Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Πέγκυ Σταθακοπούλου

Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Πέγκυ Σταθακοπούλου

3' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

7 π.μ.

Ανοίγω τα μάτια στον κόσμο. Πρώτα βήματα, σε βαθιά αποδιοργάνωση, προς την αγκαλιά της Χριστίνας μου, την πιο σφιχτή αγκαλιά του κόσμου, για να της κλέψω ένα φιλί-πετιμέζι. Οσο ετοιμαζόμαστε, η κόρη μου για το σχολείο κι εγώ για το γύρισμα, προλαβαίνουμε να πούμε ό,τι νέο μας ξέφυγε από την προηγούμενη μέρα. Μουσική, οδοντόβουρτσες, γέλια, ρούχα που στροβιλίζονται στον αέρα, γυναικείες κουβέντες. Παίρνουμε πρωινό παρέα στα γρήγορα, ρίχνοντας μια ματιά στο σενάριο εγώ και στο βιβλίο Πληροφορικής εκείνη. Φιλί στο πλατύσκαλο και… φύγαμε!

8 π.μ.

Φτάνω στο γύρισμα, συνήθως έπειτα από μια μικρή… εκδρομή: Λαγονήσι, Βαρυμπόμπη, Δραπετσώνα. Εξαρτάται από το σενάριο. Εχω στα χέρια μου ένα καφεδάκι που το ξοδεύω λίγο-λίγο, όσο κρατάει η «αναστήλωσή» μου: τα τρυφερά χέρια της Αννέτας και της Λίλας, η υπέροχη μυρωδιά της πούδρας, η πανδαισία των χρωμάτων στα κραγιόν και η Καίτη που πάντα κάτι θα σκαρφιστεί για τα ταλαιπωρημένα μαλλιά μου. Οι συνάδελφοι καταφτάνουν, τα πρώτα χάχανα κι ανέκδοτα, για λίγο μόνο, γιατί μετά έρχονται τα πλάνα, οι πρόβες, τα φώτα, τα μικρόφωνα – κι ένας καινούργιος κάθε φορά τρόπος να υπάρξεις μέσα από τα λόγια και τα δάκρυα ενός ρόλου.

Απαιτητικό το ουσιώδες που αναζητάμε· μια λαχτάρα, μια περιπέτεια, ένα ταξίδι.

2 μ.μ.

Μικρό διάλειμμα για φαγητό. Συνήθως προτιμώ ξηρούς καρπούς, κριτσίνια και λίγα φρούτα. Πολλά τηλεφωνήματα, συνεννοήσεις, το πρόγραμμα της επόμενης εβδομάδας, πρόβα ρούχων για τις επόμενες σκηνές, μηνύματα και μια γρήγορη ματιά στο Instagram. Τέλος του break και πάμε, μοτέρ, για το επόμενο πλάνο. Σκηνή οκτώ σελίδων και η κούραση… σκάει μύτη. Καμιά φορά η επιτυχία μιας σκηνής εξαρτάται αποκλειστικά από μια απόφαση. «Να πάρω το ιερό ρίσκο της τύχης;». Μια διαφορετική υποκριτική επιλογή σε μια σκηνή η ατάκα ίσως σου δώσει τη δυνατότητα να οδηγήσεις και κάπου αλλού συναισθηματικά το κείμενο που ερμηνεύεις. Ενα κείμενο το οποίο πάντα, αφού έχει γραφτεί από κάποιον άλλον, κατά κάποιον τρόπο πάντα παραμένει άγνωστο για τον ηθοποιό, που προσπαθεί να χωρέσει σ’ αυτό κάτι πολύ προσωπικό, δικό του.

4.30 μ.μ.

Τέλος γυρίσματος. Σβήνουν τα φώτα. Οι τεχνικοί μαζεύουν καλώδια, καθρέφτες, μηχανές και μόνιτορ. Καλή ξεκούραση. Οχι για όλους, όμως. Με περιμένει μάθημα στην Δραματική Σχολή Αθηνών / Γιώργος Θεοδοσιάδης. Τα παιδιά μου, οι αυριανοί συνάδελφοι, κάτι περιμένουν από μένα. Πολύ συχνά δεν ξέρω τι ακριβώς. Το μόνο που έχω να προσφέρω ως δασκάλα υποκριτικής είναι η απέραντη αγάπη μου για τους νέους ηθοποιούς και για το θέατρο και η εμπειρία μου: αυτά που με κόπο ανακάλυψα όλα αυτά τα χρόνια και τα οποία συνεχίζω κάθε στιγμή να αναθεωρώ για την τέχνη μας. Ποτέ δεν θα μάθω αν αυτό είναι αρκετό για να είσαι δάσκαλος… Οταν δεν έχω μάθημα στη σχολή, τρέχω στο γυμναστήριο ή στο σπίτι μήπως προλάβω να βρεθώ για λίγο με το κοριτσάκι μου – κι αυτό φυσικά αν δεν έχω πριν από τη βραδινή παράσταση άλλη πρόβα η κάποια φωτογράφιση ή συνέντευξη.

8 μ.μ.

Φτάνω στο θέατρο Σταθμός εξουθενωμένη και εκεί αρχίζει συνήθως ένα μικρό καθημερινό δράμα. Αισθάνομαι απίστευτα αποκαμωμένη ή φοβισμένη κάποιες φορές. Τόσοι άνθρωποι θα έρθουν σε λίγο για ν’ ακούσουν μια ιστορία κι εγώ πρέπει να είμαι παρούσα, πάνω στη σκηνή, με όλον μου τον εαυτό, με τις δυνάμεις που νιώθω ότι δεν έχω πλέον, με μια φωνή συχνά σπασμένη και μια ψυχή άδεια. Κάθομαι για ένα τσιγάρο στην πλατεία του θεάτρου και παίρνω βαθιές ανάσες. Λέω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όλα όσα μου χαρίστηκαν σ’ αυτή τη ζωή και παρακαλώ να έχω την ευκαιρία να δώσω κι απόψε την αλήθεια μου, σαν να είναι η πρώτη φορά που θα πω αυτά τα λόγια, η πρώτη φορά που τα μάτια μου θα γεμίσουν δάκρυα. Εκείνη τη μία ώρα πριν από την παράσταση γίνομαι τόσο δειλή… Αλλά «αυτή η δειλία είναι ό,τι πιο καινούργιο μου έχει συμβεί, είναι η μεγαλύτερη περιπέτειά μου». (Από το βιβλίο της Κλαρίσε Λισπέκτορ «Τα κατά Α.Γ. Πάθη», εκδόσεις Αντίποδες)

Μεσάνυχτα

Η παράσταση έχει τελειώσει. Κάτι πολύ δικό μου μοιράστηκα κι απόψε με άγνωστους σε μένα ανθρώπους. Να εκτίθεσαι βαθιά και απόλυτα, με όλους τους φόβους σου – να ένας παράξενος τρόπος να ζεις…

​​Η Πέγκυ Σταθακοπούλου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ο ήχος του όπλου», της Λούλας Αναγνωστάκη, στο θέατρο Σταθμός και στην τηλεοπτική σειρά του Open «Ο πρίγκιπας της φωτιάς». Επίσης διδάσκει υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αθηνών / Γιώργος Θεοδοσιάδης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή