«Ο κ. Σγουρίδης δεν είναι άπειρος πολιτικός», παρατήρησε για τον αντιπρόεδρο των ΑΝΕΛ ένας από τους επικριτές του. Πράγματι. Ομως, η πείρα δεν φθάνει για να αναπληρώσει τις φυσικές ανεπάρκειες του ανθρώπου. Η πείρα ενδεχομένως κάνει υποφερτό τον κακό και καλούτσικο τον μέτριο. Δεν μπορεί όμως να γλιτώσει κανέναν Σγουρίδη από τον εαυτό του.
Μας το επιβεβαιώνει ο θλιβερός τρόπος με τον οποίο ο αντιπρόεδρος έπεσε στα τέσσερα (μεταφορικώς), όταν επιτέλους συνειδητοποίησε τι είχε εκστομίσει. Προσέξτε την αυθεντικότητα με την οποία η σύνταξη του λόγου αποτυπώνει την τρικυμία του νου: «Εθεσα την παραίτησή μου από τη θέση του αντιπροέδρου των ΑΝΕΛ. Παραμένω στους ΑΝΕΛ και θα αγωνιστώ ως στρατιώτης στις τάξεις των ΑΝΕΛ. Σε ό,τι αφορά την πρόθεση του προέδρου, αυτό θα φανεί αύριο. Αμα δεν την έκανε δεκτή, τον ευχαριστώ τον πρόεδρο και θα συνεχίσω από τη θέση του αντιπροέδρου. Θα μιλήσω σύντομα με τον Πάνο Καμμένο, γιατί τώρα λείπει σε περιοδεία». Σαν λαχανιασμένο κοτόπουλο σε καρτούν. Τον φαντάζομαι, αμέσως μετά αυτή τη δήλωση, να σωριάζεται ξερός.
Ολοι ξέρουμε από ποιους μαθαίνεις την αλήθεια. Να προσθέσουμε λοιπόν στην παροιμία και τον αντιπρόεδρο Σγουρίδη, διότι με την ανοησία που εκστόμισε περί θερμού επεισοδίου με την Τουρκία προσέφερε μια υπηρεσία στην ενημέρωση. Αποκάλυψε πόσο σοβαρός ήταν τελικά ο κίνδυνος που έκανε προ ημερών τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ να ισοπεδώνει βραχονησίδες και τον υπουργό να συντρίβει και να τσακίζει υποθετικούς εισβολείς. Ο πραγματικός κίνδυνος για τον κυβερνητικό συνεταίρο είναι το Μακεδονικό, τα ελληνοτουρκικά τα χρησιμοποιούν αδίστακτα για το δικό τους εσωτερικό παιχνίδι. Δεν μπορώ να καταλάβω, λ.χ., γιατί οι Τούρκοι να διακινδυνεύσουν ένα επεισόδιο με τους Ελληνες, όταν ουσιαστικά έχουν πάρει το ελεύθερο από τον πρόεδρο Τραμπ να καθαρίσουν στη Συρία όπως νομίζουν. Εκεί είναι η ζωτική προτεραιότητα για την Τουρκία, όχι στις βραχονησίδες.
Οσο πλησιάζει η ώρα της κρίσης, οι ΑΝΕΛ νιώθουν τη φωτιά στα παντελόνια τους (ή στις φούστες τους – προσωπικώς είμαι ανοικτόμυαλος στα ενδυματολογικά…). Ο Ζάεφ φαίνεται ότι θα περάσει τη συμφωνία από τη Βουλή και τονίζει με κάθε ευκαιρία τη μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα, που κατοχυρώνουν οι γείτονες και έναντι της Ελλάδος, βάσει της συμφωνίας των Πρεσπών. Δημιουργείται, ως εκ τούτου, ένα κλίμα έντασης στην κυβέρνηση, όπου η ανυπομονησία της αριστερής πτέρυγας συγκρούεται με τον πανικό της δεξιάς πτέρυγας.
Υπενθυμίζω σχετικώς τις πρόσφατες διαρροές δήθεν διπλωματικής πηγής, που ζητούσε από την κυβέρνηση να επισπεύσει την κύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή. Τη λέω δήθεν, επειδή κανείς επαγγελματίας διπλωματικός δεν θα έλεγε ποτέ τη φράση «δεν σκοπεύουμε να αφήσουμε εκκρεμότητες στη Ν.Δ.». Υποθέτω, λοιπόν, ότι η ανώνυμη πηγή θα ήταν ο προεδρικός εξάδελφος Γ. Τσίπρας. Εκείνος που έχει διορισθεί γενικός γραμματέας στο υπουργείο Εξωτερικών και διαθέτει όψη και ύφος που θυμίζουν σοβιετικό Πολιτμπιρό της δεκαετίας του 1960.
Εφόσον όλα δείχνουν ότι περί τα μέσα του μηνός η συμφωνία των Πρεσπών θα έχει εγκριθεί από τη Βουλή της ΠΓΔΜ, η επιλογή του χρόνου που θα κατατεθεί η συμφωνία στη Βουλή των Ελλήνων προς ψήφιση και, επομένως, η επιλογή του χρόνου των εκλογών επαφίεται αποκλειστικά στον πρωθυπουργό Τσίπρα. Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ θέλει οπωσδήποτε να περάσει η συμφωνία, ενώ οι ΑΝΕΛ εκφοβίζουν και απειλούν προσπαθώντας να κερδίσουν λίγο χρόνο ακόμη μήπως κάτι γίνει και σωθούν. (Π.χ. στον Επταετή Πόλεμο, πώς πέθανε ξαφνικά τον Ιανουάριο του 1762 η αυτοκράτειρα Ελισάβετ της Ρωσίας και σώθηκαν η Πρωσία και ο Φρειδερίκος από τους Ρώσους; Σε ένα ανάλογο «θαύμα του Οίκου του Βραδεμβούργου» ελπίζει, φαντάζομαι, ο «Οίκος του Καμμένου»…)
Η Αριστερά επιθυμεί τη συμφωνία κυρίως για λόγους ιδεολογικούς. Ο Τσίπρας όμως θέλει να την περάσει για λόγους υστεροφημίας. Είναι σαφείς οι ενδείξεις, εδώ και καιρό, ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει, κατά κάποιον τρόπο, ερωτευτεί τον εαυτό του στον ρόλο του πρωθυπουργού. Ιδίως οι κολακείες που του σερβίρουν με το φτυάρι οι Ευρωπαίοι τον έχουν σαγηνεύσει και κάνουν να σκιρτάει μέσα του ο Βαρουφάκης. Ακόμη και τα φληναφήματα περί υποψηφιότητας για το Νομπέλ Ειρήνης τα έχει πάρει σοβαρά – κάτι που δεν πρέπει να εκπλήσσει, δεδομένου ότι μιλούμε για άνθρωπο ο οποίος θεωρεί μέγα επίτευγμα την κατάργηση της γραβάτας από τις επίσημες εμφανίσεις του.
Επειδή θέλει πράγματι να περάσει στην Ιστορία, ο Τσίπρας δεν πρόκειται να αφήσει τη συμφωνία κληρονομιά στη Ν.Δ., όπως είπε ο εξάδελφος. Αλλα είναι εκείνα που έχει σκοπό να της αφήσει: αποχαλινωμένους αναρχικούς, διαλυμένα πανεπιστήμια και χρέη. Ο Τσίπρας ξέρει ότι θα χάσει τις επόμενες εκλογές και προετοιμάζει το μαξιλάρι που θα απορροφήσει την πτώση του: αθρόες προσλήψεις, διορισμοί δικών του σε θέσεις-κλειδιά, τακτοποιήσεις σε ημετέρους κ.λπ. Τη θέση που επιδιώκει όμως στην πολιτική σκηνή πιστεύει ότι θα την κατοχυρώσει με τη συμφωνία. Επομένως, οι ΑΝΕΛ δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας. Η έγκριση της συμφωνίας βαραίνει περισσότερο από τη διατήρησή τους στη ζωή.
Είναι όπως με το γιαούρτι, ξέρετε. Το ανοίγεις, το τρως και μετά πετάς τον κεσέ στα σκουπίδια. Δεν τον ξαναβάζεις άδειο μέσα στο ψυγείο για συναισθηματικούς λόγους…