Τρεις καθόλου εορταστικές προτάσεις

Τρεις καθόλου εορταστικές προτάσεις

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Υπάρχει ένας ψυχαναγκασμός στον τρόπο που τα κανάλια συνθέτουν συνήθως το τηλεοπτικό πρόγραμμα των ημερών των Χριστουγέννων, σαν κάθε ταινία που θα προβληθεί κατά τη διάρκεια των εορτών να οφείλει να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: ένα γλυκόπικρο μήνυμα, έναν παραμυθένιο κόσμο, μια χαριτωμένη ιστορία αγάπης. Και σίγουρα αρκετό χιόνι. Δεν είναι παράλογο που συμβαίνει αυτό, η πλειονότητα προτιμά να βλέπει «χριστουγεννιάτικες ταινίες» τα Χριστούγεννα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν εκτίμησα την απόφαση της ΕΡΤ να προβάλει για τους παραμένοντες εντός οικίας τηλεθεατές της το βράδυ των Χριστουγέννων (23.40) μια ταινία μη χριστουγεννιάτικη: την «Τέλεια ομορφιά», το αριστούργημα του Πάολο Σορεντίνο. Μια ταινία για έναν 65χρονο bon viveur που έχει γευτεί όλη τη «γλυκιά ζωή» της Ρώμης και ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι κάτι του λείπει: το άπιαστο ιδεώδες που κρύβεται στον τίτλο της ταινίας, που καμιά φορά υπάρχει αν κοιτάξεις μέσα σου ή ίσως τη θέα από το μπαλκόνι σου – ο ήρωας έχει την τύχη να μένει ακριβώς απέναντι από το Κολοσσαίο.

Χιονισμένο Ιλινόι

Απεσταλμένος του Rolling Stone, ο νεαρός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Λίπσκι φτάνει το 1996 σε μια επαρχία του Ιλινόι, στο σπίτι του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, με σκοπό να γράψει ένα κομμάτι για τον νέο σταρ της αμερικανικής λογοτεχνίας. Θα περάσουν μαζί πέντε μέρες συζητώντας επί παντός. Είναι το θέμα της ταινίας «The end of the tour» (φωτογραφία), η οποία, αν εξαιρέσουμε λίγες σκηνές με χιόνι, δεν μπορεί με τίποτα, ούτε αυτή, να θεωρηθεί χριστουγεννιάτικη. Λειτουργεί όμως θαυμάσια ως αφορμή για να γνωρίσει κανείς το έργο του Γουάλας, το οποίο εμπλουτίστηκε προ ημερών με τη μετάφραση του ημιτελούς μυθιστορήματός του «Ο χλομός βασιλιάς» (εκδ. Κέδρος). Το βιβλίο εκδόθηκε μετά θάνατον του συγγραφέα, ο οποίος αυτοκτόνησε το 2008, αφήνοντας το υπάρχον υλικό στο γραφείο του για να το βρει η σύζυγός του, Κάρεν Γκριν. 

Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς εν συντομία για το βιβλίο και ίσως αρκεί να γνωρίζετε ότι ο Γουάλας μάς μεταφέρει στη δεκαετία του ’80, στο παράρτημα μιας φορολογικής υπηρεσίας, δημιουργώντας μια συνθήκη στασιμότητας και πλήξης, μια αποτύπωση ναρκωμένων ζωών και κοινωνικών αγκυλώσεων. Εμμονικός με τις λεπτομέρειες, θεωρώντας πως ό,τι εξετάζεις προσεκτικά αποκτά τελικά ενδιαφέρον, ο Γουάλας έγραψε ένα μυθιστόρημα που αφήνει (φυσιολογικά) την αίσθηση του ατελούς, ωστόσο σε αυτό το έσχατο δείγμα γραφής του φρόντισε να μας θυμίζει σε κάθε του πρόταση τη σπανιότητα της ευφυΐας του. 

Πάρτι Χριστουγέννων 

Υπάρχει βέβαια και ο Τσαρλς Μπουκόφσκι. «Και μετά ήρθε το χριστουγεννιάτικο πάρτι», γράφει στο «Factotum», που επανεκδόθηκε πρόσφατα από το Μεταίχμιο. «Δεν μου άρεσαν ποτέ τα πάρτι. Δεν ήξερα να χορεύω και οι άνθρωποι με τρόμαζαν, ειδικά οι άνθρωποι στα πάρτι». Δεν είναι για όλους τα Χριστούγεννα, δεν είναι για όλους οι γιορτές. Για τον Μπουκόφσκι σίγουρα δεν ήταν. Αντιγράφω κι ένα απόσπασμα από την ποιητική ανθολογία «Για τον έρωτα», που μόλις κυκλοφόρησε από τον Πατάκη: «Και κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαι / δεν ξέρω πια πού είσαι / και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πού / πηγαίνει η ζωή / όταν σταματά». ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή