Το καφενείο και το πεζοδρόμιο

Το καφενείο και το πεζοδρόμιο

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι χαρακτηρισμοί του πρωθυπουργού για τον Πέτρο Τατσόπουλο, εντός του Κοινοβουλίου, απαντώντας στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λένε περισσότερα για τον ίδιο τον πρωθυπουργό παρά για τον πολιτευόμενο συγγραφέα.

«Επειδή μιλήσατε, κύριε Μητσοτάκη, για το παλιό και το νέο», είπε ο κ. Τσίπρας όταν ο κ. Μητσοτάκης σχολίασε το «νέο» που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ (με Κουρουμπλή, Ξενογιαννακοπούλου κ.ά.), «εσείς παίρνετε τα απολειφάδια της πολιτικής, που κάποτε έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και που είχαν περίεργες σχέσεις με τη μισή Αθήνα. Και τώρα τους παίρνετε και τους βάζετε στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας για να πάνε και με την άλλη μισή Αθήνα».

Ηταν εμμέσως ο σχολιασμός σε μια παλαιότερη, προφανέστατα ατυχή, στιγμή του Π. Τατσόπουλου, όταν έδινε μια καφενειακού επιπέδου απάντηση σε συνέντευξη περιοδικού (ότι είχε στα νιάτα του «πάει με τη μισή Αθήνα»). Περιττή πληροφορία εκ μέρους του, πλην όμως, ήταν μια κουβέντα που, αν μη τι άλλο, ειπώθηκε εκτός Βουλής. Αυτές οι μικρές μεγάλες λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους.

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας επέλεξε, εντός Βουλής, λοιπόν να σχολιάσει μια καφενειακή κουβέντα (δεν θα πω «σεξιστική» διότι το έχουμε παρακάνει τελευταία: οσμιζόμαστε σεξισμό με την ίδια ψύχωση που οσμιζόταν ο γερουσιαστής Μακάρθι τον κομμουνισμό το 1950) ρίχνοντας και άλλο το επίπεδο, από το καφενείο στο πεζοδρόμιο – και δίχως να απαντήσει στον κ. Μητσοτάκη. Δεν θα είχε και τι να απαντήσει, η αλήθεια είναι. Το «νέο» που ευαγγελιζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να πάρει την εξουσία, όπως και η «αξιοπρέπεια» (θυμάστε το περίφημο «Η αξιοπρέπεια έρχεται;»), ήταν προεκλογικές μπουρμπουλήθρες. Είναι λογικό ένας πρωθυπουργός να κάνει ασκήσεις αποφυγής μέσα στο Κοινοβούλιο όταν «στριμώχνεται», μονάχα που κάτι τέτοιο δεν θέλει κόπο· θέλει τρόπο.

Ο τρόπος που επέλεξε ο κ. Τσίπρας στην προκειμένη περίπτωση ήταν η αργκό του πεζοδρομίου. Κι ωστόσο, ο λόγος, η χειρονομία, ακόμα και το βλέμμα ενός πρωθυπουργού, φέρουν έναν βαρυσήμαντο συμβολισμό, αναπόφευκτα. Ο εκλεγμένος πρωθυπουργός μιλάει εξ ονόματος όλων των Ελλήνων (ναι, ακόμα και αυτών που δεν τον ψήφισαν). Ο λόγος του εκλεγμένου πρωθυπουργού, η στάση, ο τρόπος του αντανακλούν στην κοινωνία που τον κοιτά. Δεν είναι θεωρίες, είναι πράγματα που «γράφουν» μέσα μας χωρίς να το καταλάβουμε.

Το ότι ένας πρωθυπουργός μπορεί να μιλάει, εντός της Βουλής, με αυτό τον τρόπο για έναν τέως βουλευτή του κόμματός του μόνο και μόνο για να αποφύγει να απαντήσει στον πολιτικό του αντίπαλο, είναι ενδεικτικό μιας ατμόσφαιρας μέσα στην οποία ένας δημόσιος άνδρας, ένας πολιτικός ηγέτης, μιλάει για τον εαυτό του και για κανέναν άλλο, σαν να βρίσκεται στο γήπεδο, μεταξύ οπαδών, σαν να βρίσκεται στο σαλόνι του σπιτιού του ή στην κρεβατοκάμαρα.

Δεν είναι μονάχα το αγοραίον του πράγματος· είναι και ένα είδος πολιτικού, κοινωνικού «αυτισμού». Αυτά τα λεκτικά πυροτεχνήματα σκάνε θεαματικά – προς στιγμήν. Αμέσως μετά σβήνουν και ξεχνιούνται. Μένει όμως μια άσχημη επίγευση πεζοδρομίου σε όλους εμάς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή