Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα στο «Αλσος», στο Πεδίον του Αρεως. Παρασκευή βράδυ, στην υπέροχα στημένη από τον Μανόλη Παντελιδάκη μουσική σκηνή, όπου από τα μεγάλα παράθυρα έχεις θέα στο πάρκο, άκουσα τρία νέα παιδιά να τραγουδούν γνωστά, αγαπημένα τραγούδια, σε ένα πρόγραμμα που έστησε αριστοτεχνικά η Λίνα Νικολακοπούλου.
Πώς όμως φτιάχνεις μια «συνταγή» που να λέει μια ιστορία όχι απαραίτητα πρωτότυπη, αλλά ωραία, τρυφερή, μια ιστορία που να δίνει χαρά και αισιοδοξία, να βρίσκει στόχο την καρδιά; Πώς με γνωστά υλικά δημιουργείς κάτι καινούργιο;
Η Λίνα Νικολακοπούλου επέλεξε για συνοδοιπόρους δύο κορίτσια και ένα αγόρι, τη Βιολέτα Ικαρη, τη Ρία Ελληνίδου και τον Θάνο Ματζίλη, μεταξύ 20 και 27 ετών. Σε αυτά τα τρία ταλαντούχα παιδιά, εξαιρετικές πράγματι φωνές, εμπιστεύθηκε τραγούδια λαϊκά, τραγούδια χιλιοτραγουδισμένα, που πάλλονται από ατόφιο συναίσθημα.
Από Στέλιο Βαμβακάρη, Γιώργο Μητσάκη και Απόστολο Καλδάρα μέχρι Σταύρο Κουγιουμτζή, Μάνο Λοΐζο, αλλά και Βάσω Αλαγιάννη, Σταμάτη Κραουνάκη και Ευανθία Ρεμπούτσικα, Τόλη Βοσκόπουλο, Ακη Πάνου και Χρήστο Νικολόπουλο.
«Τα πιο ωραία λαϊκά», όπως είναι ο τίτλος της μουσικής παράστασης, έχουν αγάπη, ζωντάνια, καημό, κέφι. Είναι ένα πρόγραμμα που έρχεται από τα παλιά, ένα πρόγραμμα «χειροποίητο» γι’ αυτό και οι συντελεστές του έχουν μία μόνο έγνοια: να περάσουμε καλά. Και περνάμε καλά, και τραγουδάμε, και συγκινούμαστε. Οπως παλιά. Αβασάνιστα, απλά.
Αυτό που συμβαίνει στο «Αλσος», με τις βραδιές που έχει οργανώσει η Λίνα Νικολακοπούλου, αλλά κι αυτές του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος έχει τη γενική καλλιτεχνική επιμέλεια σε όσα γίνονται φέτος εκεί, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια μουσική πρόταση. Δεν είναι μόνο τα τραγούδια, κι ας πρόκειται για τα πιο ωραία λαϊκά.
Είναι αυτό που μας ξεκλειδώνουν και μας ενεργοποιούν. Είναι που μας μεταφέρουν σε μιαν εποχή που όλα ήταν πιο απλά.
Η επαναλειτουργία του «Αλσους», όμως, έχει ένα ισχυρό συμβολικό φορτίο για τη γενικότερη προσπάθεια να ξαναζωντανέψει το κέντρο της Αθήνας. Θα μου πείτε, αρκεί αυτό για να αλλάξει η εικόνα στο Πεδίον του Αρεως. Οχι βέβαια. Πρόκειται για μια ψηφίδα, χρειάζονται πολλές ακόμη. Το ευχάριστο είναι ότι σύντομα θα ξαναλειτουργήσει και το εμβληματικό Green Park. Μαζί με το «Αλσος», δημιουργείται μια δυναμική για την περιοχή μέσα από την ψυχαγωγία και την εστίαση. Και αυτό μόνο ως θετικό μπορούμε να το δούμε.