Το παιχνίδι με τη φωτιά **½
ΔΡΑΜΑ (2018)
Σκηνοθεσία: Λι Τσανγκ-Ντονγκ
Ερμηνείες: Στίβεν Γέουν, Αχ-Ιν Γιου, Σέο Γιουν
Βασισμένη στο διήγημα «Barn Burning» του Χαρούκι Μουρακάμι, η ταινία του Κορεάτη Λι Τσανγκ-Ντονγκ («Ποίηση») αποθεώθηκε από τους κριτικούς στο Φεστιβάλ Καννών και βρίσκεται ήδη στην τελική 9άδα για το Οσκαρ της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Πράγματι, το ερωτικό τρίγωνο που κινεί την πλοκή της είναι συναρπαστικό, όμως παρουσιάζει και χτυπητές αδυναμίες.
Ο Γιονγκσού, ένας νεαρός που μόλις έχασε τη δουλειά του, πέφτει τυχαία πάνω σε μια παλιά γνωστή που έμενε κάποτε στη γειτονιά του. Μεταξύ τους αναπτύσσεται ένα σύντομο ειδύλλιο, όμως εκείνη σύντομα φεύγει για ταξίδι, αναθέτοντάς του να προσέχει τη γάτα της. Επιστρέφοντας θα του συστήσει τον Μπεν, έναν μυστηριώδη συνομήλικό τους, πλούσιο κατά τα φαινόμενα, ο οποίος είναι πλέον μαζί της. Ο Γιονγκσού αρνείται να τα παρατήσει, με την εμμονή του σύντομα να αποκαλύπτει συνταρακτικά μυστικά.
Το φιλμ έχει ένα αργόσυρτο πρώτο μέρος, το οποίο προετοιμάζει (;) για όσα δραματικά θα ακολουθήσουν στη συνέχεια, οπότε θα μετατραπεί σε αστυνομικό θρίλερ. Η διάχυτη μελαγχολία και η εσωτερική του ένταση είναι πολύ πιο ευδιάκριτα στοιχεία στο δεύτερο κομμάτι, που μας βάζει για τα καλά στον κόσμο των πρωταγωνιστών, μια πραγματικότητα σχεδόν άχρονη, όπου η τραγική μοίρα μοιάζει περίπου αναπόδραστη. Ταυτόχρονα το κοινωνικό περίβλημα, αν και κάπως σχηματικό, πλουτίζει την αφήγηση και κάνει πιο ενδιαφέρουσες τις ψυχολογικές ρωγμές μεταξύ των χαρακτήρων.
Από την άλλη, το βασικό πρόβλημα της ταινίας, όπως και αρκετών άλλων αυτού του είδους, είναι η υπερβολική προσπάθεια να παραμείνει πιστή στο λογοτεχνικό πρότυπο. Η σχετική σεναριακή αντιμετώπιση οδηγεί εδώ σε μάλλον φλύαρο αποτέλεσμα, αχρείαστα μεγάλης διάρκειας, που θα ήταν ενδεχομένως εξαιρετικό με μεγαλύτερη κινηματογραφική οικονομία.
Η στολή του λοχαγού ***
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Σβέντκε
Ερμηνείες: Μαξ Χουμπάχερ, Φρέντριχ Λάου, Μιλάν Πεσέλ
Ο όλεθρος του πολέμου
Το γερμανικό φιλμ του Ρόμπερτ Σβέντκε («Red») εξερευνά τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης όπως αυτή μπορεί να παρουσιαστεί εν καιρώ πολέμου. Βρισκόμαστε στο 1945 και η γερμανική υποχώρηση, μπροστά στην προέλαση των συμμάχων, φέρνει και αρκετούς λιποτάκτες. Ενας από αυτούς, ο νεαρός στρατιώτης Βίλι Χέρολντ, ανακαλύπτει τυχαία την άψογη στολή ενός λοχαγού. Με συνοπτικές διαδικασίες τη φορά, παίρνοντας την ταυτότητα του αξιωματικού και μπαίνοντας επικεφαλής στρατιωτών που συναντά στον δρόμο. Η εξουσία, ωστόσο, ξυπνάει το τέρας μέσα του… Το φιλμ αποδίδει σε ατμοσφαιρικό ασπρόμαυρο τον όλεθρο του πολέμου, αλλά και τη στρεβλή ψυχολογία που μπορεί αυτός να γεννήσει σε συνθήκες απόλυτης παρακμής και εξαχρείωσης. Με την εξαιρετική ερμηνεία του Μαξ Χουμπάχερ.
Το βράδυ που έφαγε τον κόσμο **½
Σκηνοθεσία: Ντομινίκ Ροσέ
Ερμηνείες: Αντερς Ντάνιελσεν Λίε, Γκολσιφτέ Φαραχανί
Ζόμπι κατακλύζουν το Παρίσι
Ο εύγλωττος τίτλος της ταινίας παραπέμπει κατευθείαν στις b-movies με ζωντανούς-νεκρούς να κατακλύζουν τον κόσμο, ωστόσο το αποτέλεσμα εδώ είναι κάπως πιο… καλλιτεχνικό. Ο Σαμ, ένας νέος άνδρας, ξυπνάει την επομένη ενός μεγάλου πάρτι σε κάποιο διαμέρισμα του Παρισιού. Σύντομα θα καταλάβει πως είναι επιζών μιας ζόμπι-Αποκάλυψης, η οποία τού χτυπάει (κυριολεκτικά) την πόρτα και θα ξεκινήσει να οργανώνεται για να την αντιμετωπίσει. Αντί να απεικονίσει φονικά κυνηγητά και έντονη δράση –για τα οποία προφανώς δεν έχει και το μπάτζετ–, το φιλμ προτιμά να ασχοληθεί με την ψυχολογία του ανθρώπου που απομένει μόνος, κυκλωμένος από θανάσιμους κινδύνους. Ο Σαμ είναι ένας ναυαγός της πόλης, ο οποίος θα φτάσει στα άκρα προκειμένου απλώς να επιβιώσει.
Στο σώμα της **½
Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής
Η άγνωστη παράδοση
Το ντοκιμαντέρ του Ζαχαρία Μαυροειδή είναι αφιερωμένο σε μια σχετικά άγνωστη παράδοση από την περιοχή της Σαντορίνης. Ο φακός του ακολουθεί τους λεγόμενους «δεκαπεντάρηδες», μια ομάδα πιστών οι οποίοι κάθε χρόνο, στις 31 Ιουλίου, επιστρέφουν στην ανενεργή Μονή της Κοίμησης στη Θηρασία και μένουν εκεί μέχρι τη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Δύο εβδομάδες προσευχής, προετοιμασίας των χώρων της μονής για τη γιορτή, αλλά και αναπόλησης των περασμένων, συνθέτουν την ταινία, η οποία έχει ως κεντρικό θέμα το σώμα: εκείνο (το αιώνιο) της Παναγίας, το χέρσο της άλλοτε αγροτικής Θηρασίας κι ακόμα το θνητό των ανθρώπων που νιώθουν την ανάγκη να επιστρέψουν στην απομόνωση του βράχου. Προβάλλεται στην Ταινιοθήκη τα Σάββατα 12/1 και 19/1 με συνακόλουθη συζήτηση.
Εμείς…
Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου θα επιστρέψει και φέτος, για πέμπτη χρονιά, όπως ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοί του. Κομμάτι της άνθησης που γνωρίζει το είδος και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, το Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στις 18-27 Ιανουαρίου με έδρα την Καλαμάτα, ενώ παράλληλα προβολές θα γίνουν ακόμη σε Αργος, Γύθειο, Σπάρτη, Αμαλιάδα, Δημητσάνα, Πάτρα και Πύλο. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει 48 ξένα και 15 ελληνικά ντοκιμαντέρ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ήδη βραβευθεί σε άλλες διεθνείς διοργανώσεις. Φυσικά δεν λείπει και η εκπαιδευτική ζώνη για τα παιδιά, ενώ το μεγάλο αφιέρωμα για φέτος έχει θέμα την ισότητα των φύλων.
…και οι άλλοι
Η εντυπωσιακή πορεία της «Ευνοούμενης» (φωτ.) του Γιώργου Λάνθιμου συνεχίζεται. Μετά τη Χρυσή Σφαίρα για τον Α΄ γυναικείο ρόλο της Ολίβια Κόουλμαν, η ταινία απέσπασε χθες 12 υποψηφιότητες για τα βρετανικά βραβεία Bafta, περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη της λίστας. Στη δεύτερη θέση των υποψηφιοτήτων (7) υπάρχουν μαζεμένες τέσσερις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες («Bohemian Rapsody», «Roma», «Α Star is Born» και «First Man») ενώ αμέσως μετά έρχεται το «Vice» του Ανταμ Μακέι με 6. Πάντως, η μεγάλη δημοφιλία του Λάνθιμου στη Βρετανία –σε σύγκριση με τις ΗΠΑ– δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε πολλά βραβεία, κάτι το οποίο λογικά θα βοηθήσει και τις πιθανότητές του στα επερχόμενα Οσκαρ.