Αναταράξεις Βρετανών

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ​Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι ήταν καταδικασμένη να επιβιώσει και, ως εκ τούτου, επιβίωσε όταν 200 βουλευτές του Συντηρητικού Κόμματος εψήφισαν υπέρ της, έναντι 117 που ετάχθησαν υπέρ της παραιτήσεώς της από την ηγεσία του κόμματος και την πρωθυπουργία.

Η νίκη μπορεί και, κατά πάσα πιθανότητα, θα αποδειχθεί πως είναι πύρρειος. Η πρόταση της κ. Μέι για την έξοδο της Βρετανίας από την Ενωση, όπως και εάν διαμορφωθεί στο τέλος, θα καταψηφισθεί πιθανότατα από το Κοινοβούλιο. Αλλά το σθένος της κατά τα τελευταία δύο χρόνια υπήρξε απαράμιλλο. Το άσμα μετριότατο, αλλά η αοιδός εξαίρετη.

Η τελευταία συζήτηση στη Βουλή πριν από την ψηφοφορία υπήρξε μια έξοχη θεατρική παράσταση, όπως αναμενόταν άλλωστε σε μια χώρα όπου κανείς δεν βρίσκεται εκτός σκηνής. Αυτή ακριβώς η βαθυτάτη αίσθηση θεατρικότητος προστατεύει τη Βρετανία από τον θανατηφόρο ιό του μικροαστισμού. Και όσες μάχες και εάν χαθούν, η νίκη τελικώς θα είναι των Βρετανών, γιατί απλούστατα απολαμβάνουν τον αγώνα, όποιος και εάν είναι αυτός.

Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι της κ. Μέι αντιμετωπίζουν τη συμφωνία εξόδου που συνομολόγησε περίπου ως αντίστοιχη εκείνης του Μονάχου του 1938 – εμφορούμενη, με άλλα λόγια, από το πνεύμα «κατευνασμού» από το οποίο εμφορείτο ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Αρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλεν.

Επειδή όμως οι πολιτικοί σε αυτή τη χώρα έχουν συνείδηση του περιεχομένου των λέξεων –σε αντίθεση με τους δικούς μας εν Ελλάδι–, αποφεύγουν τις ρητορικές ακρότητες. Δεν είναι διόλου μαλθακοί. Είναι αντιθέτως άτεγκτοι προς κάθε αντίπαλο –στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό– αλλά υπάρχει κάτι που ουδέποτε παραβιάζουν – την απόλαυση του παιχνιδιού, όσο σκληρό και εάν είναι.

Αλλά ο βρετανικός κινηματογράφος –ελεύθερος από δεσμεύσεις της μορφής αυτής– παρήγαγε δύο εντυπωσιακότατες ταινίες αφιερωμένες στη «Δουνκέρκη» και στον «Τσώρτσιλ», με άμεση αναφορά σε εκείνη την περίοδο και σε σαφέστατη αντιστοιχία προς τη σημερινή. Τα πάντα ειπώθηκαν, αλλά εντός πλαισίου σαφώς προσδιορισμένων αρμοδιοτήτων.

Στα τέλη του ’30, οι νουνεχείς πολίτες, η επιχειρηματική κοινότητα, δεν ήταν υπέρ του πολέμου με τη Γερμανία. Οταν επέστρεψε από το Μόναχο ο Τσάμπερλεν, του επεφυλάχθη ενθουσιώδης υποδοχή. Και για πρώτη φορά μη ευγενής εμφανίσθηκε με το βασιλικό ζεύγος στο μπαλκόνι του Μπάκιγχαμ, ενώπιον του παραληρούντος πλήθους.

Σήμερα πάλι, οι νουνεχείς, τα στελέχη του City, η επιχειρηματική κοινότητα, αυτό που εν γένει ονομάζεται κατεστημένο, είναι αναφανδόν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε., όπως εξάλλου και η κ. Τερέζα Μέι, που επιχειρεί περίπου το ακατόρθωτο – να σεβαστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος περί εξόδου, δίχως να προκληθούν δραματικές αναταράξεις.

Βέβαια απουσιάζει ο Τσώρτσιλ από την πολιτική σκηνή στις μέρες μας. Αλλά ο Μπόρις Τζόνσον, μαχητικότατος υπέρμαχος της εξόδου από την Ε.Ε., συνέγραψε βιβλίο αφιερωμένο στον πολιτικό αυτόν, που αφού επί σειράν ετών είχε αναστατώσει το βρετανικό κατεστημένο, το έσωσε εντέλει. Αυτά συμβαίνουν σε αυτό το ανορθόδοξο νησί, όπου το παρελθόν και το παρόν μονίμως συνυπάρχουν σε μια αδιάσπαστη ενότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή