«Μπορείτε να βασίζεστε σε εμάς» λέει, σε δήλωσή της προς την «Κ», η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ. Θα έπρεπε να είναι κανείς εξαιρετικά αχάριστος για να μην αναγνωρίσει ότι υπό την αιγίδα της Γερμανίας, η διάσωση του ελληνικού κράτους έναντι των διεθνών αγορών κεφαλαίου υπήρξε δύσκολη, περιπετειώδης, για να καταλήξει πάντως σε σταθερό δημοσιονομικό και νομισματικό έδαφος. Τόσο για εμάς, που δεν θα είχαμε άλλον τρόπο να το επιτύχουμε, όσο και για τη Γερμανία, η οποία, ορθώς, επέλεξε να κρατήσει όρθια την Ευρωζώνη.
Η κ. Μέρκελ αναγνωρίζει επιπλέον ότι «τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για πολύ κόσμο στην Ελλάδα». Ας δεχθούμε ότι η διαπίστωση αυτής της φράσης περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από τυπική ευγένεια προς όσους μεταξύ των πολιτών αυτής της χώρας υπέφεραν κατά την προσαρμογή που συνόδευσε τη διάσωση της Ελλάδας. Τούτου δοθέντος, η κ. Μέρκελ μας χρωστά μια ειλικρινή συγγνώμη και ελπίζω στις δηλώσεις που θα κάνει στην Αθήνα να την περιλάβει. Γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω πόσο απροετοίμαστη αλλά και απρόθυμη υπήρξε όταν φάνηκε το δανειακό πρόβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας στην εκπόνηση γενναίας και μακρόπνοης λύσης εντός των τειχών της Ζώνης του Ευρώ.
Δεν ισχυρίζομαι ότι η χώρα, διά του τότε πρωθυπουργού της Γιώργου Παπανδρέου είχε θέσει τα ζητήματα με τρόπο κατανοητό στους εταίρους. Ούτε άλλωστε η χώρα διέθετε τα διαπιστευτήρια διαχειριστικής σοβαρότητας, ώστε να «απαιτήσουμε» να μη συνοδευθεί η γενναιόδωρη παροχή βοήθειας με την καταστροφική επιβολή μιας βιαστικής και ανεπανάληπτης λιτότητας.
Πλην όμως, οι μεγάλοι ηγέτες αναδεικνύονται επειδή γνωρίζουν καλύτερα πώς υπηρετείται το συλλογικό συμφέρον, δεν περιορίζονται από τα εγωιστικά «εθνικά» χαρακώματα και βρίσκουν το θάρρος να ξεπεράσουν τις αναμενόμενες αντιρρήσεις των στενοκέφαλων της Ευρώπης. Η κ. Μέρκελ καλύπτει τα ως άνω κριτήρια. Δεν τα κάλυπτε όμως εξαρχής. Μόνον αφότου διέπραξε πολλαπλά λάθη και ενώ είχε συχνά υιοθετήσει, είτε η ίδια είτε η κυβέρνησή της, εισηγήσεις καταστροφικές το αποτέλεσμα των οποίων έκανε «τα τελευταία χρόνια πολύ δύσκολα για πολύ κόσμο στην Ελλάδα».
Ο Αλέξης Τσίπρας κατόρθωσε, αν και διαπρύσιος ιδεολογικός εχθρός της κ. Μέρκελ και παρά τις κατά τρόπον απεχθή και πέραν του ήθους των Ελλήνων τοποθετήσεις του, να εισπράξει την ύστερη γνώση της καγκελαρίου. Θα του αναγνώριζα κάποια ελαφρυντικά στις καταστροφικές επιλογές του αν είχε κατορθώσει να χρησιμοποιήσει υπέρ όλης της χώρας και όχι υπέρ του κόμματός του, τη ρεαλιστική μεταμέλεια της καγκελαρίου.