Ηταν ένα πρόσωπο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη βρετανική προσπάθεια να στηθεί ένα γερό σύστημα αντίστασης στην Ελλάδα της γερμανικής Κατοχής. Ο Θέμης Μαρίνος, που «έφυγε» πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία 101 ετών, ταυτίστηκε με τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου, όντας ο άνθρωπος-κλειδί για αυτούς, προκειμένου να κατανοήσουν ποια ήταν η κατάσταση στην κατεχόμενη Ελλάδα. Κι ωστόσο, στην κατοπινή, ακόμα πιο δύσκολη περίοδο των εμφυλιακών συγκρούσεων, παρά την προφανή ιδεολογική του τοποθέτηση απέναντι από την Αριστερά, επέλεξε τη νηφαλιότητα και μια ευπρεπή στάση γεφύρωσης των χασμάτων.
Γεννημένος το 1917 στη Ζάκυνθο, ενδεχομένως να είχε αναπτύξει σχέσεις με τον βρετανικό παράγοντα ήδη από την περίοδο του αλβανικού μετώπου, όπου υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός, σίγουρα όμως κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης. Εκεί, συνελήφθη από τους Γερμανούς αλλά δραπέτευσε. Συνεργάστηκε με την Αντίσταση στον νομό Ρεθύμνης και σύντομα κατάφερε να διαφύγει για τη Μέση Ανατολή με βρετανικό υποβρύχιο.
Ανορθόδοξος πόλεμος
Στη Μέση Ανατολή, ο Θέμης Μαρίνος κατατάχθηκε στην 1η Ελληνική Ταξιαρχία. Ανάπτυξε σχέσεις με τον πρίγκιπα Πέτρο και κατόπιν εντολής του τελευταίου αποσπάστηκε στο βρετανικό Κέντρο Ειδικής Εκπαιδεύσεως στην Παλαιστίνη, όπου και έλαβε την αρμόζουσα εκπαίδευση στον ανορθόδοξο πόλεμο. Τον Σεπτέμβριο του 1942 ως μέλος της βρετανικής ομάδας αλεξιπτωτιστών πραγματοποίησε το σημαδιακό άλμα στην περιοχή της Γκιώνας, μαζί με άλλους Βρετανούς αξιωματικούς. Μάλιστα, θεωρείται ο πρώτος Ελληνας που έκανε κάτι τέτοιο στα χρόνια της Κατοχής. Η ομάδα είχε έναν συγκεκριμένο, άμεσο στόχο: την ανατίναξη της σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοποτάμου.
Ο Θέμης Μαρίνος συμμετείχε στον όλο συντονισμό της επιχείρησης, λειτουργώντας ως σύνδεσμος ανάμεσα στους Βρετανούς και στον ΕΔΕΣ και στον ΕΛΑΣ, οι οποίοι ανέλαβαν την επιχειρησιακή εκτέλεση του σχεδίου. Η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία και η ανατίναξη της γέφυρας συνέβαλε καθοριστικά στη διακοπή του εφοδιασμού των Γερμανών στη Β. Αφρική. Ο Θ. Μαρίνος ήταν το τελευταίο μέλος από την ομάδα που σχεδίασε και ανατίναξε τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, που έφυγε από τη ζωή. Ο ίδιος, παρουσιάζοντας ένα από τα βιβλία του, είχε πει για τον Γοργοπόταμο: «Πρόκειται για το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ σε όλη την υπό κατοχή Ευρώπη. Είχε επίδραση τόσο στους Ελληνες αμάχους όσο και σε όλους τους Ευρωπαίους. Κατά τη γνώμη μου, η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου είναι μία από τις σημαντικότερες πράξεις στην ελληνική ιστορία, η οποία όμως μελλοντικά δεν αξιοποιήθηκε καταλλήλως».
Ενεργός ρόλος
Ο ρόλος του Θέμη Μαρίνου στο έργο της Εθνικής Αντίστασης δεν περιορίστηκε όμως στον Γοργοπόταμο. Παρέμεινε στην Ελλάδα ως σύνδεσμος του Γενικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Τον Ιούλιο του 1943, με την απόβαση των συμμάχων στη Σικελία κατεύθυνε τις επιχειρήσεις παραπλανήσεως και δολιοφθοράς κατά του Αξονα στην Αιτωλοακαρνανία, παίρνοντας μέρος στις ανατινάξεις των γεφυρών από το Μακρυνόρος έως την Αρτα και συγκεκριμένα τις Αννίνου, Κομποτίου, Αγ. Νικολάου και Ζούτου. Τον Ιανουάριο 1944 επέστρεψε στην Αίγυπτο και από εκεί στα Επτάνησα για να αναλάβει νέα αποστολή με διαταγή του Γενικού Στρατηγείου στα νησιά του Ιονίου, όπου οργάνωσε και διοίκησε το μυστικό δίκτυο πληροφοριών και δολιοφθορών μέχρι τον Νοέμβριο του 1944.
Το διάστημα 1945-1949 χρημάτισε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου Βουλγαρίας και σύνδεσμος της ελληνικής κυβερνήσεως στη Βαλκανική Επιτροπή Παρατηρητών του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια του Eμφυλίου. Eργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος στο υπουργείο Συντονισμού, αναπληρωτής γενικός διευθυντής των ΣΕΚ (ΟΣΕ), γενικός διευθυντής Οικονομικού της ΔΕΗ, σύμβουλος της ΕΤΕΒΑ και πρόεδρος της Τραπέζης Επενδύσεων, ενώ υπήρξε μέλος διοικητικών συμβουλίων (ΛΙΠΤΟΛ, ΚΕΠΕ, ΙΟΒΕ, ΣΕΒ, κ.λπ.).
Σημαντικό υπήρξε και το συγγραφικό του έργο, με τέσσερα βιβλία για το χρονικό της Εθνικής Αντίστασης και άλλο ένα για τα αίτια του Εμφυλίου. Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ικαρος, την Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας και τις εκδόσεις Παπαζήση.