Γράμματα Αναγνωστών

12' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα κατόρθωμα και η συνέχεια

Κύριε διευθυντά

Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στα ερασιτεχνικά αρχεία Τύπου και στα αντίστοιχα συλλογικά, είτε κρατικά είναι είτε ανήκουν σε πολιτιστικούς φορείς και ιδρύματα;

Πολύπλευρες, μεγάλες, ουσιαστικές. Μην τρομάξετε και «κατεβείτε» από το αρθρίδιό μου. Ούτε καν με την απλή αναφορά τους θα σας κουράσω. Θα επισημάνω, τηλεγραφικά, μόνο τρεις – όσες μας χρειάζονται για να επικοινωνήσουμε σήμερα, πολύ βιαστικά, γιατί δεν κρατιέμαι από τη χαρά μου.

Για ποιον λόγο; Για έναν απλό: να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου. Και μαζί να καμαρώσουμε ενδόμυχα –και μάλιστα… αναδρομικά– γιατί εντελώς προσωπικά, εντελώς δημοκρατικά, διαβάζουμε καθημερινά «Καθημερινή» και την ψηφίζουμε, ανανεώνουμε την εμπιστοσύνη μας, όχι ανά 4ετία, αλλά καθημερινά. (Εκτός Δευτέρας· που τη θέλουμε για να επιμηκύνουμε τις τέρψεις και να εμβαθύνουμε στους προβληματισμούς που μας προσφέρει το πανοραμικό και ιστορικό πια κυριακάτικο φύλλο.) Ψυχανεμίζομαι ότι εκτρέπομαι. Αλλά, καθόλου δεν ντρέπομαι γι’ αυτό. Για την «Κ», «θεία είναι η δάφνη». Μια ζωή κανείς τη διαβάζει. Και πηγαίνει Κάπου Αλλού με το παράπονο ότι δεν μπορεί να ανανεώσει τη συνδρομή του. Πάμε, λοιπόν.

Πρώτη: τα δεύτερα λειτουργούν με νόμους και Καταστατικό. Τα πρώτα άνομα και, κυρίως… ακατάστατα. (Κρίνοντας από το δικό μου αρχείο.)

Δεύτερη: διαφέρουν στους αποδέκτες και σε αυτά που τους προσφέρουν. Τα υπάρχοντά τους –ας μην τα πούμε «θησαυρούς»– τα χαίρονται οι ιδιοκτήτες τους – άντε και κάποιος κύκλος φίλων και γνωστών. Αυτά, σε πολύ γενικές γραμμές, είναι τα χαρακτηριστικά των ερασιτεχνικών, των πρώτων. Σε απεριόριστη αντίθεση με όσα προσφέρουν, καταστατικά τουλάχιστον, τα κρατικά και τα συναφή τους.

Τρίτη: διαφέρουν στον βαθμό λειτουργίας τους. Πιο κοντά στους αστερισμούς της Αδιαφορίας, της Σκόνης, της Λήθης, τα δεύτερα· καθημερινά ζώντα και «παραγωγικά» τα δεύτερα.

Σκόπιμα γράφω συνοπτικά. Και, με σεβασμό, ζητώ την άμεση συμμετοχή του αναγνώστη. Για να γίνει και κείνος συνεργός στην ανακοίνωσή μου, σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, σ’ αυτήν εδώ την εφημερίδα. Η οποία γιορτάζει τα 100… πρώτα χρόνια της! Εσείς το μαθαίνετε τώρα. Εγώ είχα τη χαρά να το μάθω το… 1939! Σας εκπλήσσει και με ρωτάτε: Πού, πώς;

Η απάντηση, σε συνάρτηση με την εισαγωγή μου, στο κείμενο που ακολουθεί: «Η 20ετηρίς της “Καθημερινής”. Διά το ελληνικόν αναγνωστικόν κοινόν το τόσον ευμετάβλητον εις συμπαθείας και προτιμήσεις η διατήρησις της εκδόσεως μιας εφημερίδος επί εικοσαετίαν ολόκληρον μαρτυρεί μίαν αληθινήν νίκην. Την νίκην αυτήν κατήγαγεν η αγαπητή “Καθημερινή”, εορτάσασα τα 20 χρόνια της εκδόσεώς της με συνεχή εκτίμησιν του αναγνωστικού της κοινού. Μέσα εις ανατροπάς, μεταβολάς πολιτευμάτων, αντιμαχομένας ισχυράς γνώμας και επιβολήν νεωτεριστικών κοινωνικών ιδεών η σώφρων πορεία μιας εφημερίδος και η επιδοκιμασία των κρίσεών της υπό του φύσει ευμεταβλήτου ελληνικού κοινού αποτελεί αυτόχρημα κατόρθωμα πολύ υπολογίσιμον διά τον βαθμόν της εκτιμήσεως των διευθυνόντων την εφημερίδα ταύτην. Το κατόρθωμα τούτο εκτιμώσα και η “Ελληνική Επιθεώρησις” συγχαίρει την φίλην “Καθημερινήν” ευχομένη να εορτάση και την 40ετηρίδα της».

(Περιοδικόν «Ελληνική Επιθεώρησις», έτος ΛΒ΄, Αριθ. 384, Οκτώβριος 1939, Μενάνδρου 83)

Η ανακάλυψη-αντιγραφή, δική μου. Τα σχόλια, δικά σας. Το μέλλον της «Κ» λαμπρόν. Της κυβέρνησης, ζοφερόν. Γενικότερα, άδηλον.

Πετρος Κυπριωτελης

Συνταξιούχος δημοσιογράφος

Παγκράτι

«Εφημεριδοφάγος» με άποψη και αιτία

Κύριε διευθυντά

Από πολλών ετών «εφημεριδοφάγος», ανάλογα και με τη μεταβαλλόμενη γενική τοποθέτηση των εντύπων μέσων μαζικής ενημέρωσης, κατά καιρούς, άλλαζα τη βασική πηγή για την καθημερινή ενημέρωσή μου. Λόγω και της οικονομικής κρίσης, η συστηματική ανάγνωση περιορίστηκε σε μία εφημερίδα, της εκατόχρονης πια «Καθημερινής», με την εξαίρεση, βέβαια, της Δευτέρας, Καλή επιλογή η «Καθημερινή», αλλά γιατί;

Γιατί, τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία, «Καθημερινή» σημαίνει πολυφωνικό έντυπο που απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών τάσεων, προσφέροντας έγκυρη ενημέρωση χαμηλών τόνων, χωρίς ακρότητες, κραυγαλέα πρωτοσέλιδα και «ξύλινη» γλώσσα. Με επαρκώς καλυπτόμενη θεματολογία (καθημερινότητα, πολιτική, οικονομία, πολιτισμός, τέχνες, αθλητισμός, περιβάλλον) δεν περιορίζεται μόνο στην ειδησεογραφία, που, άλλωστε, σήμερα αντλείται, επαρκώς και αδαπάνως, από το Διαδίκτυο. Συχνά προσφέρει και αποκλειστικότητες (συνεντεύξεις και έρευνες).  Γιατί τα πολυάριθμα κείμενα γνώμης των δημοσιογράφων και των εξωτερικών συνεργατών της εφημερίδας, χωρίς απεραντολογίες, με απόψεις ακόμη και αντιφατικές μεταξύ τους, αλλά, ενίοτε, και εμμονικές ή εξεζητημένες, το καθένα με το ύφος του, από το περιπαικτικής διάθεσης έως το στεγνό τεχνοκρατικό, υπηρετούν επακριβώς την έννοια της πολυφωνίας.  Γιατί στη σελίδα με τις επιστολές αναγνωστών, ένα δυσεύρετο καθημερινό «έντυπο καφενείο» στον χώρο του Τύπου, αναπτύσσονται ακόμη και μακρόχρονοι διάλογοι για ενδιαφέροντα θέματα (Εθνικός Διχασμός, ελληνική γλώσσα…), χωρίς να αποφεύγονται και οι «γκρίνιες», όπως για το περιεχόμενο κειμένων γνώμης ή για το δόκιμο ή μη συνεντεύξεων – αποκλειστική συνέντευξη Ασαντ, στις 10.05.2018.

[Η δημοσίευση εξειδικευμένων απόψεων επιστημόνων που δεν κατέχουν (ή δεν κατείχαν) κάποιο αξίωμα ή καθηγητική έδρα θα μπορούσε να μην περιορίζεται μόνο στη σελίδα με τις επιστολές αναγνωστών.] 

Γιατί καλή και ταχεία η ηλεκτρονική ενημέρωση, όμως την αίσθηση του τελετουργικού ξεφυλλίσματος της εφημερίδας δεν την προσφέρει το Διαδίκτυο. Τελευταία σελίδα, αθλητικά, πολιτιστικά, γελοιογραφίες, επιστολές αναγνωστών, το (δύσκολο) Sudoku, δεύτερη σελίδα και, εναλλακτικά, οι σελίδες με την αρθρογραφία ή οι εσωτερικές και οι εξωτερικές ειδήσεις (στο κυριακάτικο φύλλο, πρώτα τα ένθετα και όλα πλην του κύριου σώματος, με την ανάγνωση του Γολγοθά των 5 σελίδων με τις «Γνώμες» να αφήνεται για το τέλος, συχνά τη Δευτέρα).  Γιατί, ως λάτρης της Ιστορίας, αυτονοήτως, γοητεύομαι από τις προσφορές ιστορικού περιεχομένου. Γιατί οι συντάκτες της εφημερίδας δεν είναι απροσπέλαστοι και με αρκετούς από αυτούς έχω αναπτύξει μια πολύ καλή σχέση δημοσιογράφου – αναγνώστη για χρήσιμες συζητήσεις με επισημάνσεις και στοιχεία. Γιατί τα κραυγαλέα ημαρτημένα σπανίζουν. Προς περιορισμό, όμως, ημαρτημένα που σχετίζονται με τη χρήση της γλώσσας (τέως/πρώην, κυρίως/κύριο), την πίεση «κλεισίματος του φύλλου» (συνήθως στις σελίδες των αθλητικών) και κυρίως τη μετάφραση ξενόγλωσσων κειμένων, βιαστική ή με «πρωτοβουλίες» [global economy και «παγκόσμιο οικονομικό ικρίωμα», αντί «παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα» (στις 17.08.2018) και silicon και «πυρίτιο, το πλέον διαδεδομένο στη Γη μέταλλο», αντί του ορθού «μεταλλοειδές» (στις 13.12.2018).] Ολα κατανοητά, όμως μπορούν να μεταφέρουν λανθασμένη ενημέρωση (στην Κίνα το 2030, ζήτηση για πετρέλαιο «590 εκατ. τόνοι ημερησίως», αντί του ορθού «690 εκατ. τόνοι ετησίως», στις 19.09.2018).

Σε κάθε περίπτωση, τις θερμότερες ευχές μου για τη μακροημέρευσή της, μετά και από εμάς, με επιτυχίες και πάντα πολυφωνική.

Δημ. Χατζηδακης

Δρ χημικός μηχανικός

Αθήνα

Πάντα δημοκρατική, με πολυφωνία

Κύριε διευθυντά

Ανατρέχω στο αρχείο μου και διαβάζω, στο κιτρινισμένο φύλλο του Σαββάτου 8 Μαρτίου 1941, την ανοικτή επιστολή του Γεωργίου Αγγ. Βλάχου προς την Α.Ε. του κ. Α. Χίτλερ Αρχικαγκελαρίου του Γερμανικού Κράτους και ανεβαίνω στα ουράνια από το μεγαλείο της: «…Αλλ’ όχι, δεν πρόκειται να γίνη αυτό. Ο ολίγος ή πολύς Στρατός των Ελλήνων που είναι ελεύθερος, όπως εστάθη εις την Ηπειρον, θα σταθή, αν κληθή, εις την Θράκην. Και τι θα κάμη; Θα πολεμήση. Και εκεί. Και θα αγωνισθή. Και εκεί. Και θα αποθάνη. Και εκεί. Και θ’ αναμείνη την εκ Βερολίνου επιστροφήν του δρομέως, ο οποίος ήλθε προ πέντε ετών και έλαβε από την Ολυμπίαν το φως διά να μεταβάλη εις δαυλόν την λαμπάδα και φέρη την πυρκαϊάν εις τον μικρόν, την έκτασιν, αλλά μέγιστον αυτόν τόπον ο οποίος, αφού έμαθε τον κόσμον όλον να ζη, πρέπει τώρα να τον μάθη να αποθνήσκη».

Ανατρέχω στο αρχείο μου και διαβάζω στο φύλλο της «Καθημερινής» της Παρασκευής 4 Οκτωβρίου 2013 με τίτλο: «Το ορθόν και χάριν έχει! Περισσότερα για τον πίνακα-γραμματόσημο για την απελευθέρωση του Αγίου Ορους, από τον πλοίαρχο Π.Ν. κ. Ματθαίο Δημητρίου», την κυρία Ελένη Μπίστικα να διορθώνει, έπειτα από επιστολή που έστειλα, άμεσα, σχετικό άρθρο της για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση του Αγ. Ορους το 1912 από τον ελληνικό στόλο, που είχε δημοσιευθεί την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013 και να αποκαλεί εμένα, τον ελάχιστο, πολύτιμο αναγνώστη-ιστορικό. Ανατρέχω στο αρχείο μου και διαβάζω τον κύριο Ηλία Μαγκλίνη να αναφέρεται, στο φύλλο της Κυριακής 18 Οκτωβρίου 2015, στον αείμνηστο πατέρα μου Μιχάλη Δημητρίου, αξιωματικό του Ιππικού και στο βιβλίο του, του 1955, «Ορθιοι στην καταιγίδα». Ανατρέχω στο αρχείο μου και δεν βρίσκω κανένα φύλλο της «Καθημερινής» από τον Απρίλιο του 1967 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1974. Πώς να βρω, αφού η μεγάλη κυρία, η Ελένη Βλάχου, είχε αναστείλει την έκδοσή της καθ’ όλη τη διάρκεια της «Εθνοσωτηρίου»; Ποια άλλη εφημερίδα το έκανε; Ανατρέχω στο αρχείο μου και βρίσκω επιστολές μου δημοσιευμένες στην «Καθημερινή». Δεν έχει απορρίψει καμία και τις έχει δημοσιεύσει όλες από το 1997. Διαβάζω κάθε μέρα το δελτίο καιρού και βλέπω το Καστελλόριζο, που έχει σβηστεί απ’ όλους σχεδόν τους χάρτες.

Θα ήμουν λοιπόν άδικος και αγνώμων να μη διαβάζω αυτή την εφημερίδα. Μια εφημερίδα με εθνική και δημοκρατική γενική γραμμή, αλλά μέσα από πολυφωνία γνώμης συντακτών, αρθρογράφων, κειμενογράφων, επιστολογράφων και σκιτσογράφων. Μια εφημερίδα με παράδοση 100 ετών, που την υπηρετούν και τη συνεχίζουν επάξια οι σημερινοί συνεχιστές του Γεωργίου και της Ελένης Βλάχου. Εύχομαι ο καλός Θεός να μου χαρίζει χρόνια ζωής και να μου διατηρήσει καθαρό το μυαλό και τα μάτια, ώστε να μπορώ να συνεχίσω να την απολαμβάνω. Στην αγαπημένη «Καθημερινή» εύχομαι να συμπληρώσει και να γιορτάσει πολλές εκατονταετηρίδες και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις καλόπιστες παρατηρήσεις των αναγνωστών της, να γίνεται όλο και καλύτερη. Χρόνια πολλά και δημιουργικά.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.

Πολλοί οι λόγοι να διαβάζεις «Κ»

Κύριε διευθυντά

Γιατί διαβάζω «Καθημερινή» από το 1955; Γιατί, σαν γενική παρατήρηση, με ενημερώνει αντικειμενικά επί των πολιτικών και οικονομικών θεμάτων, ενώ μου δίνει τη δυνατότητα να επεκταθώ και σε θέματα πολιτισμού, τεχνών ή ακόμα και σε θέματα αθλητισμού. Εξαίρω την έκδοση της κυριακάτικης «Καθημερινής» που η ύλη της υπερβαίνει τις προσδοκίες και του πλέον απαιτητικού αναγνώστη. Αναλυτικότερα:

Α. Για την πολιτική «Καθημερινή»

• Πλήρης, αντικειμενική-τεκμηριωμένη πολιτική ενημέρωση.

• Αναλύσεις εσωτερικών, ευρωπαϊκών και διεθνών εξελίξεων από έγκυρους και ανεγνωρισμένους αναλυτές.

• Συνεντεύξεις με ηγετικές προσωπικότητες του εξωτερικού, με εξέχοντες πολιτικούς και έγκριτους οικονομολόγους υψηλού επιπέδου.

• Δημοσιεύσεις άρθρων και γραμμάτων αναγνωστών όλων των αποχρώσεων και τάσεων, κάτι δηλαδή σαν ελεύθερο βήμα (μπράβο).

• Επίκαιρη ενημέρωση επί των πολιτικών ανακατατάξεων, του μεταναστευτικού, του μέλλοντος της Ε.Ε. και των υπερεθνικιστικών ρευμάτων στους κόλπους της.

• Επιφυλλίδες άκρως ενδιαφέρουσες και ένθετα χρήσιμα και συγχρόνως επιμορφωτικά (ιδέ το τελευταίο: «Σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας»).

Β. Για την οικονομική «Καθημερινή»

• Πληρέστερη από πολλές «αποκλειστικά οικονομικές» εφημερίδες.

• Πλήρης ενημέρωση με γραφήματα, πίνακες, σχεδιαγράμματα και σαφή κείμενα επί όλων των τομέων της εθνικής μας οικονομίας (πρωτογενής, δευτερογενής, τριτογενής) από ανεγνωρισμένους οικονομολόγους (υφισταμένη κατάσταση, τάσεις, προοπτικές).

• Ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις και συνεντεύξεις από αξιωματούχους της Ε.Ε. και διεθνών οικονομικών οργανισμών έως και διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών σχετικών με την πορεία της οικονομίας της χώρας μας, αλλά και της Ε.Ε.

• Λεπτομερείς εξηγήσεις στους φορολογουμένους (ιδέ πρόσφατο σχετικό ένθετο) και στους οφειλέτες-δανειολήπτες προς αντιμετώπιση των προβλημάτων τους.

Γ. Πολιτισμός

• Η συνέκδοση με το φύλλο της Κυριακής του ειδικού φύλλου «Τέχνες» αποτελεί μία ευχάριστη διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας και εκεί ο αναγνώστης βρίσκει εξαιρετικά κείμενα, εξεχόντων εκπροσώπων των γραμμάτων και των τεχνών (συγγραφείς βιβλίων, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, αστέρες του θεάτρου και του κινηματογράφου κ.ά.).

• Ενημέρωση επί καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και υποδείξεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων.

• Συνοπτική αθλητική ενημέρωση.

Συμπέρασμα: Παροχή πλήρους, αντικειμενικής και τεκμηριωμένης ενημέρωσης που ικανοποιεί και τον πλέον απαιτητικό αναγνώστη.

Να λοιπόν γιατί παρέμεινα και παραμένω πιστός αναγνώστης της από το 1955.

ΠΑΝ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ

Ομότ. καθηγητής του Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

Η καθημερινή αναγνωστική συνήθεια του πατέρα πέρασε στον γιο του

Κύριε διευθυντά

Δεδομένης της διαχρονικής εγκυρότητας της «Κ», ισοδυναμεί με τίτλο τιμής η «συμμετοχή» στον επετειακό εορτασμό για τα 100 χρόνια από την έκδοσή της. Μαζί με τις ευχές μου και τα συγχαρητήρια για τους λαμπρούς συνεργάτες της, ανασύρω από το παρελθόν (κάτι που έκανα και σε μυθοπλαστική αποτύπωση) μια παιδική ανάμνησή μου που έχει σχέση και με την «Κ». Εκθέτω στη συνέχεια το σχετικό απόσπασμα: «[…] Η μοναδική “αρχή” που ρύθμιζε τις ανθρώπινες σχέσεις ήταν το Homo homini lupus και το ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Κι έτσι έβλεπαν τους άλλους, προπάντων εκείνους που έρχονταν από άλλες περιοχές, σαν ένστολα όντα που έρχονταν με οβίδες, σφαίρες, πολυβόλα, τανκς, αεροπλάνα και άγριες φάτσες από ένα άλλο ανθρωποσύστημα για να σκοτώνουν, για να καιν, για να λεηλατούν, για να δέρνουν και να τρομάζουν τα παιδιά. Αυτή ήταν η εικόνα του κόσμου. Οριστικά! Πώς είχαν γίνει έτσι οι άνθρωποι, αυτά τα οικεία και αγαπητά, τα φιλικά και χαμογελαστά πρόσωπα, αυτά τα χέρια που πριν από λίγο καιρό χάιδευαν τα παιδικά κεφάλια κι έδιναν φλόκες ή δεκάρες για συχαρίκια ή κάστανα, κουλούρες και καρύδια για τα κόλιαντα; Πού είχε πάει η κυρία Δωροθέα που του είχε φέρει ένα μεγάλο μπαλόνι από τη Θεσσαλονίκη και του το έδωσε με φιλιά και χάδια, έτσι από χαρά κι αγάπη; Τι έγιναν οι χωριανοί που χειροκροτούσαν και αγκάλιαζαν τα παιδιά όταν ντυμένα με φουστανελίτσες τραγουδούσαν στη σχολική σκηνή το “Ιγώ είμ’ ιγώ, βζουνάκι γουργό”, μετά την απελευθέρωση της Κορυτσάς κι εκείνες τις αξέχαστες καμπάνες της χαράς μας; Τι έγινε ο πατέρας που έφερνε κάθε μέρα την εφημερίδα με τους χάρτες των πολεμικών επιχειρήσεων, τον σήκωνε ψηλά στην αγκαλιά του και του έδειχνε τα σημεία των μαχών και των θριάμβων του ελληνικού στρατού για να χαρούν και να φωνάξουν μαζί τρεις φορές “ζήτω”; Ποιος αέρας φύσηξε παγωμένος κι έκλεισαν όλες οι πόρτες, ερήμωσαν οι αυλές, αμπαρώθηκαν τα σπίτια, σκοτείνιασαν τα πρόσωπα;»… Ο παγωμένος αέρας ήταν η Κατοχή, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Ιταλών στην αρχή, των Γερμανών στη συνέχεια και οι εμφύλιες συγκρούσεις ανάμεσα στις αντιστασιακές ομάδες που ξεχνούσαν ποιος ήταν ο εχθρός και τον έβρισκαν στους συμπατριώτες τους.  Ομως εκείνο που ταιριάζει πιο πολύ σε ένα αφιέρωμα για τα 100 χρόνια της «Καθημερινής» είναι η εφημερίδα που έφερνε ο πατέρας το φθινόπωρο και τον χειμώνα του 1940 προς 1941 γιατί ήταν η «Καθημερινή». Πρόφτασε να διαβάσει στον γιο του την Ανοιχτή Επιστολή του Γεωργίου Βλάχου προς τον Αδόλφο Χίτλερ, πρόφτασε ακόμα και την 6η Απριλίου 1941, όμως τις μέρες της πιο άδικης και πιο τραγικής υποχώρησης αποχώρησε… Ο γιος του, σαν μεγάλωσε, δεν ξέχασε εκείνη την εφημερίδα. Τη διαβάζει ακόμα.

Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας

Θεσσαλονίκη

Με σαφήνεια, τα γεγονότα ως έχουν

Κύριε διευθυντά

Η εφημερίδα «Καθημερινή» παρουσιάζει με σαφήνεια και αντικειμενικότητα τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ελλάδα και με μικρότερη λεπτομέρεια του εξωτερικού. Καταγράφει την πολιτική και την κοινωνική ζωή της πατρίδας μας. Το κύριο άρθρο αυτής είναι άριστο! Αξιόλογες είναι οι στήλες που γράφονται από διακεκριμένους δημοσιογράφους και επιστήμονες όπως: Επικαιρότητα – Πολιτική – Ιστορία – Διεθνή Θέματα – Απόψεις – Επιστολές Αναγνωστών – Πολιτισμός – Τέχνη – Αθλητικά. Ενδιαφέρον έχουν και οι σελίδες με τίτλο «Οικονομία», που παρουσιάζουν την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος και τη διεθνή, με αξιοπρόσεκτα διαγράμματα. Τονίζει αντικειμενικά τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που έχει σήμερα η πατρίδα μας και πώς αυτή δύναται να βελτιωθεί. Η «Καθημερινή» κυκλοφορεί και διαβάζεται από τους εγκατεστημένους Ελληνες του εξωτερικού. Σε παγκόσμια κλίμακα η «Καθημερινή» θεωρείται μια από τις καλύτερες εφημερίδες που κυκλοφορούν και διαβάζεται κατά το πλείστον από αναγνώστες μορφωτικού επιπέδου. Εκθέτει, έτσι, με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Εχει εξαίρετο διευθυντή και άριστο δημοσιογραφικό επιτελείο, διευθυντές συντάξεως, αρχισυντάκτες κ.λπ. Διαχρονικά το κύρος της παραμένει αμετάβλητο, αρχίζοντας από τον ιδρυτή της αείμνηστο Γεώργιο Βλάχο και την κόρη του Ελένη.

Ιωαννης Θ. Χαϊνης

Ομ. καθηγητής Ε.Μ. Πολυτεχνείου

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή