Γράμματα Αναγνωστών

12' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Να «επιστρέψει» εδώ και τώρα ο Ευκλείδης

Κύριε διευθυντά

Η επιστολή του κ. Θεοδ. Βουδικλάρη (5/12/2018) είναι η αφορμή για να γράψω κάποιες σκέψεις, υποστηρίζοντας θερμά την ουσιαστική συμβολή της Ευκλείδειας Γεωμετρίας, όχι απλά τη χρησιμότητά της, στην εκπαίδευση. Επικαλούμαι γνώμες και αναφορές στα «Στοιχεία» του Ευκλείδη από άλλους, σημαντικούς. Ο νομπελίστας στη Φυσική Frank Wilczek, στο βιβλίο του «A Beautiful Question» (2015) γράφει: «Τα “Στοιχεία” του Ευκλείδη είναι μακράν το σημαντικότερο βιβλίο όλων των εποχών. Εισήγαγε σύστημα και ακρίβεια στη Γεωμετρία… εγκαθίδρυσε, μέσω παραδείγματος, τη μέθοδο της Ανάλυσης και της Σύνθεσης στον χώρο των ιδεών».

Ο ίδιος αφιερώνει ένα κεφάλαιο για να παρουσιάσει τα πλατωνικά στερεά (βλ. «Τίμαιος») και τις αποδείξεις του Ευκλείδη. Ο μαθηματικός της Οξφόρδης Roger Penrose χρησιμοποιεί το πλατωνικό δωδεκάεδρο όταν εξετάζει τη δομή του κβαντικού κόσμου («Σκιές του Νου», σ. 309). Ο Andrew Wiesner συνέγραψε διατριβή στο κολέγιο του Colorado με θέμα «Η επιστροφή του Οδυσσέα και τα Στοιχεία του Ευκλείδη» (1994). Εξετάζει τα «Στοιχεία» ως το αντιπροσωπευτικό έργο των ελληνικών μαθηματικών ως σύνολο και υπογραμμίζει την εισαγωγή της αποδεικτικής μεθόδου.

Γράφει ο κ. Βουδικλάρης για τους εισαγόμενους στις μαθηματικές σχολές. Τι να πούμε για τους εισαγόμενους σε σχολές Μηχανικών; Αγνοούν, σε μεγάλο ποσοστό, βασικές έννοιες και επίπεδης γεωμετρίας αλλά και της στερεομετρίας. Υπάρχουν εμπνευσμένοι δάσκαλοι που θα μπορούσαν να συμβάλουν ουσιαστικά σε μία πρόταση. Τον παλιό συνάδελφο από το Πολυτεχνείο Στυλιανό Μαρκάτη, τον Βαγγέλη Σπανδάγο και τον Πέτρο Σοφιανό, έναν δάσκαλο που του οφείλω ένα δίωρο μάθημα στο Πυθαγόρειο με την «Αρπεδόνη» του Πυθαγόρα.

Μιχαλης Γ. Σακελλαριου, Ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ

Γράμματα Αναγνωστών-1

«Και είπε Κύριος… δεύτε και καταβάντες συγχέωμεν αυτών εκεί την γλώσσαν, ίνα μη ακούσωσιν έκαστος την φωνήν του πλησίον. Και διέσπειρεν αυτούς Κύριος εκείθεν επί πρόσωπον πάσης της γης, και επαύσαντο οικοδομούντες την πόλιν και τον πύργον». Το απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη («Γένεσις») συνοψίζει την αρχετυπική πολυγλωσσία του ανθρώπινου είδους, την εθνογένεση, την ασυνεννοησία, την παγκοσμιοποίηση της διασποράς υπό κοινή όμως σημαία: αυτήν της έριδος. Ηταν η Υπερθεν τιμωρία για την αλαζονεία, τη ματαιοδοξία, την ασύγγνωστη ύβρι των θνητών να γεφυρώσουν, πέτρα την πέτρα, τον κόσμο τους με τα ουράνια. Στη Μεσοποταμία κτηματογραφήθηκαν, στα βιβλικά αρχεία, τα θεμέλια της συγχύσεως. Επάνω, ο πίνακας του Πίτερ Μπρίγκελ του πρεσβύτερου «Ο Πύργος της Βαβέλ».

Κρούοντας τη θύρα στον γυάλινο πύργο των γλωσσών, αλλά… χωρίς στρες

Κύριε διευθυντά

Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον την επιστολογραφία αναγνωστών σας που εκφράζουν την αγωνία τους για τις πολυποίκιλες απειλές που δέχεται η ελληνική γλώσσα από τη διείσδυση και χρήση λέξεων ξένης προέλευσης.

Ο πρωτοπόρος σε έναν τομέα καθόριζε και καθορίζει, εκφρασμένη σε γλώσσα της επιλογής του, τη βασική ορολογία που δεν είναι πάντοτε εύκολο να αποδοθεί με απλό τρόπο σε άλλες γλώσσες.  

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, πρωτοπόροι σε πλήθος επιστημονικών τομέων, όχι μόνον όρισαν τη βασική ορολογία, αλλά ουσιαστικά επέβαλαν ακόμη και στη σύγχρονη εποχή πλήθος όρων φαινομενικά ελληνικής προέλευσης, συχνά ως συνθέσεις ριζών και καταλήξεων ελληνικής προέλευσης. Ρίζες, όπως αντι-, μικρο-, πρωτο- και τηλε-, και καταλήξεις, όπως -λογία, -πάθεια και -σκόπιο, χρησιμοποιήθηκαν και, κατά πάσα πιθανότητα, θα χρησιμοποιούνται και στο μέλλον ως βάση νεολογισμών. Οσο  και αν ξενίζει, λέξεις, όπως οικολογία, παλαιοοικολογία και σχιζοφρένεια, δεν είναι ελληνικής προέλευσης, όπως είναι τα συνθετικά τους. Σύμφωνα με το Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών, για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν στην αγγλική [ecology (1873)], γαλλική [paléoécologie (1953)] ή γερμανική [Ökologie (1873), Schizophrenie (1910)] γλώσσα, αντίστοιχα.

Χωρίς να είμαι γλωσσολόγος, προ έτους κατήρτισα ενδεικτικό κατάλογο με περίπου 200 ελληνικούς όρους από πλήθος επιστημονικών τομέων (ιατρική, τεχνολογία, τέχνες κ.ά.), ως επί το πλείστον ευρείας χρήσης, φαινομενικά ελληνικής προέλευσης και με εικαζόμενη μεγάλη «διεθνή καριέρα». Αναζήτησα τη μετάφρασή τους σε 78 διαθέσιμες ξένες γλώσσες στο Διαδίκτυο (Google translate). Για περίπου τις μισές λέξεις, στη μετάφραση κάθε μιας σε τουλάχιστον 50 γλώσσες από τις 78 αναγνωρίζεται εύκολα, οπτικά ή ακουστικά, η ελληνική λέξη, συχνά υπό την αγγλική εκδοχή της, χωρίς αυτό να μειώνει σε τίποτε το κύρος και τη δυναμική της ελληνικής γλώσσας. Το αντίθετο μάλιστα.  Από τις λέξεις καθολικός, μανία, ολυμπιακός, πάνθεον, πυραμίδα, δυναμίτης, λιπίδιο, μαγνητόφωνο, μικροσκόπιο, νεφροπάθεια, σύφιλη, ταχυκαρδία, φωνογράφος και τις εξειδικευμένες επιζωτομή, κινητική και μιτοχόνδριο, στις οποίες εύκολα παραπέμπουν οι μεταφράσεις τους σε τουλάχιστον 64 γλώσσες, μόνον οι 5 πρώτες, σύμφωνα με το προαναφερόμενο λεξικό, είναι ελληνικής προέλευσης.

Καλώς ή κακώς, σήμερα δεν μας λένε τίποτε οι λέξεις τρίχαπτον, τρύβλιον και λιπαρόχην, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες δαντέλα, γαβάθα και πιγκουίνος, αλλά, από τη στιγμή που λέξεις, φαινομενικής ή πραγματικής, ελληνικής προέλευσης έχουν διεισδύσει αυτούσιες σε δεκάδες γλώσσες του πλανήτη, θα πρέπει να θεωρείται υπερβολική η απαίτηση η ελληνική γλώσσα να μένει «κλεισμένη σε έναν γυάλινο πύργο».

Η προσφορά της ελληνικής γλώσσας, πέρα από τα κλασικά θέατρο, μουσείο, μαθηματικά, φιλοσοφία, δημοκρατία, ας είναι μεταξύ αναρίθμητων άλλων και τα δίπλωμα, έκζεμα, μικρόβιο, ξενοφοβία,  ρυθμός, και εμείς από την πλευρά μας ας χρησιμοποιούμε, ως μεμονωμένες λέξεις, τα αμόκ, σεξ, στρες, μοντέλο, σερβίς και χιπ-χοπ, ακόμη και με τη χρήση λατινικού αλφαβήτου.

Αλλωστε, ποια γλώσσα κινδυνεύει, όταν, ενδεικτικά, ενώ στην αγγλική, γαλλική και γερμανική η καρδιά είναι heart, coeur και Herz, η ταχυκαρδία, αντίστοιχα, είναι tachycardia, tachycardie και Tachykardie;

Δημ Χατζηδάκης, Δρ χημικός μηχανικός, Αθήνα

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ο Β΄ Παγκόσμιος

Κύριε διευθυντά

Μελαγχολικές σκέψεις, από μια τραγική ειρωνεία της Ιστορίας, προκάλεσαν τα «80 χρόνια πριν» (δηλαδή του 1938), της Παρασκευής 7/12 της «Καθημερινής», ιδίως στα τότε παιδιά και σήμερα υπερήλικες, καθόσον αναφέρονταν στην αμέριμνη διεκδίκηση της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων 1944 από το Ντιτρόιτ, ενώ κατακυρώθηκαν τελικά στο Λονδίνο για να μη διεξαχθούν ποτέ, όπως δεν διεξήχθησαν ούτε εκείνοι του 1940 που επρόκειτο να τους φιλοξενήσει το Τόκιο. Ο πάντων πατήρ πόλεμος δεν σεβάστηκε στην εποχή μας το νόημα των αρχαίων Ολυμπιάδων που επέβαλλαν την εκεχειρία μεταξύ εμπολέμων. Τους στίχους των τραγικών (Ευριπίδη) «Κείσθω δόρυ μοι μίτον αμφιπλέκειν αράχναις» (κάνε μου τη χάρη ν’ αποθέσεις το δόρυ στις αράχνες να πλέκουν τον ιστό τους), λέει ο Πλούταρχος πως τραγουδούσαν οι Αθηναίοι εκείνον τον καιρό.

Η εκεχειρία ήταν όρος απαραίτητος για τους Ολυμπιακούς, όμως το καλοκαίρι του 1940 στον ουρανό του Λονδίνου διεξαγόταν ο αγριότερος μέχρι τότε (και τώρα) πόλεμος των αιθέρων, ενώ οι ναύαρχοι και οι στρατηγοί της Ιαπωνίας βυσσοδομούσαν το Περλ Χάρμπορ του επόμενου χειμώνα. Χειμώνας βαρύτατος πλάκωσε τότε την ανθρωπότητα και, μαζί με όλα τα άλλα, άφησε την παγωμένη σφραγίδα του και στη… «Διάπλαση των Παίδων» εκείνης της περιόδου, δηλαδή στην πνευματική και ψυχική τους εξέλιξη.  Πραγματικά δε, είναι μια λευκή σελίδα το ότι για τη γενιά εκείνων των παιδιών που μεγάλωσαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο –στη χώρα μας κράτησε μέχρι το 1949– δεν έχει μελετηθεί ποιες επιδράσεις δέχτηκαν ή υπέστησαν και πώς εξαιτίας τους διαμορφώθηκε η προσωπική τους συγκρότηση. Βέβαια, τώρα στοιχούνται στη φάλαγγα της εξόδου –οι εναπομείναντες– αλλά πάντοτε θα είχε αξία μια τέτοια μελέτη.

Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη

Οταν ο Α. Βαλαωρίτης μίλησε με γροθιές

Κύριε διευθυντά

Η περίοδος που ζούμε είναι μια περίοδος θολή, δύσκολη, γεμάτη γρίφους. Δυσκολεύεται κάποιος να βάλει σε τάξη όσα συμβαίνουν στην κοινωνία και όσα σκέφτεται ο κάθε πολίτης. Υπάρχει απόλυτη σύγχυση, απόλυτος αιφνιδιασμός, απόλυτη απορρύθμιση της καθημερινότητας των Ελλήνων.

Συγκεκριμένα: Παρά τις διακηρύξεις και τις μεγαλοστομίες, η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας πένεται. Ο Ελληνας υποφέρει από την υπερφορολόγηση και την ανεργία και, αδυνατώντας ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, γίνεται θύμα των τραπεζών. Οι πλειστηριασμοί δίνουν και παίρνουν και πολλές φορές χάνει και το σπίτι του. Οι συνεχείς μειώσεις των αποδοχών και ο ευτελισμός του μεροκάματου τον αναγκάζει να βρίσκει καταφύγιο στα συσσίτια της Εκκλησίας. Οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό· οι χήρες και οι πολύτεκνες οικογένειες χωρίς ουσιαστική προστασία, με αποτέλεσμα να οξύνεται επικίνδυνα το δημογραφικό πρόβλημα.

Υποσχέσεις αθετούνται· τα ψέματα πολλαπλασιάζονται· λάσπη εκτοξεύεται ασύστολα και επιλεκτικά εναντίον αντιπάλων· η συκοφαντία δηλητηριάζει και εξοργίζει κάθε έντιμο άνθρωπο· η ανομία, οι ληστείες, οι κακοποιήσεις ανήμπορων και υπερήλικων ατόμων είναι και καθημερινές και ανατριχιαστικές… Τα πανεπιστήμια κατάντησαν Κέντρα Διακίνησης Ναρκωτικών! Τα σχολεία, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών, σε σχεδόν πλήρη εγκατάλειψη… Η πολιτική ηγεσία, τις τελευταίες μέρες, άνοιξε μέτωπο και με τους μαθητές γιατί, λέει, κάνουν καταλήψεις σχολείων.

Τα παιδιά φωνάζουν υπέρ της Μακεδονίας και κατηγορούνται για φασισμό! Ενώ η ίδια η ηγεσία δίδαξε την πρακτική των καταλήψεων, τώρα δεν αρέσει και… φοβερίζει.

Είναι να απορεί κανείς με τη σημερινή πολιτική ηγεσία. Ενώ στηρίζεται σε ξύλινα πόδια και στερείται της απαραίτητης ουσιαστικής πλειοψηφίας, κατέχεται από έμμονες ιδέες ότι μπορεί μόνη της να λύσει όλα τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και μάλιστα σε… προεκλογική περίοδο. Και δεν αντιλαμβάνεται ότι γίνεται και γραφική και επικίνδυνη για τη χώρα. Πριν κλείσω την παρέμβασή μου αυτή, θέλω ν’ αναφερθώ και σε δύο ακόμα θέματα που συγκλόνισαν τη χώρα: το Μακεδονικό και το Εκκλησιαστικό.

1. Η υπερδύναμη και η Γερμανία κυρίως, θέλοντας να προλάβουν τη Ρωσία να μη βάλει πόδι στα Σκόπια, εξέφρασαν την επιθυμία στη χώρα μας να υπογράψει συμφωνία με τα Σκόπια για να μπορέσουν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε.

Η Ελλάδα, σαν καλή και υπάκουη χώρα, υπέγραψε τη συμφωνία των Πρεσπών και έγινε ουσιαστικά η ουρά ενός ασήμαντου κρατιδίου στο οποίο παρέδωσε το ιερό όνομα της Μακεδονίας, τη γλώσσα και την εθνότητα. Το χειρότερο είναι ότι άνοιξε για τα καλά την όρεξη για αλυτρωτικές διαθέσεις αυτού του κρατιδίου και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.

2. Ξαφνικά, να και το Εκκλησιαστικό. Ενα πρωινό ο πρωθυπουργός της χώρας, με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου, παρουσιάστηκε στις κάμερες και φανερά ικανοποιημένος, σε διθυραμβικό τόνο, πληροφόρησε τους Ελληνες ότι πέτυχε ιστορική συμφωνία με την Εκκλησία… αιφνιδιάζοντας τους πάντες. Ανακοίνωσε στη συνέχεια 15 σημεία αυτής της συμφωνίας στα οποία συμφώνησε και ο Αρχιεπίσκοπος… Δεν επιθυμώ να κρίνω οποιαδήποτε πτυχή αυτής της συμφωνίας. Υπάρχουν άλλοι, πιο ειδικοί… Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω έκπληκτος τα εξής δυσκολονόητα: Δεν υπήρξε καμιά ενημέρωση του Πατριαρχείου. Υπήρξε πλήρης άγνοια της Ιεραρχίας, της αυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης και της Μητροπόλεως Ρόδου, που παρουσιάζουν ειδικό ενδιαφέρον. Υπήρξε γενικός ξεσηκωμός του κλήρου εναντίον της συμφωνίας. Τελικά, η συμφωνία ακυρώθηκε αμέσως. 

Ενα βράδυ, στις όχθες του Σηκουάνα, έκανε περίπατο ο πατριδολάτρης ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης και του επιτέθηκαν απάχηδες. Ο ρωμαλέος ποιητής, με γροθιές, τους έτρεψε σε άτακτη φυγή… Ελπίζω να γίνει κατανοητό το μήνυμα του ποιητή…

Θωμας Γκετσης, Συν/χος δάσκαλος

Η ανέγερση του ΩΚΚ και η Χριστίνα

Κύριε διευθυντά

Πολλοί ερίζουν για το εξής: Επί υπουργίας ποίου υπουργού του αρχέγονου ΠΑΣΟΚ, η αείμνηστη Χριστίνα Ωνάση αποφάσισε να ανεγείρει το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο (ΩΚΚ).  Στην «Κ» της Κυριακής 2-12-2018, ο άλλοτε υπουργός του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτριος Τσοβόλας, σε συνέντευξή του, αναφέρει: «Θα σας πω μια ιστορία με τη Χριστίνα Ωνάση.

Το 1983 ανακαλύπτω ότι η Χριστίνα χρωστούσε φόρο κληρονομιάς από τον Ωνάση. Είχε προσφύγει στα φορολογικά δικαστήρια και περίμενε τη δίκη χωρίς να πληρώσει. Αλλά οι προσφυγές δεν αναστέλλουν την εκτέλεση των πράξεων επιβολής των φόρων και των προσαυξήσεων. Χρωστούσε 1,9 δισ. δραχμές, ποσό τεράστιο για την εποχή. Καλώ δύο διευθυντές του υπουργείου και τους ζητώ να ετοιμάσουν ένταλμα προσωρινής κράτησης για τη Χριστίνα… Δεν ήθελα ασφαλώς να την οδηγήσω σε προφυλάκιση, αλλά να την πιέσω να πληρώσει.

Μετά τον Δεκαπενταύγουστο ζήτησε συνάντηση μαζί μου ο αείμνηστος Στέλιος Παπαδημητρίου του Ιδρύματος Ωνάση… Στο τέλος η Χριστίνα πλήρωσε ολόκληρο το ποσό και μάλιστα σε συνάλλαγμα. Ξαφνικά επιστρέφει ο Παπαδημητρίου και ζητεί να με συναντήσει. Τον δέχομαι και μου δίνει έναν φάκελο.  Στον φάκελο υπήρχε επιστολή της Χριστίνας στην οποία, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης που η διαδικασία είχε γίνει από πλευράς μου χωρίς καμία σκιά και με απόλυτη τήρηση της νομιμότητας, αναλάμβανε οικειοθελώς τη δέσμευση για μια νέα δωρεά, για την ανέγερση του ΩΚΚ… Ετσι δρομολογήθηκαν οι διαδικασίες για το Ωνάσειο. Δεν το έχω πει ποτέ δημόσια. Το λέω πρώτη φορά».

Η ανέγερση του ΩΚΚ οφείλεται, πράγματι, στην απόφαση της αείμνηστης Χριστίνας. Ομως την απόφασή της αυτή έλαβε η Χριστίνα, όχι επί υπουργίας του κ. Τσοβόλα το 1983, αλλά 7 χρόνια νωρίτερα, το 1976, όταν το ΠΑΣΟΚ πολύ απείχε ακόμα από την άνοδό του στην εξουσία.

Η ιστορία του ΩΚΚ είναι η εξής: Τον Αύγουστο 1976, ο τότε σύζυγος της Χριστίνας Ωνάση, ο Αλέξανδρος Ανδρεάδης, νοσηλευόταν στον «Ευαγγελισμό» έπειτα από ορθοπεδική επέμβαση. Τις ημέρες νοσηλείας του, η Χριστίνα περνούσε αρκετές ώρες στο γραφείο του αείμνηστου Χρίστου Σταθάτου, που ήταν διευθυντής της Θωρακογειρουργικής Κλινικής του «Ευαγγελισμού», επειδή ο πεθερός της, ο τραπεζίτης Στρατής Ανδρεάδης και ο Σταθάτος ήταν σύγγαμβροι. Εγώ ήμουν ο καρδιοχειρουργός, υπεύθυνος για την άσκηση της Καρδιοχειρουργικής στην Κλινική Σταθάτου.

Αργά το βράδυ της 19ης Αυγούστου 1976, μου τηλεφώνησε ο Σταθάτος και με ρώτησε τι καρδιοχειρουργική επέμβαση είχα προγραμματίσει για το πρωί της επομένης, γιατί η Χριστίνα επιθυμούσε να παρακολουθήσει, πρώτη φορά στη ζωή της, εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Του είπα ότι θα αφαιρούσαμε έναν όγκο από την καρδιά 44χρονης γυναίκας. Ο Σταθάτος εξέφρασε, αρχικώς, κάποιες αντιρρήσεις για την καταλληλότητα του περιστατικού να το παρακολουθήσει η Χριστίνα, γιατί δεν ήθελε να έχουμε «ατυχές συμβάν» παρουσία της. Τον διαβεβαίωσα ότι το περιστατικό ήταν μεν σπάνιο, αλλά όχι εξαιρετικά επικίνδυνο και δέχθηκε να οδηγήσει τη Χριστίνα στο χειρουργείο.

Το επόμενο πρωί (20-8-1976) η Χριστίνα παρακολούθησε επί τρίωρο την εγχείρηση, που είχε επιτυχή έκβαση. Το ίδιο βράδυ οδηγήσαμε τη Χριστίνα στη Μονάδα Εντατικής και μίλησε με τη χειρουργημένη, που είχε ήδη αποδεσμευθεί από τον αναπνευστήρα.

Την ώρα που η Χριστίνα αναχωρούσε από τη Εντατική, ένας χειρουργημένος της προηγούμενης ημέρας (λεγόταν Νίκος Πεντάρης) είπε, με δυνατή φωνή, στη Χριστίνα: «Κυρία Χριστίνα, εμείς που μπήκαμε σ’ αυτή τη μονάδα είμαστε τυχεροί. Εξω περιμένουν πολλοί που έχουν ανάγκη να μπουν εδώ μέσα. Μπορείς να τους βοηθήσεις;». Η Χριστίνα χαμογέλασε, είπε «περαστικά» σε όλους και αποχώρησε. Εκείνο το βράδυ της 20ής Αυγούστου 1976, η Χριστίνα Ωνάση αποφάσισε να ανεγερθεί το ΩΚΚ.

Γεωργιος Τολης, Καρδιοχειρουργός

Ο μεγιστάνας Κάλλαη και ο Ούγγρος κόμης

Στην «Κ» της 24.11.2018 ο κ. Βασ. Νέδος αναφερόμενος στη σύγχρονη Ουγγαρία επεκαλέσθη και τον κόμη Γκιούλα Αντράσυ, ο οποίος υπήρξε πρωθυπουργός της Ουγγαρίας και υπουργός των Εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας.

Η Ουγγαρία κατά τον 19ο αιώνα υπήρξε μία από τις πιο φιλελληνικές χώρες της Ευρώπης. Ετσι, ο κόμης Αντράσυ κατέκρινε την καταστροφική για την Ελλάδα συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (Μάρτιος 1878) μεταξύ της Τσαρικής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ετάχθη αναφανδόν υπέρ της προσάρτησης της Θεσσαλίας στον ελληνικό κορμό.

Ακόμη, κατά την αθηναϊκή εφημερίδα ΣΤΟΑ της 6.10.1879 προώθησε ως εισηγητή επί των ανατολικών υποθέσεων της Αυστροουγγαρίας, τον Ούγγρο μεγιστάνα Κάλλαη, για τον οποίον σημειώνει η ίδια εφημερίδα: «Ημείς οι Ελληνες έχομεν πάντα λόγον να επικροτούμεν εις την ανύψωσιν ανδρών, όστις τοσάκις μέχρι τούδε απεδείχθη πιστός και δεδοκιμασμένος της Ελλάδος φίλος.

Η λαμπρά αγόρευσις δι’ ήν εν τη επιτροπή της Ανατολικής Ρωμυλίας, υπερμάχησε των δικαιωμάτων του ελληνικού πληθυσμού και της ελληνικής γλώσσης πρόκειται ανεπίληπτον μνημείον του φιλελληνισμού του κ. Κάλλαη…».

Τέλος σημειώνω ότι το 1883 η ουγγρική Βουλή, μετά τριήμερη συζήτηση, εψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσης εις τα Γυμνάσια της Ουγγαρίας. Εξάλλου το 1888 ο δεινός ελληνιστής και ένθερμος φιλέλληνας, ο διάσημος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης Ιωάννης Βαπτιστής Τέλφυς «εν τω φιλολογικώ συλλόγω Παρνασσός» ομιλήσας θαυμασίως και απταίστω ελληνική γλώσση και μετ’ εκτάκτου χάριτος «περί των σχολείων της Ουγγαρίας» (ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 25-11-1888).

Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή