Διάχυτη ικανοποίηση, που αγγίζει τα όρια του ενθουσιασμού, έχει προκαλέσει σε πολλούς η στήριξη των ΗΠΑ προς την Ελλάδα, την οποία διαμηνύουν Αμερικανοί αξιωματούχοι, ιδιωτικά και δημόσια, όπως και η εξαιρετικά αποτελεσματική πορεία της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Η παρατηρούμενη εμβάθυνση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και, κυρίως, η ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας ευλόγως γεννούν προσδοκίες. Το γεγονός ότι η σύσφιγξη αυτών των σχέσεων λαμβάνει χώρα από μια κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τον σαφή ευρωατλαντικό προσανατολισμό της αντιπολίτευσης (Ν.Δ., ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι), διασφαλίζει τη συνέχισή της σε μακρύ ορίζοντα.
Υπό το ίδιο πρίσμα, παρά την επικριτική κατά το παρελθόν στάση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Ισραήλ, ο κ. Τσίπρας συνεχίζει τη στενή συνεργασία με το εβραϊκό κράτος ακολουθώντας την πολιτική των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά. Και αυτή η πολιτική είναι επίσης χρήσιμη και έχει προφανείς θετικές συνέπειες για την Ελλάδα και την Κύπρο στο πολιτικοστρατιωτικό και ενεργειακό παζλ της Ανατολικής Μεσογείου. Ενδεχομένως, οι δύο αυτές παράλληλες εξελίξεις εξηγούν εν μέρει τους οξείς τόνους έναντι της Τουρκίας που υιοθέτησαν πρόσφατα κορυφαίοι αξιωματούχοι της ελληνικής πλευράς, συμπεριλαμβανομένου και του πάντα σοβαρού και μετρημένου αρχηγού ΓΕΕΘΑ, ναυάρχου Αποστολάκη. Ωστόσο, απαιτείται αυτοσυγκράτηση. Η κύρια δύναμη στην οποία υπολογίζει η Αθήνα στο πλαίσιο της διελκυστίνδας με την Τουρκία, είναι η Ουάσιγκτον. Ομως, τη στιγμή που για πρώτη φορά επιδεικνύουμε ως χώρα διακομματική συνέχεια και συνέπεια σε κάποιες βασικές παραμέτρους εξωτερικής πολιτικής –στρατηγική σχέση με ΗΠΑ, τριμερή σχήματα στην Αν. Μεσόγειο– «αυτός» που δείχνει όλο και περισσότερα σημάδια ασυνέπειας και παλινδρομήσεων είναι η Αμερική υπό τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η παραίτηση του υπουργού Αμυνας, Τζέιμς Μάτις, επιβεβαιώνει ότι οι «ενήλικοι» της κυβέρνησης Τραμπ αποχωρούν ο ένας μετά τον άλλο διότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν την απρόβλεπτη συμπεριφορά του προέδρου. Η απότομη απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συρία και η ουσιαστική αναβάθμιση της Τουρκίας προκαλούν ανησυχία και αυξάνουν τον προβληματισμό. Η υλοποίηση από την ελληνική πλευρά μιας συνολικής και μακροπρόθεσμης εξωτερικής πολιτικής, που διαπερνά κόμματα και υπερβαίνει πρόσωπα, δημιουργεί θετικές προοπτικές. Ωστόσο, με δεδομένη την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ, θα ήταν σφάλμα να θεωρήσουμε ότι αυτές οι, σε γενικές γραμμές, σωστές κινήσεις της Αθήνας θα διασφαλίσουν την έμπρακτη αμερικανική στήριξη σε περίπτωση επικίνδυνης όξυνσης με την Τουρκία.