Η αναβίωση του δικομματισμού

Η αναβίωση του δικομματισμού

3' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι αυτή της αγανάκτησης. Αγανάκτηση, που μας προκαλεί η χυδαιότητα των συναλλαγών που κρύβονται πίσω από πολλές –ίσως τις περισσότερες– από τις μεταπηδήσεις βουλευτών, καθώς τα μικρά κόμματα διαλύονται. Αν εξαιρέσω τρεις, τον Σπ. Δανέλλη, που ο άνθρωπος είναι βαριά άρρωστος (αριστερός, στο τελικό στάδιο), τον Γ. Αμυρά και τον Γρ. Ψαριανό, οι οποίοι ήσαν εξαρχής σαφέστατοι στις διαφωνίες τους, οι υπόλοιποι είναι ως επί το πλείστον ανθρωπάκια. Πώς αλλιώς να περιγράψεις κάποιον που υπερψηφίζει την κυβέρνηση, για να διατηρήσει ή να διεκδικήσει το πρόσκαιρο όφελος μιας «θεσούλας», ενώ διαφωνεί με τις Πρέσπες και θα καταψηφίσει τη συμφωνία; Ή τον «μπούα» που την έχει ψωνίσει ως πρόεδρος και βρίσκει στην περίσταση την ευκαιρία για μεταγραφή σε καλύτερη ομάδα;

Η γελοιότητα των προσώπων, βέβαια, δεν πρέπει να μας παρασύρει ώστε να συγχέουμε τους παίκτες με το παιχνίδι. Οι παίκτες είναι μεν τα γλοιώδη υποκείμενα, τα ανθρωπάκια που ξέρουμε, όμως το παιχνίδι είναι απολύτως θεμιτό. Δεν καταλαβαίνω, θέλω να πω, γιατί εκφράζεται τέτοια κατάπληξη, τοιαύτη ιερά αγανάκτησις, για την επιχείρηση διάλυσης της Κεντροαριστεράς, που διεξάγει με αξιοσημείωτη επιτυχία ο Τσίπρας. Είναι θεμιτός ο στόχος από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ και, επιπλέον, το μέσον που χρησιμοποιείται για την επίτευξή του είναι πραγματικό, συγκεκριμένο και πολύ σοβαρό: μία συμφωνία με την ΠΓΔΜ για τη λύση του ονοματολογικού. Επομένως, η πραγματικότητα είναι αυτό που διαλύει την Κεντροαριστερά. Μια πραγματικότητα, η οποία αναδεικνύει τις εσωτερικές αντιφάσεις της Κεντροαριστεράς. Μπορεί ο Τσίπρας να συνέβαλε στη διαμόρφωση αυτής της πραγματικότητας, ποιος την αμφισβητεί όμως; Η συμφωνία είναι εδώ και ψηφίζεται σε κάτι λιγότερο από τρία εικοσιτετράωρα.

Μέχρι στιγμής, τρία κόμματα έχουν τοις πράγμασι διαλυθεί. Οι ΑΝΕΛ συντηρούνται στη ζωή μόνο χάρη στα θαύματα της ιατρικής επιστήμης και της τεχνολογίας: είναι σε μηχανική υποστήριξη και ανά πάσα στιγμή μπορεί να τους χάσουμε. Μάλιστα, όσο οι ΑΝΕΛ παρατείνουν τη ζωή τους τόσο φθείρεται προσωπικά ο αρχηγός τους, ο οποίος παρουσιάζεται να υπολογίζει περισσότερο το αρχηγιλίκι του από τις αξίες που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται. Επειτα, το ΚΙΝΑΛ διαλύθηκε, αφού μετά το Ποτάμι έφυγε και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ (δηλαδή η ΔΗΜΑΡ αυτοπροσώπως). Τέλος, το Ποτάμι διαλύθηκε οριστικά χθες, με την πρωινή παραίτηση του Αμυρά. Ισως θα ήταν σωστό να διευρύνουμε τον κατάλογο των απωλειών, προσθέτοντας και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, δηλαδή τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ με ΔΗΜΑΡ, που έπαψε να υπάρχει από χθες. Εν πάση περιπτώσει, ό,τι απέμεινε συντεταγμένο από τον ευρύτερο χώρο που ονομάζουμε «Κεντροαριστερά» είναι τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε, δηλαδή, όχι μόνο για αναδιάταξη ενός πολιτικού χώρου, αλλά για κάτι περισσότερο. Για κάτι που μοιάζει με αναβίωση του δικομματισμού επάνω σε νέες βάσεις, με τον ΣΥΡΙΖΑ να φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε αριστερό πόλο του συστήματος.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι αν είναι γνήσια η επιχειρούμενη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ· και, για να το κάνουμε, οφείλουμε να εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά της μεταστροφής. Μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ η ελληνική εκδοχή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας; Οχι, είναι η απάντηση. Η κοινωνική μηχανική εις βάρος της μεσαίας τάξης με εργαλείο την οικονομική πολιτική, η αδιανόητη στα χρονικά προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης, η επέκταση του κράτους, η σκανδαλώδης ανοχή, αν δεν είναι έμμεση υποστήριξη, στο παρακράτος των αναρχικών, η συνειδητή υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών, όλα αυτά δεν δείχνουν την κατεύθυνση προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αλλά προς μια εκδοχή του Τσαβισμού για Ινδιάνους των Βαλκανίων.

Αν λυπάμαι για την απώλεια, είναι μόνο για το Ποτάμι, το οποίο για ένα διάστημα είχε κινητοποιήσει αρκετούς σοβαρούς ανθρώπους. Ειδάλλως, δεν χάνουμε τίποτε από τη διάλυση των μικρών κομμάτων. Αντιθέτως, η εξαφάνισή τους βοηθά να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα όσον αφορά το βασικό ερώτημα της υπόθεσης: με τον ΣΥΡΙΖΑ ή εναντίον του; Η διάλυση των κομματιδίων μάς υποχρεώνει να πάρουμε θέση και να δούμε αν ανήκουμε σε εκείνους που αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τη δημοκρατία και τους θεσμούς της ή αν ανήκουμε στους αφελείς που έχουν χάψει το παραμύθι της εξημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Εχει αυτοπεποίθηση

Αφού διέγραψε η Φώφη τον Θ. Θεοχαρόπουλο, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δήλωσε: «Εχουμε πολιτική αυτοπεποίθηση και θα πάρουμε πρωτοβουλίες για την άθροιση δυνάμεων». Αυτό ακριβώς είναι το τραγικό της ιστορίας: ότι άνθρωποι σαν τον Θεοχαρόπουλο έχουν πολιτική αυτοπεποίθηση…

Το ροχαλητό

Παρατηρώ ότι, όταν ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ μιλάει, οι εισπνοές του παράγουν ένα ευκρινέστατο (και πολύ ενοχλητικό) ροχαλητό. Οταν μιλάει είναι, ως γνωστόν, ξυπνητός και παρ’ όλα αυτά κάνει τέτοιο θόρυβο. Οταν κοιμάται, τι γίνεται; Αν και σήμερα, με τα υλικά ηχομονώσεων που υπάρχουν στην αγορά, αντιμετωπίζεται…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή