Την έντονη ανησυχία τους για τη σταδιακή συρρίκνωση και υπολειτουργία του Γηροκομείου Αθηνών εξέφρασαν χθες σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας κάτοικοι της περιοχής και όλοι όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αγωνίας του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανω Αμπελοκήπων. Τα 400 μέλη του ιστορικού συλλόγου, που ιδρύθηκε το 1959, έχουν άμεση γνώση των συνθηκών ζωής των υπερηλίκων αλλά και εργασίας των υπαλλήλων του Ιδρύματος. «Εμείς δίνουμε καθημερινά “παρών” στο Γηροκομείο» εξηγεί στην «Κ» ο πρόεδρος κ. Μιχάλης Ζωίδης, «πηγαίνουμε ομαδικά με τη χορωδία ή την κινηματογραφική ομάδα, ενώ πολλοί έχουν διαπροσωπική επαφή με ηλικιωμένους, τους οποίους επισκέπτονται και συντροφεύουν τακτικά».
Ετσι, έχουν τη δυνατότητα να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι την κατάντια του Γηροκομείου, που συστάθηκε αρχικά ως «Πτωχοκομείο» το 1864, αλλά τα τελευταία δέκα χρόνια έχει καταλήξει να είναι ο… «μεγάλος ασθενής» των Αμπελοκήπων. Σύμφωνα με παλαιότερη έκθεση των ελεγκτών του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ), η κεντρική θέρμανση, τα κλιματιστικά και το ασανσέρ δεν λειτουργούσαν, όπως ούτε τα τηλέφωνα και το σύστημα πυρανίχνευσης κ.ά. Ο Σύλλογος καταγγέλλει ότι από τις εννέα πτέρυγες λειτουργούν μόλις οι δύο, ενώ οι 450 τρόφιμοι που φιλοξενούνταν πριν από δεκατρία χρόνια έχουν περιοριστεί σήμερα σε εκατό. «Η συνολική, όμως, δυναμικότητα των κτιρίων είναι επτακοσίων ατόμων», τονίζει ο κ. Ζωίδης. Τα περισσότερα κτίρια του Γηροκομείου που έχουν ανεγερθεί σε ένα ενιαίο οικόπεδο, έχουν υποπέσει σε αχρηστία. «Εχουμε ζητήσει να ανακηρυχθούν διατηρητέα, αλλά ούτε αυτό κατέστη μέχρι σήμερα δυνατόν, απουσία πολιτικής βούλησης», επισημαίνει ο κ. Ζωίδης.
Παρά τα περίπου χίλια ακίνητα ιδιοκτησίας του Γηροκομείου Αθηνών, τα χρέη του ανέρχονται σε 35 εκατομμύρια ευρώ, μέσα στα οποία περιλαμβάνονται και δεδουλευμένα εργαζομένων που δεν έχουν καταβληθεί. Σήμερα εργάζονται ογδόντα άτομα, έπειτα από σειρά απολύσεων και περικοπών. Ταυτόχρονα, το Ιδρυμα παραμένει επί της ουσίας «ακέφαλο» για χρόνια. «Καθυστερεί η διαδικασία εκλογής αιρετής διοίκησης, με συνέπεια οι προσωρινές να αλλάζουν διαρκώς έπειτα από ατέρμονες δικαστικές διαδικασίες», προσθέτει ο κ. Ζωίδης. «Οι ηλικιωμένοι σιτίζονται μέσω catering, ενώ υπάρχουν σύγχρονα μαγειρεία με μεγάλη δυναμικότητα, ικανά να καλύψουν όχι μόνον τις ανάγκες των ηλικιωμένων αλλά και απόρων και αστέγων όλης της Αθήνας» υπογραμμίζει ο ίδιος, που είναι πεπεισμένος ότι η πρόνοια για την τρίτη ηλικία δεν πρέπει να αφήνεται στο έλεος σωματείων, ιδιωτών ή φιλανθρώπων, «είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να προσφέρεται δωρεάν».