Η Ελένη Λάππα – Οικονόμου γεννήθηκε στο Νησί των Ιωαννίνων. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία, μετεκπαιδεύθηκε και δίδαξε στη μέση εκπαίδευση. Το 2011 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων «Εντολή άνωθεν» (εκδ. Σοκόλη). Από τον Οκτώβριο κυκλοφορεί το μυθιστόρημα «Πλατεία Ambiorix» από τις εκδόσεις Οσελότος.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τα βιβλία: «Ο Στόουνερ» του Τζον Ουίλιαμς, «Το βαμμένο πουλί» του Γιέρζι Κοζίνσκι, τη μελέτη του Γιάννη Παπακώστα «Πού μας πάει αυτό το αίμα;».
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Χωρίς να ταυτίζομαι, θαυμάζω την αιχμάλωτη των Ελλήνων Εκάβη στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη για την ηρωική και υπερήφανη στάση της.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Καλώ σε χριστουγεννιάτικο δείπνο τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και τον Γιώργο Σεφέρη να συζητήσουν για τα Χριστούγεννα του 2018 στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Από το «Ο Απατεώνας» του Χαβιέρ Θέρκας έμαθα πως ο 97χρονος Ισπανός Ενρίκ Μάρκο τους ξεγελούσε για 30 χρόνια όλους προβάλλοντας ψευδώς τον εαυτό του ως αντιφρανκιστή ήρωα και επιζήσαντα ναζιστικού στρατοπέδου. Ο θρίαμβος του ψεύδους, όταν στοχεύει στο συλλογικό ασυνείδητο.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τo «Η μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Το «Ο ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι με συνοδεύει από τα εφηβικά μου χρόνια. Με εισήγαγε στη ρωσική λογοτεχνία ο πρίγκιπας Μίσκιν, που ενσαρκώνει την απόλυτη ανθρώπινη αγάπη.
Με ποια φαντάσματα του παρελθόντος έρχεται αντιμέτωπη η Ελεονόρα του βιβλίου;
Με όσους συλλαμβάνουν και βασανίζουν τον ήρωα του βιβλίου, τον πατέρα που τον καταδίδει, αυτόν που τον προδίδει, τους αντάρτες συνωμότες, την κοινωνία που κοχλάζει.
Τι είναι αυτό που συνδέει την Ελλάδα της αφθονίας με εκείνη της βίας του Εμφυλίου στο βιβλίο σας;
Ζώντας στην ευμάρεια των Βρυξελλών, η Ελεονόρα τη δεκαετία του ’90 δεν απαλλάσσεται από τις μνήμες του Εμφυλίου, που έχουν περάσει στο DNA της και επηρεάζουν τη ζωή της. Ερευνά την αλήθεια, θέλει να μάθει για το άδοξο τέλος του ήρωα Τηλέμαχου. Αυτή η αναζήτηση την οδηγεί στον Εμφύλιο και στην Ηπειρο του 1947-1948.
«Κι ό,τι απομένει το καταστρέφει η μνήμη», γράφει κάπου ο Γερμανός συγγραφέας Ζέμπαλντ. Θα το βλέπατε σαν σχόλιο στο βιβλίο σας;
Το αντίθετο. Ισχύει ο στίχος από το «Αξιον Εστί» του Ελύτη: «Τα θεμέλιά μου στα βουνά… και πάνω τους η μνήμη καίει άκαυτη βάτος».