Αφού πέρασαν μερικούς αιώνες στα φιόρδ της Γροιλανδίας, 24 κομμάτια πάγου έχουν πλέον εγκατασταθεί στο καινούργιο τους σπίτι, που πιθανότατα θα είναι και το τελευταίο τους. Η παγωμένη εγκατάσταση του Ισλανδο-Δανού καλλιτέχνη Olafur Eliasson φέρει τον τίτλο «IceWatch London» και έχει ως στόχο να υπενθυμίσει στους κατοίκους και στους επισκέπτες του Λονδίνου πως η κλιματική αλλαγή έχει ήδη αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Συνολικά 30 λευκοί πάγοι βάρους από 1,5 έως 6 τόνους έκαναν την εμφάνισή τους το πρωί της Τρίτης έξω από την Tate Modern και στη γειτονιά του City, όπου θα παραμείνουν μέχρι να λιώσουν εντελώς ή μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου, όταν τα εναπομείναντα θραύσματα θα μεταφερθούν σε τοπικά κοινοτικά και πολιτιστικά κέντρα.
Οι περαστικοί έχουν τη δυνατότητα να τους αγγίξουν και να οσμιστούν τη μυρωδιά του πεντακάθαρου αρκτικού αέρα, που παγιδεύθηκε στο εσωτερικό τους πριν από τουλάχιστον 10.000 χρόνια, να τους γευθούν, ακόμα και να τους μετακινήσουν ή αναποδογυρίσουν, όπως συνέβη ήδη στους προηγούμενους σταθμούς της έκθεσης, στην Κοπεγχάγη και στο Παρίσι. «Τσουλήστε μαζί τους, σκαρφαλώστε πάνω τους, ακούστε τους!» είναι το μήνυμα του Eliasson. Η τελευταία φράση δεν είναι σχήμα λόγου, καθώς όσοι πλησιάζουν τα αυτιά τους στον πάγο ακούν μικροσκοπικές φυσαλίδες αέρα να σκάνε.
Τα κομμάτια πάγου αποκόπηκαν πρόσφατα από τον παγετώνα της Γροιλανδίας και εντοπίστηκαν στη θάλασσα, ενώ για τη μεταφορά τους χρησιμοποιήθηκαν ειδικά ψυγεία. Η τοποθέτηση τους στο Λονδίνο συμπίπτει με την πρόσφατη προειδοποίηση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος πως η ανθρωπότητα έχει μόλις 12 χρόνια στη διάθεση της για να περιορίσει τις χειρότερες συνέπειες της αύξησης της θερμοκρασίας. Οπως ανέφεραν στην Guardian ο καλλιτέχνης και ο συνεργάτης του, ο βραβευμένος γεωλόγος Minik Rosing, κάθε δευτερόλεπτο περίπου 10.000 κομμάτια πάγου ανάλογου μεγέθους αποκόπτονται από τους παγετώνες των πόλων. Εντούτοις, οι δυο τους δεν επιθυμούν να τρομοκρατήσουν το κοινό, αλλά αντίθετα να δώσουν ένα μήνυμα ελπίδας: «Ο μόνος λόγος που καταφέραμε να αναστατώσουμε το παγκόσμιο περιβαλλοντικό σύστημα τόσο πολύ, είναι ότι διαθέτουμε τεράστια δύναμη. Αν κατευθύνουμε την ίδια τεράστια δύναμη στη βελτίωση του συστήματος, θα καταφέρουμε να ανακτήσουμε τον έλεγχο».