«Μην είστε τρομολάγνος», εγκαλούσε βουλευτής της κυβέρνησης συνάδελφό του από την αντιπολίτευση, σε τηλεοπτικό σταθμό χθες το πρωί, και σύντομα η συζήτηση γλίστρησε σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς και προσβολές, χάθηκε κάθε ευκαιρία να δοθεί ένα μήνυμα συναίνεσης στον πολίτη που παρακολουθούσε με αγωνία την επικαιρότητα και προσπαθούσε να καταλάβει τι συμβαίνει και πόσο επηρεάζει την καθημερινότητά του.
Ηταν λίγο μετά την έκρηξη βόμβας στο Κολωνάκι, μπροστά στον ναό του Αγίου Διονυσίου, από την οποία δυστυχώς τραυματίστηκαν ένας αστυνομικός και ο νεωκόρος της εκκλησίας. Εδειχνε εξαιρετικά ενοχλημένος ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ όταν οι συνομιλητές του στο πάνελ τού έλεγαν ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει, ότι υπάρχουν ευθύνες, ότι η κυβέρνηση χαϊδεύει τ’ αυτιά ομάδων μπαχαλάκηδων, ότι δείχνει ανοχή σε ακραίες συμπεριφορές και σε Ρουβίκωνες.
Δυσφορούσε, ύψωνε τον τόνο της φωνής του, γινόταν προσβλητικός και έβγαινε στην επίθεση προσπαθώντας να οδηγήσει αλλού τη συζήτηση· το πόσο χάρηκε όταν ο παρουσιαστής ανακοίνωσε διακοπή για διαφημίσεις, δεν περιγράφεται. Καταλαβαίνω τη θέση των βουλευτών της συγκυβέρνησης. Δεν είναι εύκολο να απολογείσαι διαρκώς, δεν είναι εύκολο να βρίσκεις τις σωστές λέξεις, τα σωστά επιχειρήματα ή τις πιο πιστευτές δικαιολογίες για κάθε τι που συμβαίνει – και συμβαίνουν πια τόσο πολλά, καθημερινά, στο κέντρο της Αθήνας, σε μέρη από τα πιο φυλασσόμενα της πόλης, παντού.
Η έκρηξη στο Κολωνάκι ήταν ένα «τυφλό χτύπημα» χωρίς προειδοποιητικό τηλεφώνημα, επικίνδυνο και πολύ ανησυχητικό. Εξίσου ανησυχητικό όμως είναι όταν συνειδητοποιείς ότι δέκα χρόνια κρίσης, οικονομικής αλλά κυρίως κοινωνικής και βαθύτατα πολιτικής, δεν έχουν αλλάξει ούτε κατ’ ελάχιστον τον τρόπο που το πολιτικό προσωπικό συμπεριφέρεται, εκφράζεται, αντιδράει, αντιπαρατίθεται. Και αυτό, δυστυχώς, είναι διακομματικό. Αφορά την πλειοψηφία.
Ο δρόμος της πόλωσης παραμένει ο πιο δημοφιλής, οι λαϊκιστές συνεχίζουν να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο «πουλώντας» δυστυχώς το εμπόρευμά τους, ο εντυπωσιασμός και οι «εξυπνάδες» εξακολουθούν να νικούν κατά κράτος τη νηφαλιότητα και την ψυχραιμία.
Μερικές φορές έχει κανείς την αίσθηση πως ο πολιτικός διάλογος γίνεται χωρίς ακροατές, ότι αφορά μόνον αυτούς που συμμετέχουν και όχι τους πολίτες. Οτι διεξάγεται σε ένα παράλληλο σύμπαν, αποκομμένο από την πραγματικότητα και εσωστρεφές. Σε ένα κλειστό σύστημα, όπου μοναδικός στόχος είναι η πολιτική επιβίωση.
Το κλίμα που επικρατεί δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Οσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, η πόλωση θα γίνεται μεγαλύτερη. Οι εκφράσεις θα γίνονται πιο ακραίες. Η αντιπαράθεση πιο έντονη, τα λόγια πιο προσβλητικά.
Σε αυτό το κλίμα θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές. Θα είναι μια προεκλογική πορεία μακρά, δύσκολη και με τα νεύρα όλων πολύ οξυμένα. Θα χρειαστεί ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Να τι εύχομαι για το ’19.