Καθώς εισερχόμαστε στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, όσο μακρά και αν αποδειχθεί αυτή, ανεβαίνουν οι τόνοι, επιδεινώνεται το κλίμα και πληθαίνουν τα παντός είδους ολισθήματα.
Η αύξηση της πόλωσης που παρατηρείται δυσχεραίνει την επίτευξη ακόμη και αυτής της ελάχιστης συναίνεσης και των συγκλίσεων που είναι απαραίτητες σε μια χώρα η οποία αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες και έχει ανοικτά θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Οι συχνές επιθετικές δηλώσεις πολιτικών και στρατιωτικών κύκλων της Τουρκίας έρχονται να μας υπενθυμίσουν το πόσο εύθραυστη παραμένει η κατάσταση.
Κι όμως, στο κυνήγι της εξουσίας οι πρωταγωνιστές του εγχώριου πολιτικού συστήματος δείχνουν να μην υπολογίζουν τίποτα. Εννοιες όπως χαμηλοί τόνοι και συνεννόηση δεν χωρούν στο εύφλεκτο σκηνικό που οικοδομείται με ευθύνη και των δύο πλευρών.
Οι πολιτικοί προβαίνουν σε κινήσεις και υιοθετούν συμπεριφορές που προσβάλλουν τους ίδιους, αλλά και τους πολίτες. Συχνά διολισθαίνουν σε ακρότητες που πλήττουν την ομαλότητα και τελικά την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Μπορεί να υπάρχουν απειλές και κίνδυνοι, αλλά οι κομματικοί σχεδιασμοί προηγούνται.
Εκ των πραγμάτων εισερχόμαστε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Είτε οι εκλογές διεξαχθούν τον Μάιο ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές είτε τον Οκτώβριο στο τέλος της θητείας της σημερινής κυβέρνησης, και οι δύο πρωταγωνιστές, αν και όχι μόνον αυτοί, αρχίζουν να ξεφεύγουν από τα όρια.
Τα παραδείγματα είναι αρκετά και δεν περιορίζονται μόνο σε ρητορικές υπερβολές. Συχνά αφορούν αποφάσεις και ενέργειες. Η επιλογή του πρωθυπουργού να μιλήσει σε συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη την περασμένη Παρασκευή την ώρα που στην Αθήνα άρχιζε το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ήταν ένα ατόπημα. Ο πολιτικός πολιτισμός, έννοια που κινδυνεύει να αφανισθεί, αλλά και η πρακτική του παρελθόντος, επιβάλλει οι κορυφαίες θεσμικές εκδηλώσεις των κομμάτων να γίνονται σεβαστές από την άλλη παράταξη η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν είναι εχθρός, αλλά πολιτικός αντίπαλος.
Από την άλλη πλευρά, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, η κοινή γνώμη παρακολούθησε ένα ατυχές περιστατικό όπου ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάλεσε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρήσουν από τη Βουλή εάν δεν τους αρέσουν αυτά που ακούν, και στη συνέχεια επιτέθηκε στον πρόεδρο της Βουλής λέγοντας ότι εάν δεν μπορεί αυτός να επιβάλει την τάξη στο σώμα, θα το κάνει ο ίδιος.
Είναι περιττό να αναφερθεί κανείς στις απαράδεκτες ύβρεις και προσβολές που εκτοξεύει συχνά ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, οι οποίες μάλλον θα αυξηθούν το επόμενο διάστημα και θα λάβουν ακόμη πιο έντονα προσωπικά χαρακτηριστικά.
Σε αυτό το επιδεινούμενο περιβάλλον, οι φωνές της ευπρέπειας, της νηφαλιότητας και της μετριοπάθειας, που όντως υπάρχουν στο εσωτερικό και των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά και σε όλο το πολιτικό φάσμα, θα υποσκελιστούν από τις κραυγές και τις αήθεις προσωπικές επιθέσεις. Και αυτό, ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη συγκυρία, είναι όχι μόνο λυπηρό, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνο για τη χώρα.