγκη το storytelling, ξεκινάω από εκεί για να μπορέσω να δουλέψω», σημειώνει. «Λατρεύω το κόσμημα τόσο πολύ, που θα μπορούσα να σχεδιάζω “βουνά”, αλλά πρέπει να διαλέξεις ποια ιστορία να πεις. Δεν με ενδιαφέρει ένα τεράστιο διαμάντι στο αυτί, αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε με τη συγκεκριμένη πέτρα». Ποιος έχει σειρά μετά την Κυρά της Λίμνης; ■