Γιώργος Παπανδρέου: Ακούμπισμα

Γιώργος Παπανδρέου: Ακούμπισμα

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Τον Ιανουάριο του 2015, την τελευταία φορά που η ΔΗΜΑΡ κατέβηκε στις εκλογές, μαζί με τους Οικολόγους, πήρε 0,48%. Δηλαδή περίπου το μισό απ’ όσο είχαν πάρει οι Οικολόγοι μόνοι τους (0,88%) τον Ιούνιο του 2012. Με αυτούς τους αριθμούς κατά νου, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι, χάνοντας τη ΔΗΜΑΡ, το Κίνημα Αλλαγής δεν χάνει και πολλά. Στην πολιτική, όμως, ισχύει το κλισέ ότι δεν πρέπει να υπολογίζεις με προσθέσεις και αφαιρέσεις. Στην πολιτική μετράς μόνο με πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις. Η διαγραφή του βουλευτή ΔΗΜΑΡ, ακόμη κι αν δεν συμπαρασύρει σύσσωμη την ομήγυρη, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, εγγράφεται ως διαίρεση, τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί ακριβώς αυτό: Να διαιρέσει την Κεντροαριστερά χρησιμοποιώντας ως κρεατομηχανή τις Πρέσπες.

Τα θύματα της μακεδονικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι η μετατόπισή του προς το Κέντρο είναι προσχηματική και δόλια. Προσχηματική, επειδή η κυβέρνηση εξακολουθεί να στέκεται χάρη σε δεξιά έμπλαστρα – τέσσερις πρώην ΑΝΕΛ και μία πρώην Ν.Δ. Δόλια, επειδή όσοι ανταποκρίνονται –στη Βουλή, εκτός Βουλής, ακόμη και σε επίπεδο αυτοδιοίκησης– έχουν δελεαστεί με πολιτικά ανταλλάγματα.

Αυτά τα ηθικολογικά επιχειρήματα παρασιωπούν το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει τις άμυνες της Κεντροαριστεράς πεσμένες. Καμία επακούμβηση δεν πετυχαίνει αν δεν υπάρχουν διαθέσιμα ακουμπιστήρια. Δεν είναι μόνο ο βουλευτής ΔΗΜΑΡ. Πώς πρέπει κανείς να εξηγήσει τη στάση του Γιώργου Παπανδρέου; Δεν ήξερε ότι η κυβέρνηση θα εντάξει τη συνέντευξή του υπέρ των Πρεσπών στο προπαγανδιστικό της οπλοστάσιο; Εχει χάσει την επαφή του με το πολιτικό περιβάλλον; Ή μήπως του ήταν αδιάφορη αυτή η βέβαιη κατάχρηση;

Ο,τι κι αν πιστέψει κανείς από αυτές τις –επιεικέστερες– εκδοχές για τα κίνητρα του ΓΑΠ, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: Το ΚΙΝΑΛ, ως εγχείρημα ένωσης πολιτικών οντοτήτων και προσωπικοτήτων, ξηλώνεται πιασμένο από το καρφί του Μακεδονικού.

Η εξήγηση, την οποία ακούει κανείς από στελέχη του ΚΙΝΑΛ, εστιάζεται στην κατασκευαστική κακοτεχνία της συστέγασης πολλών κομμάτων. Εφταιξε, λένε, η πολλή συλλογικότητα – την οποία η Γεννηματά είχε επιτρέψει ακριβώς επειδή ήθελε να τους κρατήσει όλους στο παιχνίδι. Χρειάστηκε να προχωρήσει η αποσύνθεση για να γίνει αντιληπτό ότι οι αρχηγισμοί δεν εκτονώνονται όταν τους υποθάλπεις.

Η απόπειρα ομογενοποίησης που επιχειρεί τώρα η Γεννηματά αφορά πια μόνο τον Παπανδρέου. Δεν έχει μείνει άλλος προς συγχώνευση. Αυτό σημαίνει ότι το ΚΙΝΑΛ θα φτάσει μέχρι τις παραμονές των εκλογών χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα έχει κλείσει ο κύκλος των ακρωτηριασμών του. Εχοντας εξωθήσει τη Δεξιά δεξιότερα, και έχοντας (ξανα)σαρώσει ό,τι πήγε να φυτρώσει στην τέφρα του ΠΑΣΟΚ, ο Τσίπρας απειλεί να αφήσει αποτύπωμα διαρκείας: απειλεί να μονιμοποιήσει μια δημοκρατία χωρίς Κέντρο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή