Ανάσταση της νομιμότητας;

2' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τ​​ο καλό είναι ότι έπειτα από 45 χρόνια, και με αφορμή το Μακεδονικό, η πολιτεία αποφάσισε να εφαρμόσει τον νόμο περί υπαίθριας διαφήμισης και τον αναμορφωμένο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας του 2010. Ετσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα συλληφθούν όλοι εκείνοι που γεμίζουν με αφίσες τις πινακίδες της Τροχαίας κάθε φορά που πάει να μιλήσει κάπου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πόλεις θα γίνουν κάπως πιο υποφερτές, χωρίς την κουρελαρία με τις φάτσες πολιτικών, τραγουδιστών και (εσχάτως) dj, χωρίς αυτοκόλλητα με τα τηλέφωνα κλειδαράδων, φροντιστηρίων, υδραυλικών κ.λπ.

Είναι πολύ λογικό να μην πιστεύει κάποιος στην ανάσταση της νομιμότητας μετά τις συλλήψεις κάποιων που κολλούσαν στην Κοζάνη και στα Γρεβενά αφίσες με τα πρόσωπα βουλευτών και το ερώτημα «Εσύ θα προδώσεις τη Μακεδονία μας;». Αυτές οι διώξεις δεν αναδεικνύουν μόνο το προφανές, δηλαδή την επιλεκτική εφαρμογή των νόμων στην Ελλάδα.

Αποδεικνύουν ότι οι νόμοι περιορισμού της ελευθερίας του λόγου, ακόμη κι εκείνοι που είναι δικαιολογημένοι, στόχο έχουν τη φίμωση και όχι την προστασία άλλων υπέρτερων αγαθών, όπως λένε κάποιοι.

Η ελευθερία του λόγου πρέπει να είναι απεριόριστη σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, αλλά όχι τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τη διάδοσή του. Για παράδειγμα, κάποιος που θέλει να διαλαλήσει την πίστη του στο κομμουνιστικό ιδεώδες μπορεί να έχει το σφυροδρέπανο στο μπαλκόνι του, αλλά δεν μπορεί να το χαράξει στο μέτωπο κάποιου τρίτου ή να το μπογιατίσει στο σπίτι του γείτονα. Σε μια δημοκρατία –και δη τη σημερινή, που έχει υπερπληθώρα διαύλων προπαγάνδισης μιας ιδέας– είναι θεμιτό να περιορίζεται η ελευθερία του λόγου σε τοίχους άλλων. Λογικό επίσης είναι να απαγορεύεται η αφισοκόλληση εκτός χώρων όπου οι δήμοι επιτρέπουν. Στην Ελλάδα δυστυχώς, επειδή κάποτε το σφυροδρέπανο δεν μπορούσε να μπει πουθενά, η Αριστερά αποφάσισε να το βάζει παντού. Αναφερόμαστε στην Αριστερά, διότι είναι η μόνη που ιδεολογογικοποίησε και αυτή την παρανομία. Ολοι το κάνουν, αλλά δεν έχουν τόσο καλές δικαιολογίες, για εξορίες και ξερονήσια…

Με τα τηλεφωνήματα και τα sms σε βουλευτές τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κατ’ αρχήν σε ώριμες δημοκρατίες αυτού του τύπου ο ακτιβισμός δεν απαγορεύεται, αλλά ενθαρρύνεται. Ειδικά από εκείνους που σχίζουν τα ιμάτιά τους για την άμεση ή τη συμμετοχική δημοκρατία. Αυτή δεν πραγματώνεται μόνο με πορείες και πανό στους δρόμους, αλλά και με τεχνολογικά εργαλεία του 21ου αιώνα. Βεβαίως, όταν υπάρχει ευθεία απειλή στο πρόσωπο των βουλευτών οι διωκτικές αρχές οφείλουν –αν μη τι άλλο– να το ελέγξουν. Κυκλοφορούν πολλοί παλαβοί εκεί έξω. Κυκλοφορούν και πολλοί γραφικοί, σαν τον ψευδώνυμο Κώστα Παγκρατιώτη που έστειλε «απειλητική» επιστολή στον κ. Γρηγόρη Ψαριανό για να μη στηρίξει τη συμφωνία των Πρεσπών, ενώ ο βουλευτής έχει δηλώσει πολλάκις ότι θα την καταψηφίσει. Συνελήφθη, όμως, για την «απειλή» προς την κ. Κατερίνα Παπακώστα: «Ερχεται Γουδί. Θα σας εκτελέσουμε». Αυτό είναι ανόητο, ανιστόρητο και πιθανώς χυδαίο, αλλά δεν είναι κακουργηματική πράξη, όπως έκρινε ο εισαγγελέας. Αλλο οι ευθείες απειλές κατά προσώπων και άλλο οι βλακώδεις ιστορικές αναλογίες.

Η ελευθερία του λόγου δεν έχαιρε ποτέ στην Ελλάδα μεγάλης εκτίμησης· απόδειξη είναι το άρθρο 14 του Συντάγματος. Στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεινοπαθεί περαιτέρω. Η κυβέρνηση παραμένει ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παρά το γεγονός ότι την περασμένη Κυριακή έγιναν προσαγωγές ατόμων που απλώς κρατούσαν πανό και συμφωνούν με ό,τι απέμεινε από τους ΑΝΕΛ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή