Λίγοι εκθεσιακοί χώροι στην Αθήνα προσφέρουν τόσο ζωτικό χώρο στα έργα που παρουσιάζουν όπως η γκαλερί Allouche Benias, που έχει το προνόμιο να στεγάζεται σε ένα από τα σημαντικότερα νεοκλασικά μέγαρα της κεντρικής Αθήνας. Το Μέγαρο Δεληγεώργη, Ακαδημίας και Κανάρη, χτισμένο τη δεκαετία του 1880 σε σχέδια Ερνέστου Τσίλλερ, ήταν η κατοικία του πολιτευτή και νομικού Λεωνίδα Δεληγεώργη, αδελφού του Επαμεινώνδα. Εκεί, με τη σύζυγό του Θεανώ, μεγάλωσαν την οικογένειά τους. Το συνοδευτικό κτίριο στην οδό Πινδάρου είχε χτιστεί ως προίκα μιας εκ των θυγατέρων.
Σήμερα, το κτίριο είναι πλήρως αποκατεστημένο από τον ιδιοκτήτη του, το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, το αρχαιότερο ταμείο στη χώρα. Στη διάρκεια του 2018 νοικιάστηκε από την γκαλερί της Νέας Υόρκης Allouche για να δημιουργηθεί το ελληνικό παράρτημα, ως συνεργασία του Γάλλου Eric Allοuche και του Ελληνοαμερικανού George Benias. Η νέα ζωή του κτιρίου ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι και πριν από λίγες ημέρες εγκαινιάστηκαν δύο νέες εκθέσεις.
Υπάρχει έντονη η ατμόσφαιρα της μεγαλοαστικής Αθήνας της μπελ επόκ σε όλους τους χώρους. Αυτό το κτίριο οι παλαιότεροι το θυμούνται να στεγάζει την Ταινιοθήκη και σήμερα προσφέρεται και ως μουσείο του εαυτού του (από το 1969 έως το 1980, το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων επεδίωκε την κατεδάφισή του, αλλά ευτυχώς το κτίριο κρίθηκε διατηρητέο τον Οκτώβριο του 1974). Σήμερα, δίνεται η ευκαιρία να δει κανείς σύγχρονη τέχνη.
Είδα με ενδιαφέρον την ομαδική έκθεση «In Total Light» (επιμέλεια Γιώργου Μπενία) που απλώνεται στους χώρους του ισογείου και του πρώτου ορόφου. Στο υπόγειο, υπάρχει η ατομική έκθεση του καλλιτέχνη b., ο οποίος έχει στήσει μια εγκατάσταση («Life») ως ένα ουτοπικό playground. Η ομαδική έκθεση συγκεντρώνει μια ευρεία γκάμα έργων, από γλυπτά έως μεγάλων διαστάσεων ζωγραφικά έργα, με κοινό άξονα τον ψευδαισθητικό και αλληγορικό χαρακτήρα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το έργο του Στέλιου Φαϊτάκη, στο ισόγειο, με γραφή που εμπεριέχει «ιερά» στοιχεία ενός αφηγηματικού συμβολισμού, όπως και τα έργα του Ηλία Καφούρου, ενός καλλιτέχνη που επιδίδεται με αφοσίωση στη σύνθεση υβριδικών παλίμψηστων. Εντονο αποτύπωμα αφήνουν και τα συμβολικά και «ένθεα» έργα του Διαμαντή Σωτηρόπουλου. Ο Βασίλης Μαρκοσιάν δημιουργεί ξέφωτα με κρυπτικές εγκαταστάσεις, ο Παύλος Τσάκωνας δημιουργεί λάμψεις με έργα-τοτέμ γεμάτα σύμβολα και μοτίβα. Οι μορφές του Φίλιππου Καβακά γεννούν ψυχαναλυτικές γεωμετρίες και ο Βασίλης Καρούκ αποκαλύπτει ένα ποπ αρτ γεωπολιτικό βλέμμα. Ο ιδιοσυγκρασιακός σουρεαλισμός του Παναγιώτη Λουκά και το προσωπικό σύμπαν του Διονύση Καβαλλιεράτου εγγράφονται επίσης ως τολμηρές προτάσεις.
Διάρκεια έως τις 31/3.