Δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει γιατί ο κ. Τσίπρας δεν είναι ακριβής με τα νούμερα. Είτε πρόκειται για επίσημα στοιχεία είτε για επίσημες εκτιμήσεις. Μη βιαστείτε να μου πείτε ότι έχει κάθε λόγο, όπως, δυστυχώς, πάμπολλοι πολιτικοί πριν από αυτόν, να εμφανίζει τα πράγματα καλύτερα από όσο πραγματικά είναι. Ιδιαιτέρως μάλιστα επειδή τα έκανε «μαντάρα» μέχρις ότου, μετά το δεύτερο μισό του 2016, υποταχθεί τελικά στη σκληρή πραγματικότητα των νέων κρατικών ελλειμμάτων και της ανάγκης να κλείσει σε χρήσιμο εκλογικά χρόνο το δικό του μνημόνιο.
Γιατί όμως να διαστρέφει στοιχεία τα οποία είναι, ούτως ή άλλως, θετικά; Παράδειγμα, το ύψος της ανεργίας. Είπε στο κλείσιμο της συζήτησης για τον προϋπολογισμό: «Εκτοξεύσατε την ανεργία από το 11% στο 28%». Αρκεί να συμβουλευτεί το δελτίο που εκδίδει η Στατιστική για το ευρύ κοινό («Η Ελλάδα με αριθμούς»), όπου θα διαπιστώσει ότι: το 2010 το ποσοστό των ανέργων στο σύνολο του πληθυσμού ήταν 12,7%, πήγε το 2013 στο χειρότερο σημείο (27,5%) και το παρέλαβε στο 24,9% το 2015, με την οικονομία να έχει ξαναπάρει την κατιούσα. Από εκείνο το σημείο εκτιμάται ότι θα κλείσει το 2018 κοντά στο 18%. Κατανοώ ότι με αυτό το ποσοστό, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι κέρδισε την πιο κρίσιμη μάχη. Είναι αλήθεια ότι η αύξηση της απασχόλησης και η συνακόλουθη υγιής και αισιόδοξη απόκτηση εισοδήματος, που απεξαρτά τους έχοντες ανάγκην πολίτες από την κρατική «ελεημοσύνη», θα έπρεπε να είναι το «υπ’ αριθμόν 1» κριτήριο επιτυχίας. Ειδικώς σε μια κυβέρνηση που θέλει να τοποθετείται στα «αριστερά» του πολιτικού παιγνίου.
Παρά ταύτα, υπάρχει πραγματική μείωση της ανεργίας, κατά 7 εκατοστιαίες μονάδες και η εξέλιξη αυτή έπρεπε να είναι επαρκής για να αναφέρεται χωρίς τη «μαγική διόρθωση», που στρογγυλεύει στις 10 μονάδες τα «κατορθώματα» της διακυβέρνησης. Δυσκολότερο είναι, βεβαίως, για τον κ. Τσίπρα να εξηγήσει τους λόγους που μας απομάκρυναν από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, που είχε την έγκριση όλων, όταν ανέλαβε, πριν από τέσσερα χρόνια, την εξουσία, στο οποίο είχε προβλεφθεί ότι η ανεργία θα πέσει το 2018 στο 15,9%. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι εκείνη η πρόβλεψη είχε κριθεί –και προσωπικά συμφωνώ ότι ήταν πράγματι– πολύ «συντηρητική». Τελικά, αυτό που προσπαθεί να κάνει ο πρωθυπουργός, διανθίζοντας με «ψεματάκια» τον λόγο του, δεν είναι να εξωραΐσει την πραγματικότητα, αλλά να αποκρύψει ότι μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει πολύ καλύτερα. Χωρίς αυτόν!