Η δημοκρατία προϋποθέτει εντιμότητα

Η δημοκρατία προϋποθέτει εντιμότητα

3' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σ​​τη «σοβαρή» δημοσιογραφία, υπάρχει ακόμη ένας ξεπερασμένος κανόνας, που λέει ότι πρέπει να αποφεύγεται γενικώς η προσωπική αντωνυμία. Εγώ, ωστόσο, θα τον παραβώ ξεδιάντροπα και με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση, διότι ο σκοπός μου δεν είναι να σας παρασύρω στον δικό μου τρόπο σκέψης, αλλά να σας παρουσιάσω τον προσωπικό προβληματισμό μου για την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή. Εγώ εκφράζω τον εαυτό μου και κανέναν άλλον. Εσείς κρίνετε.

Εχουν το δίκιο με το μέρος τους, νομίζω, όσοι προειδοποιούν ότι, με τη συμφωνία αυτή, η Ελλάδα αναγνωρίζει στους γείτονες μακεδονική γλώσσα και εθνότητα. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω, ωστόσο, είναι γιατί αυτό είναι πια τόσο κακό! Γιατί να είναι τόσο βλαπτικό για τα δικά μας εθνικά συμφέροντα, εφόσον υποτίθεται ότι μας ενδιαφέρουν η σταθερότητα του γειτονικού κράτους και η ανάπτυξη καλών σχέσεων μαζί του; Αυτό είναι ένα σημείο το οποίο συνήθως παρακάμπτουν όσοι αντιτίθενται στη συμφωνία, βάσει των αντιρρήσεών τους στην αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας.

Αν πράγματι το εννοούμε, όμως, ότι επιδιώκουμε σχέσεις καλής γειτονίας μαζί τους, είναι αυτονόητο ότι θα τους αναγνωρίσουμε εκείνο που εξασφαλίζει την εσωτερική τους σταθερότητα. Και αν δεν το εννοούμε; «Είναι και αυτή μια στάσις. Νοιώθεται», που λέει ο ποιητής. Στην περίπτωση αυτή όμως, ας το παραδεχθούμε ανοικτά, ώστε να μη συζητούμε στον αέρα και να μη διαιωνίζονται παρεξηγήσεις, όπως συνέβη λ.χ. με το Κυπριακό. Στην περίπτωση του Κυπριακού, να θυμίσω, επαναλαμβάναμε το γνωστό εκείνο τροπάριο, για λύση σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ (διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία), χωρίς να μας ενδιαφέρει να καταλάβουμε τι είναι ακριβώς και πώς λειτουργεί στον 21ο αιώνα μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Ετσι, όταν μας παρουσιάστηκε μια τέτοια από τον ΟΗΕ, εμείς καταλάβαμε ότι δεν μας άρεσε! Εννοούσαμε μια Κύπρο περισσότερο – πώς να το πω; Περισσότερο ελληνοκυπριακή, με τους Τουρκοκυπρίους να μη φαίνονται πάρα πολύ.

Το πρόβλημα με το όνομα της ΠΓΔΜ είναι σε μεγάλο βαθμό δικό μας. Μολονότι νικητές στους Βαλκανικούς (κερδίσαμε το μεγαλύτερο και το καλύτερο μέρος της Μακεδονίας – σωστά;) μας κατατρώει το κόμπλεξ του ηττημένου, που νιώθει ανασφαλής με τα πάντα…

Εδώ όμως αφήνω τον δικό μου κόσμο, για να συναντήσω την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι, αν πιστέψουμε τις μετρήσεις, οι 7 στους 10 σε αυτήν τη χώρα είναι αντίθετοι στη συμφωνία. Κακώς; Κάκιστα, κατά τη γνώμη μου. Αλλά αυτό είναι. Η πραγματικότητα λέει, επίσης, ότι η κυβέρνηση επιδιώκει εξαρχής τη σύγκρουση με την αντιπολίτευση επί ενός θέματος «εθνικού», όπως λέμε. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη συμφωνία των Πρεσπών σαν όπλο κατά της αντιπολίτευσης. Πρέπει, επομένως, η αντιπολίτευση να μείνει άπραγη, για χάρη του εθνικού θέματος; Δηλαδή, αν είσαι, ας πούμε, πολύ πατριώτης και ο άλλος σε κοπανάει με τη σημαία της πατρίδας σου, εσύ κάθεσαι και τις τρως σε στάση προσοχής, λόγω σεβασμού προς τη σημαία; Περί αυτού πρόκειται.

Διάφορες ανέμελες φιγούρες της πολιτικής ζωής, όπως ο ΓΑΠ, μας λένε ότι η συμφωνία είναι καλή (κάτι με το οποίο εγώ συμφωνώ) και πρέπει να τη δεχθούμε, επειδή ο διχασμός πρέπει να αποφευχθεί όπως και η «εργαλειοποίηση» του ζητήματος.

Επειδή, με άλλα λόγια, ο διχασμός βλάπτει και το εθνικό συμφέρον υπερτερεί, ας δεχθούμε αδιαμαρτύρητα και τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση προωθεί το εθνικό συμφέρον. Αυτή είναι η λογική του χρήσιμου ηλίθιου, αν μου επιτρέπετε – κατάσταση οπωσδήποτε ανώτερη από εκείνη του άχρηστου ηλίθιου…

Ομως ο τρόπος έχει μεγάλη σημασία, διότι η δημοκρατία προϋποθέτει την εντιμότητα (ένα ελάχιστο, τέλος πάντων), όχι την ηλιθιότητα. Και είναι ηλιθιότητα να δέχομαι, σιωπηρά έστω, τα διπλά μέτρα και σταθμά που χρησιμοποιεί αυτή η κυβέρνηση σε κάθε τι με το οποίο καταπιάνεται. Το υπέρτερο εθνικό συμφέρον, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να έλθει μια άλλη, που θα κάνει ό,τι έκαναν στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία για να πάρει μπροστά η οικονομία. Ποσώς με απασχολεί η Μακεδονία και το όνομά της…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή