Eίναι απίστευτο με πόση ευκολία ξεφουρνίζουν τα ψέματα οι κυβερνώντες. Η ψευδολογία τους είναι συχνότερη και από τις εκρήξεις της ανομίας στη χώρα. Δεν αναφερόμαστε σε πολύπλοκες υποθέσεις, όπως η σχέση του κ. Νίκου Παππά με τον παρατρεχάμενο στο Μαξίμου κ. Μανώλη Πετσίτη. Εκεί τα πράγματα είναι εξαιρετικά θολά κι επειδή δεν υπάρχει η ενδελεχής έρευνα (που γίνεται, π.χ., στις ΗΠΑ για τον Λευκό Οίκο) μπορεί κάποιος να ξεφύγει λέγοντας τερατολογίες. Μιλάμε για τα καταφανή, για τις κλούβες που περικυκλώνουν το Μαξίμου και ο πρωθυπουργός δεν ντράπηκε να πει ότι «δεν έχω κλούβες έξω από το γραφείο μου».
Μέσα σε αυτό το ατέλειωτο γαϊτανάκι ψευδών βγήκε στη Βουλή και ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης να πει ότι «δυόμισι φορές μού έχουν κάψει το σπίτι. Δεν το έκανα θέμα, όπως κάνατε εσείς το θέμα του ΣΚΑΪ» (18.12.2018). Δεν ξέρουμε τι είναι ο μισός από τους δυόμισι εμπρησμούς (έχει γενικώς ένα πρόβλημα με τα μαθηματικά η κυβέρνηση) αλλά ο υπουργός Επικρατείας έκανε και παραέκανε θέμα τις επιθέσεις εναντίον του. Υπάρχουν καταγεγραμμένες δηλώσεις του. Δημοσιεύτηκαν παντού.
Στις 21.11.2015 έλεγε: «Η επίθεση λάσπης με ψέματα και συκοφαντίες, που ξεκίνησαν διαπλεκόμενα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, σε συνεργασία με αντιδραστικούς πολιτικούς κύκλους, είχε την πρώτη της “επιτυχία”. Χθες το βράδυ έγινε τρομοκρατική επίθεση στο σπίτι μου…». Στις 30.1.2016, ο υπουργός Επικρατείας αναφερόμενος στην εμπρηστική επίθεση που έγινε στο σπίτι του, έκανε λόγο για συνεχιζόμενη στοχοποίηση στο πρόσωπό του και για εγκληματική ενέργεια ενάντια στον ίδιο και στην οικογένειά του. Μαζί με αυτόν «έκαναν θέμα» τις επιθέσεις στο σπίτι του ο πρόεδρος της Βουλής, η τότε κυβερνητική εκπρόσωπος, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ., το ΚΚΕ, το (νυν) ΚΙΝΑΛ, το Ποτάμι κ.ά.
Πολύ σωστά έπραξαν. Ετσι, ομόθυμη πρέπει να είναι η καταδίκη των εγκληματικών ενεργειών είτε αφορούν βόμβα δέκα κιλών, είτε εμπρηστικές επιθέσεις με μολότοφ, είτε χειροδικίες κατά πολιτικών, καθηγητών, δημοσιογράφων κ.λπ.· και μην αρχίσουμε τώρα την άχαρη συζήτηση, άλλο βόμβα, άλλο μολότοφ και άλλο γροθιά. Η βία είναι βία και πρέπει να καταδικάζεται απ’ όπου κι αν προέρχεται, όποια κι αν είναι η έντασή της. Και προπαντός δεν πρέπει να υμνείται με στιχουργήματα της πυρκαγιάς όπως ήταν τα «Αντικάλαντα 2008», που δημοσιεύτηκαν στην «Αυγή»: «Ω έλατο, ω έλατο, τι ωραία που αρπάζεις (…) / Στο Σύνταγμα, στο Σύνταγμα τι ωραία που αρπάζεις! / Μπάτσους γεμάτο στα κλαδιά / Και διμοιρίες στη σειρά / Ω έλατο, ω έλατο, δε θα μου τη γλιτώσεις / Βρε θα σε κάψω μια βραδιά /Κι ας έχει μπάτσους στα κλαδιά» (24.12.2008).
Αλλα είναι εκείνα που δεν έκανε θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Για τα δικά τους μια χαρά (και πολύ σωστά) σκούζουν. Παραδείγματος χάρη: για την αντισυγκέντρωση στην ομιλία του κ. Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη η Κουμουνδούρου θυμήθηκε τη «σκοτεινή εποχή Γκοτζαμάνη» και «περιμένουμε από την αξιωματική αντιπολίτευση και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως και από τα υπόλοιπα κόμματα και τους φορείς της περιοχής να καταδικάσουν…» (12.12.2018). Η αντισυγκέντρωση της 28ης Οκτωβρίου 2011 στη Θεσσαλονίκη, όταν υβρίστηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήταν «η παρέλαση του Λαού» και οι «αυθόρμητες λαϊκές αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα (…) αποτελούν τον καλύτερο φόρο τιμής σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους γι’ αυτό τον τόπο». Οσο για τις αντισυγκεντρώσεις που οργάνωναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ ήταν ημέρα Τετάρτη ή Παρασκευή. Στην Κουμουνδούρου, πάντως, δεν θυμούνται.