Οι πολιτικές διαφορές για το όνομα της ΠΓΔΜ κακώς επαναφέρουν στο προσκήνιο το παλιό μίσος έναντι συμπατριωτών μας που αυτοπροσδιορίζονται ως μακεδονική μειονότητα. Κατανοώ τα αισθήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας, που είναι πρόσφυγες του 1923: όταν 26 χρόνια αργότερα το ΚΚΕ υποσχόταν στους «ντόπιους» Σλαβομακεδόνες ανεξαρτησία από την Ελλάδα, ανατρίχιαζαν στην ιδέα μιας νέας προσφυγιάς. Δυσκολεύομαι όμως να κατανοήσω τη σχιζοφρενή άποψη ότι οι διπλανοί τους «ντόπιοι» είναι ανύπαρκτοι. Κατανοώ και τα –σε μικρότερο βαθμό– αισθήματα των λοιπών Ελλήνων: βοηθάει η ανασφάλεια που μετατρέπεται σε φανατισμό. Πρέπει όμως να κατανοήσουν και αυτοί ότι οι απλοί μειονοτικοί πολίτες δεν φταίνε σε τίποτα.
Κατανοώ και την πολιτική όλων των κομμάτων που εν προκειμένω ομονοούν. Στην καλύτερη περίπτωση, θεωρούν ότι με την άρνηση της ύπαρξης της μειονότητας υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας. Δεν νομίζω ότι εκτιμούν σωστά. Το κύρος και η αξιοπιστία της χώρας μας υπονομεύτηκαν όταν π.χ. το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε δύο φορές τις ελληνικές δικαστικές αρχές για την άρνησή τους να δώσουν άδεια λειτουργίας στον μειονοτικό σύλλογο Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού. Και επιπλέον, υπάρχει η μη συμμόρφωση στις αποφάσεις του: πέρα από την αθέτηση νομικών μας υποχρεώσεων, μας απομακρύνει από τις αρχές της Ευρώπης όταν εξαρτιόμαστε από αυτήν. Μας απομακρύνει και η άρνηση να κυρώσουμε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων, την οποία έχουν κυρώσει όλες οι λοιπές βαλκανικές χώρες, ακόμα και η «προκλητική ΠΓΔΜ» και η «αδίστακτη Αλβανία».
Στη χειρότερη περίπτωση, τα κόμματα εμπορεύονται υποκριτικά τα αισθήματα των «απλών ανθρώπων» για να ψηφοθηρήσουν. Χαρακτηριστικό δείγμα: στις νομαρχιακές εκλογές του 2002 τα τότε δύο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.) επιζητούσαν κρυφά συνεργασία με το μειονοτικό «Ουράνιο Τόξο», που δημόσια κατήγγελλαν! Τούτη τη φορά το εναρκτήριο λάκτισμα το έδωσε ο κ. Τσίπρας του ηθικού πλεονεκτήματος, όταν πέταγε ένα ακόμα ψέμα: ότι στο νέο σύνταγμα των γειτόνων «απαλείφονται οι αναφορές σε μακεδονική μειονότητα», υπονοώντας ότι απαλείφεται και η αναγνώρισή της από τους γείτονες! Η μειονότητα υπάρχει ανεξάρτητα από το ποιος την αναγνωρίζει ή όχι. Και το μίσος εναντίον της διαβρώνει όλους μας.