«Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
κι αρχή καλός μας χρόνος
κι άμποτε στα γκρεμίσματα
του Σύριζα ο θρόνος».
Τα περσινά τα κάλαντα
τα ’κλεινε ευχή η ίδια,
δεν έπιασε, αλλά Αυτός
οδεύει στα τσακίδια.
Τελειώνουνε τα ψέματα
στήνεται εφέτος κάλπη
θα πέσει μαύρο δαγκωτό
να διώξουμε τον κάλπη.
Αγιος Βασίλης έρχεται
μ’ ένα τσουβάλι δώρα
φέρνει αλλαγές κι ανατροπές
να πάρει αέρα η χώρα.
Στο χέρι του βαστά χαρτί
Σκοπιανοπρεσποζυμωτή
κι ούζο με καλαμάρι
-ζητάει να μας καλμάρει:
«Σ’ αυτό το ρέπιο που ’ρθαμε
πέτρα να μη ραγίσει
-αν βρίσκεται καμιά σωστή
που να μην τά ’χει φτύσει.
Γιατί ο αφέντης του σπιτιού,
που θα το κάνει του κουτιού
έταζε, δεν ψιμύθιαζε,
μόνο σας παραμύθιαζε.
Κι εκεί που βγαίνει τουρλωτός
και μακρονμέρκελστηριχτός
στη γη να περπατήσει
και να σας διαβουκολήσει,
σεις πείτε του “Μεγάλε, άστα.
Σε μάθαμε. Φινίτο. Μπάστα!”
Το “μέρισμα” αρμέξατέ τον
Κι απέ καταμαυρίσατέ τον.
Σκεφτείτε μόνο πόσες φάτσες
-τετραετίας οι χλαπάτσες-
θε να γλιτώσει η όρασή σας
αν φύγει Αυτός απ’ τη ζωή σας».
Τούτα λαλεί ο Αη Βασίλης
κι εσύ να τον ακούς οφείλεις
αν θες να έχεις έτος αίσιον
χωρίς το Τσούρμο το Απαίσιον.