Θεσμικό το πρόβλημα της εξωτερικής μας πολιτικής

Θεσμικό το πρόβλημα της εξωτερικής μας πολιτικής

1' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας, η Ελλάδα δεν είναι μια τυπική ευρωπαϊκή χώρα. Βρίσκεται σε μια δύσκολη γειτονιά και συνορεύει με ένα τόξο αστάθειας και κρίσεων, έχει ανοιχτά ζητήματα με γειτονικές χώρες, μία εκ των οποίων θέτει ζητήματα αναθεωρητικής φύσης, η ασφάλειά της απειλείται από ασύμμετρους κινδύνους, αντιμετωπίζει οικονομικούς περιορισμούς και οι συμμαχίες της δεν επαρκούν για την πλήρη προστασία των ζωτικών συμφερόντων της. Κατά γενική ομολογία, η διαχείριση εξωτερικών και εσωτερικών απειλών απέχει συχνά του επιθυμητού. Αν και τα πρόσωπα επηρεάζουν τη διαχείριση κρίσεων, άλλοτε με θετικό και άλλοτε –πιο συχνά– με αρνητικό τρόπο, δεν αποτελούν το βασικό αίτιο για την περιορισμένη αποτελεσματικότητα της ελληνικής πολιτικής εθνικής ασφάλειας.

Tην τελευταία τετραετία, ο μεν υπουργός Εξωτερικών χαρακτηριζόταν από προσωπικές εμμονές και μια συγκρουσιακή κουλτούρα, ο δε υπουργός Εθνικής Αμυνας από συνολική και πλήρη ακαταλληλότητα. Η διαχείριση ζητημάτων εσωτερικής ασφάλειας ήταν σε μεγάλο βαθμό ιδεοληπτική, ενώ ο πρωθυπουργός σπανίως κατάφερνε να συντονίσει τις βασικές συνιστώσες εθνικής ασφαλείας. Ολα αυτά θα είχαν πολύ μικρότερη σημασία αν υπήρχαν και λειτουργούσαν τα απαραίτητα θεσμικά όργανα και αν η άσκηση πολιτικής δεν ήταν –και το πρόβλημα ασφαλώς δεν είναι σημερινό– σε μεγάλο βαθμό προσωποπαγής.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως όργανα στρατηγικού σχεδιασμού και χειρισμού κρίσεων σε εθνικό επίπεδο, καθώς και την πολιτική βούληση για υλοποίηση βαθιών τομών. Χρειάζεται πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους που να είναι έτοιμοι να αναζητήσουν απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα, όπως: Πώς αποτιμώνται οι εξωτερικές και εσωτερικές προκλήσεις; Ποιες πρέπει να είναι οι βασικές κατευθύνσεις της πολιτικής εθνικής ασφάλειας; Τι είδους υπουργείο Εξωτερικών, ένοπλες δυνάμεις και μηχανισμό εσωτερικής ασφάλειας χρειάζεται η χώρα; Και με βάση τις απαντήσεις, να προσπαθήσουν να πλησιάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο στους επιθυμητούς μηχανισμούς, αντί να προσπαθούν να διαχειριστούν τους υπάρχοντες –απομεινάρια μιας άλλης εποχής–, θίγοντας όσο το δυνατόν λιγότερες κατεστημένες καταστάσεις. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως πολιτικό θάρρος, επαγγελματική επάρκεια και –ει δυνατόν– μια στοιχειώδη διακομματική συναίνεση. Και ο χρόνος δεν κυλά υπέρ μας.

* Γενικός Διευθυντής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή