Κυριάκος Μητσοτάκης: Αστάθεια

Κυριάκος Μητσοτάκης: Αστάθεια

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πώς απαντάς σε κάποιον που προσπαθεί να σου χρεώσει κάτι που έκανε πριν από πενήντα τέσσερα χρόνια ο νεκρός πατέρας σου;

Το ερώτημα θα αφορούσε μόνο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα αφορούσε μόνο την προβλέψιμη επιλογή του πρωθυπουργού να συστήσει στον πολιτικό του αντίπαλο να μη μιλάει λόγω «οικογενειακής παράδοσης» για αποστασία. Θα ήταν όντως ένα ερώτημα περί καλών κοινοβουλευτικών τρόπων, αν δεν συμπύκνωνε το ύφος μιας εποχής. Της εποχής που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια, τον Ιανουάριο του 2015, και μέλλει απόψε να πάρει παράταση.

Το ύφος της εποχής δεν είναι μόνο η αισθητική της. Είχε την ευκαιρία κανείς να το διαπιστώσει χθες στη Βουλή. Διεκδικώντας να επεκτείνουν τον βίο τους μετά θάνατον, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατάφεραν πάλι να επιβάλουν το ύφος τους. Κατάφεραν να κυριαρχήσει ένα παρακοινοβουλευτικό ριάλιτι, που, όσο κι αν προκαλεί εκδηλώσεις αποτροπιασμού, δεν αφήνει κανέναν ασκανδάλιστο – δηλαδή ασυγκίνητο. Ποιος ψώνισε ποιον. Ποιος πήγε πού. Ποιος πήρε τι.

Στη μεθόριο μεταξύ πολιτικής και θεάματος, αυτό το καρναβαλάκι παραμένει ακαταμάχητο. Η αντιπολίτευση δεν έχει την πολυτέλεια να ασχοληθεί με τίποτε άλλο, παρά με το κράξιμο της πομπής. Δεν έχει το περιθώριο να μη συμμετάσχει στον θόρυβο, που καταλήγει να συγκαλύπτει το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα.

Ο Μητσοτάκης δοκίμασε χθες, παρεμπιπτόντως, να περιγράψει στην ομιλία του το όντως πρόβλημα. Δοκίμασε να υποδείξει το κόστος που θα έχει για την οικονομία η επαναφόρτιση μιας νεκροζώντανης εξουσίας. Ομως, αυτά ήταν τα δύο από τα σαράντα λεπτά της ομιλίας του που ήταν καταδικασμένα να περάσουν απαρατήρητα.

Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με την αξιωματική αντιπολίτευση για το κατά πόσο συνιστά θεσμική αιμομιξία ο διορισμός ενός εν ενεργεία ναυάρχου στην πολιτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.

Μπορεί, αντίθετα με τη Νέα Δημοκρατία, να θεωρεί θεμιτή τη συρραφή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με τα ξέφτια της Βουλής.

Ομως, στη νέα περίοδο, που αρχίζει με την ανακύκλωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υπάρχει ένα δεδομένο το οποίο ισχύει ανεξάρτητα από τι συμφέρει τον Μητσοτάκη ή τον Τσίπρα: Η παράταση μιας κυβέρνησης με εξαντλημένο πολιτικό κεφάλαιο βάζει ξανά τη χώρα στη ζώνη του «πολιτικού κινδύνου».

Για τους επόμενους τέσσερις ή, ίσως, και εννιά μήνες, η χώρα θα είναι απλησίαστη – απωθητική για τους επενδυτές και «κλειδωμένη» εκτός αγορών. Θα είναι μια χώρα ξανά εκκρεμής.

Η κυβέρνηση παρουσιάζει τον κλυδωνισμό της σαν «αποσταθεροποίηση». Αλλά, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, αστάθεια δεν είναι η πτώση· είναι η διατήρηση μιας εξουσίας, που παραμένει σαν άταφο πτώμα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή