Ασυνεννοησία και ακροβασία

Ασυνεννοησία και ακροβασία

2' 28" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Μα τι γίνεται με την Τουρκία;» ρωτούν ακόμη και πολίτες γενικά αδιάφοροι για την πολιτική ζωή, οι οποίοι απολαμβάνουν την πεποίθηση πως σ’ αυτή τη γωνιά του κόσμου όλα είναι τακτοποιημένα, προβλέψιμα. Πραγματικά, είναι ν’απορεί κανείς με την επιμονή Τούρκων πολιτικών και θεσμικών παραγόντων –προεξάρχοντος του Ταγίπ Ερντογάν– να επιτίθενται λεκτικά στην Ελλάδα. Κανονικά, δεν θα έπρεπε να ανησυχούμε. Οι συνεχιζόμενες βλαπτικές διώξεις αντικαθεστωτικών αξιωματικών συνεχίζονται, η δε επιδείνωση των σχέσεων της Αγκυρας με τα ισχυρότερα δυτικά κράτη φαίνεται πως ήδη υπονομεύει τις διαθεσιμότητες των κύριων οπλικών συστημάτων. Δυστυχώς, όμως, οι ημέτερες κακοσχεδιασμένες και πανάκριβες προμήθειες (1996-2003), συνδυασμένες με τη συνεχιζόμενη θεαματική μείωση των κρατικών δαπανών, έχουν ως αποτέλεσμα η δική μας αμυντική ικανότητα να είναι μειωμένη. Η θέση μας, μάλιστα, επιβαρύνεται περισσότερο λόγω του καινούργιου διχασμού για το Σκοπιανό μα και του ξενιτεμού εκατοντάδων χιλιάδων νέων εφέδρων. Συνεπώς, μπορεί μεν οι Ελληνες να εμπιστεύονται βαθιά τις Ε.Δ., ωστόσο πολλοί γνωρίζουν ότι το φιλότιμο και ο πατριωτισμός δύσκολα μπορούν να κατανικήσουν έναν πάνοπλο και αδίστακτο αντίπαλο. Κι έτσι, εύλογα αναρωτιούνται πού το πάνε οι γείτονές μας.

Το παράδειγμα των επισφαλών σχέσεών μας με τη γείτονα αποτελεί μία ακόμη περίπτωση όπου η πολιτική, πνευματική και στρατιωτική ηγεσία δεν φάνηκε αντάξια του ρόλου της, προς νέα απογοήτευση των πολιτών. Οχι απλώς δεν αντιμετώπισε με δέουσα σοβαρότητα το ζήτημα της συνοριακής ασφάλειας, μα και δεν μερίμνησε για την υγεία της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας, ώστε να διασφαλιστούν οι επιδιώξεις μας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Πολλοί υπουργοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, στρατηγοί και πανεπιστημιακοί πήραν εντελώς τοις μετρητοίς το διάσημο συμπέρασμα για το τέλος της Ιστορίας μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Πίστεψαν αφελώς ότι θα ζούσαμε σ’ έναν ειρηνικό παράδεισο, με φθηνό χρήμα, ορθάνοιχτα σύνορα και πάμφθηνα καταναλωτικά αγαθά βιομηχανιών του τρίτου κόσμου. Ο εμφύλιος της Γιουγκοσλαβίας, η έργω κατάργηση της πολύτιμης Συνθήκης του Ελσίνκι, ήταν το πρώτο καμπανάκι. Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν το δεύτερο και πολύ πιο ηχηρό, ως συνειδητοποίηση ότι η Pax Americana δεν ήταν πια ικανή να εξασφαλίσει την παγκόσμια τάξη. Το 2008 ήρθε η ψυχρολουσία, με την εκτόξευση της τιμής των καυσίμων, τη διακοπή του Γύρου της Ντόχα και την κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς παραγώγων. Τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς ξεκίνησε ουσιαστικά και η ελληνική περιπέτεια.

Κλείσαμε δέκα χρόνια κρίσης και σχεδόν τριάντα χρόνια από το θεώρημα του Φράνσις Φουκουγιάμα, όμως η εγχώρια ελίτ παραμένει εγκλωβισμένη στις τότε αυταπάτες της, ανήμπορη να προσφέρει πολιτική κατεύθυνση. Πάμπολλοι κορυφαίοι μας μοιάζουν να παρακολουθούν σαστισμένοι τις παγκόσμιες τάσεις, ποντάροντας σε κάθε είδους παίκτες, φιλελεύθερους, συντηρητικούς, ακροδεξιούς λαϊκιστές, αριστερούς ριζοσπάστες, ακόμη και δυνάστες, χωρίς να μπορούν να καταλήξουν σε μια συνεννόηση για το πώς θα βαδίσουμε μέσα στην πρωτοφανή για τους σύγχρονους Ελληνες αβεβαιότητα. Οι κοντόφθαλμοι του ΣΥΡΙΖΑ αναλώνονται σε αόριστες μεγαλοστομίες, σε ατεκμηρίωτες διώξεις πολιτικών αντιπάλων και σε… εικονικά πολιτικά διαζύγια, ενώ ταυτόχρονα αδυνατούν να συμπλεύσουν πάνω στα κρισιμότερα εθνικά θέματα, όπως απέδειξε η κοινοβουλευτική φαρσοκωμωδία των τελευταίων ημερών. Η θέση μας επιδεινώνεται σταθερά, δυστυχώς όμως η κυβέρνηση «περί άλλα τυρβάζη».

* Ο κ. Φάνης Ουγγρίνης είναι επιχειρηματίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή