Παλιότερα αλλά και πρόσφατα, όταν θέλαμε να ειρωνευτούμε την αποτυχία κάποιου λέγαμε: Μπράβο, κερδίζεις πουλί με ρόδες. Και ιδού λοιπόν ένα ροζ φλαμίγκο από φελιζόλ, ή από γύψο, περήφανο, ψεύτικο και τροχοφόρο. Κάρο αμίγκο, φλαμίγκο σε κάρο. Μπορεί να πετάξει άραγε; Φυσικά και μπορεί εφόσον εν Ελλάδι είναι όλα πιθανά – τις δε ρόδες τις έχει για την προσγείωση όπως τα Μπόινγκ. Και βέβαια μπορεί να πετάξει στη χώρα όπου όλα μπορούν να συμβούν κατά τις Απόκρεω που διαρκούν όλο τον χρόνο και οι ρόλοι και οι μεταμφιέσεις και τα ροζ ψεύδη κυριαρχούν. Οπου οι οροφές έχουν αντικατασταθεί από γυψοσανίδες όπως και το αίσθημα του ορίου. Fake news, fake φλαμίγκος.
Εδώ πετάει ο γάιδαρος δεν θα απογειωθεί ένα εύτροχο φλαμίγκο της Σπερχειάδας, που φτιάχτηκε για τη γιορτή της Αποκριάς; Θα σηκωθεί και αναζητώντας, κατά το συνήθειό του, παράκτιες περιοχές και λιμνοθάλασσες είναι πιθανό να ταξιδέψει βόρεια και να προσγειωθεί στα ρηχά των Πρεσπών για να τιμήσει και τη σχετική γύψινη συμφωνία. Ενδέχεται εκεί να μη βρει τις γαρίδες και τα θαλασσινά που τρώει συνήθως (απ’ όπου παίρνει και το ροζ χρώμα του), αλλά σίγουρα θα βρει να βοσκήσει τουλάχιστον σανό πρώτης ποιότητας. Βρεμένον κιόλας, μαλακό στην κατάποση. Οικολογικό, διεθνιστικό, βιολογικό σανό. Θα χορτάσει χορτοφαγία πριν απογειωθεί πάλι, ως αποδημητικό που είναι, για το μακρινό ταξίδι του προς τη θερμή κεντρική Αφρική, όπου σε καμιά περίεργη χώρα, ή σε κανένα χαμένο δάσος ενδέχεται να συναντήσει (είναι πολύ πιθανό) και τον κ. Τέρενς Κουίκ, ο οποίος θα ψάχνει με τον φακό ανάμεσα στα δέντρα για επενδύσεις. Και ο οποίος ίσως καταλάβει, αίφνης, πως το μέλλον της Ελλάδος είναι εκεί, μπροστά του: στα ροζ, γύψινα φλαμίγκος.
Μπορεί η Ελλάς να παραγάγει τέτοια ροζέ πουλιά με ρόδες, σε μεγάλη κλίμακα, και να τα κάνει εξαγωγή στην Ευρώπη – αφού δεν μερίμνησε να παραγάγει εγκαίρως κίτρινα γιλέκα. Είναι μια καλή επιχειρηματική ιδέα που θα απογειώσει τις εξαγωγές και θα ισορροπήσει το ισοζύγιο. Τα ροζ ελληνικά φλαμίγκος θα γίνουνε σε όλο τον πλανήτη διασημότερα και από τον Πέτρο, τον πελεκάνο-μασκότ της Μυκόνου, κάποτε.
Ο κ. Γιώργος Σκαμπαρδώνης
* Ο κ. Γιώργος Σκαμπαρδώνης (γενν. το 1953) είναι πεζογράφος και δημοσιογράφος. Τελευταίο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων «Λεωφορείο: 19 στάσεις» (εκδ. Πατάκη). Το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση. Το 2012 έλαβε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «Πέτρος Χάρης» για το βιβλίο του «Περιπολών περί πολλών τυρβάζω» (Εκδόσεις Πατάκη).