Στα τέλη των περιπετειών του, το πρόβλημα του Πινόκιο δεν ήταν ότι μεγάλωνε η μύτη του κάθε φορά που έλεγε ψέματα, τότε πια είχε καταλάβει πόσο κακό είναι να λες ψέματα και τα είχε σταματήσει. Το μεγάλο πρόβλημά του παρουσιάστηκε αφότου απελευθερώθηκε από τα σκοινάκια απ’ όπου κρεμόταν ως μαριονέτα και απέκτησε τη δυνατότητα να κινείται ελεύθερα – όπως του άρεσε. Τότε, ακριβώς, άρχισε να κάνει το ένα λάθος πάνω στο άλλο, κι έτσι κατέληξε στην κοιλιά του κήτους. Το (κατά Susan Strange) πρόβλημα του Πινόκιο, είναι ένα πρόβλημα του πολιτικού μας συστήματος.
Μόλις τέλειωσε το πρόγραμμα διάσωσης, χαρωπό χαρωπό γυρίζει στα γνώριμα πελατειακά μονοπάτια, λησμονώντας ότι δεν μπορούμε να δανειστούμε και, άρα, ότι ισορροπούμε στην κόψη του ξυραφιού. Δεν χρειάζονται βαριές αναλύσεις για να εξακριβωθούν οι αληθινές προτεραιότητές του. Κεντρική είναι η ψηφοθηρία. Παράδειγμα: Την Τετάρτη συνεδρίασε το υπουργικό συμβούλιο με θέμα –υποτίθεται– τον προγραμματισμό κυβερνητικής δράσης για το επόμενο 9μηνο. Διάφοροι υπουργοί ανέπτυξαν τους προβληματισμούς τους επί παντός επιστητού ή, απλώς, είπαν τον καημό τους, ουδεμία απόφαση ελήφθη, πλην μίας, για 15.000 προσλήψεις σε ορίζοντα 3ετίας.
Τι δεν συζητήθηκε ολωσδιόλου; Το πιο επείγον και σημαντικό, ήτοι ο προγραμματισμός δράσης των επόμενων 60 ημερών ώστε να γίνουν όλα όσα πρέπει προκειμένου να είναι θετική η δεύτερη (και πλέον κρίσιμη για την πορεία της χώρας…) αξιολόγηση.
Ως γνωστόν, μετά την έγκριση του προϋπολογισμού, παραμένουν 15 (από τις 16 που ήταν τον Αύγουστο…) εκκρεμότητες σε όσα έχουμε συμφωνήσει με την τρόικα. Το κλιμάκιό της θα έρθει 21 Ιανουαρίου. Για να υπάρξει θετική αξιολόγηση, στις 27 Φεβρουαρίου, πρέπει όλες να έχουν κλείσει 10-15 μέρες νωρίτερα. Ε, όχι μόνο δεν έχει γίνει τίποτα (βλέπετε, δεν υπάρχει ένας Λιάκος να τρέχει, να κυνηγά τους υπουργούς…), αλλά ούτε καν συζητήθηκε ως θέμα. Κι ενώ από αυτήν την αξιολόγηση εξαρτάται αν θα βγούμε στις αγορές σε λίγους μήνες ή θα κλειδωθούμε έξω από αυτές, το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε προσλήψεις – και πάει για χριστουγεννιάτικες διακοπές.
Η κυβέρνηση έχει ξεχάσει να βιάζεται. Αυτό δείχνει η διαιώνιση των εκκρεμοτήτων για την αξιολόγηση. Και για την έξοδό μας στις αγορές (εφόσον υλοποιηθούν οι προϋποθέσεις της αξιολόγησης…), για την οποία δεν υπάρχει πρόγραμμα – όπως διαπίστωσαν τα αμερικανικά funds πρόσφατα, στις συναντήσεις τους με τον κ. Τσακαλώτο και τον επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, κ. Τσάκωνα. Και για τις τράπεζες – όπου θα έπρεπε να υπήρχε έτοιμο σχέδιο και οι αρμόδιοι να ήταν έξω από τις πόρτες Γιούνκερ και Ντράγκι, με επεξεργασμένες προτάσεις, να πιέζουν για την επίλυση ενός προβλήματος με οδυνηρές συνέπειες. Και για τον νόμο Κατσέλη. Oλα ήταν γνωστά, αναμενόμενα και όλα σέρνονται μέχρι την τελευταία στιγμή ή και έπειτα από αυτήν. Ευτυχώς για τον Πινόκιο, υπήρχε η καλή νεράιδα. Δυστυχώς για εμάς, δεν υπάρχει.