Διάβαζα τις προάλλες μια αστεία ανάρτηση της PETA (People for the Ethical Treatment of Animals) για το πώς πρέπει να αλλάξουμε τις εκφράσεις που «προσβάλλουν τα ζώα», όπου η ορθοέπεια, σε όλο της το μεγαλείο, υπαγορεύει λογοκρισία σε αποφθέγματα του τύπου «μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια».
Ανησύχησα λίγο. Μετά όμως σκέφτηκα ότι Αμερικανοί είναι, η «πολιτικορεκτίλα» είναι δικό τους εξάμβλωμα, καλά να πάθουν, και το καταχώρισα στο κουτάκι του μυαλού μου με τις άχρηστες πληροφορίες. Άλλωστε, στην Ελλάδα είχε ήδη αρχίσει να «τρέχει» το project με το σμίξιμο σκυλιών και παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες «give me a paw», και μάλιστα για έκτη συνεχή χρονιά. Όταν οι Αμερικανοί ασχολούνται με ελιτίστικες βλακείες, εμείς δίνουμε βήμα σε θεραπευτικά πρωτόκολλα που βάζουν τα σκυλιά στη θέση που δικαιωματικά τους αξίζει: στο πλάι, όχι μόνο των αφεντικών τους, αλλά και όσων τα έχουν, περιστασιακά ή μόνιμα, ανάγκη. Σε αυτό στόχευε και η εκδήλωση στην οποία παρευρέθηκε ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Και μετά, ήρθε το τρολάρισμα. Ή μάλλον, χειρότερα. Ήρθε το ξεκατίνιασμα μιας πρωτοβουλίας που αποδεδειγμένα λειτουργεί, επειδή μέσα στο μείγμα βρέθηκαν ο Άδωνις, τα Αρχαία Ελληνικά και όλες οι πολιτικές και παραπολιτικές προεκτάσεις τους: η Παιδεία του Γαβρόγλου, η αρχαιολατρία του αντιπροέδρου, η ακόρεστη διάθεση για κοκορομαχίες του σοσιαλμιντιακού σύμπαντος, το βήμα της Βουλής, το προεκλογικό νέφος, η καθημερινή μας σαχλαμάρα.
Άνθρωποι με μηδενική γνώση και κανένα δικαίωμα γνώμης (γιατί η γνώμη απαιτεί γνώση), αλλά άποψη επί παντός, άνθρωποι που δεν ξέρουν να βάλουν τρεις λέξεις στη σωστή σειρά, αλλά προτιμούν να γαβγίζουν (συγγνώμη, PETA, φαντάζομαι ότι κι αυτό είναι στη λίστα με τα απαγορευμένα…), και μαζί τους ξοφλημένοι σχολιαστές της επικαιρότητας που δεν έχουν πιάσει λουρί στο χέρι τους, φαγώθηκαν «σαν τα σκυλιά» (και πάλι συγγνώμη, ε;) πάνω από ένα θέμα για το οποίο γνωρίζουν απολύτως τίποτα.
Ας μάθουν λοιπόν ότι οι σκύλοι αρωγοί στην ανάγνωση (reading education assistance dogs) είναι σκύλοι θεραπείας (όπως οι σκύλοι οδηγοί τυφλών, οι σκύλοι που ανιχνεύουν τον διαβήτη και οι σκύλοι που επισκέπτονται τα νοσοκομεία, χαρίζοντας στιγμές ανακούφισης σε ανθρώπους που έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από την αναζήτηση της καλής ατάκας για να τρολάρουν στο τουίτερ).
Ας μάθουν επίσης ότι η ανάγνωση μαζί με σκυλιά είναι μια κίνηση προσφοράς κινήτρων σε παιδιά που έχουν φοβίες, μαθησιακές δυσκολίες ή απλώς σε παιδιά που θέλουν να αγαπήσουν το βιβλίο, σε μια χώρα όπου οι ενήλικες που διαβάζουν πάνω από ένα βιβλίο τον μήνα δεν γεμίζουν ταξί.
Μαζί τους, ας μάθουν και κάποιοι συνάδελφοι ότι είδηση δεν είναι μόνο το «άνθρωπος δαγκώνει σκύλο». Είδηση είναι και το «σκύλος εξανθρωπίζει άνθρωπο». Φτάνει να μπουν στον κόπο να ρωτήσουν, να διασταυρώσουν, να ξύσουν λίγο την επιφάνεια και να μην αρκεστούν στην παρατήρηση «δυο γαϊδάρων που μαλώνουνε σε ξένο αχυρώνα» (εντάξει, τελευταία φορά, μη με καρφώσετε στην PETA).
Γιατί αυτός ο αχυρώνας είναι δικός μας, παιδιά. Κι αν δεν ξέρετε τι ακριβώς συμβαίνει πίσω από τις ανοιχτές πόρτες του, ρωτήστε. Θα παρακαλέσουμε ένα από τα εξυπνότερα σκυλιά μας να δώσει τόπο στην οργή και να σας το εξηγήσει. ■