Πριν από ένα χρόνο, ο δρ Μάθιου Πορτέους, γενετιστής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, έλαβε μια ηλεκτρονική επιστολή, με την οποία ένας νεαρός Κινέζος επιστήμονας του ζητούσε να συναντηθούν. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Χε Τζιανκουί έφτασε στο γραφείο του και έριξε τη… βόμβα. Του είπε ότι είχε άδεια από την κινεζική επιτροπή δεοντολογίας να δημιουργήσει εγκυμοσύνες με έμβρυα τα οποία είχε γενετικώς τροποποιήσει, ένα πείραμα που κανείς δεν είχε επιχειρήσει προηγουμένως και που σε πολλές χώρες ήταν παράνομο. «Πέρασα τουλάχιστον σαράντα λεπτά να του λέω πόσο λάθος ήταν αυτό που επιχειρούσε, πόσο επικίνδυνο», λέει ο Πορτέους. Ωστόσο, δεν κατήγγειλε τις προθέσεις του δόκτορος Χε σε κανέναν, γιατί πίστευε ότι τον είχε μεταπείσει και δεν ήταν σαφές σε ποιον θα έπρεπε να καταγγείλει την εργασία ενός επιστήμονα στην Κίνα. Ούτε δύο άλλοι Αμερικανοί επιστήμονες που εμπιστεύτηκε ο δρ Χε τον κατήγγειλαν.
Σήμερα, δύο μήνες αφότου ο δρ Χε συντάραξε τον κόσμο με την είδηση της γέννησης δύο βρεφών που τροποποίησε γενετικά, οι ιατρικοί και επιστημονικοί θεσμοί προσπαθούν να θεσπίσουν διεθνείς δικλίδες ασφαλείας, ώστε τέτοια ανορθόδοξα πειράματα να μην ξανασυμβούν. Οι επιστήμονες ανά τον κόσμο συμφωνούν πως τέτοια εφιαλτικά σενάρια δεν πρέπει να επαναληφθούν, δεν συμφωνούν, όμως, στο πώς θα το καταφέρουν. Κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι πρέπει να επιβάλλεται μορατόριουμ ενός έτους όποτε δημιουργούνται εγκυμοσύνες με γενετικώς τροποποιημένα έμβρυα. Αλλοι πιστεύουν ότι οι επιστημονικές επιθεωρήσεις δεν πρέπει να δημοσιεύουν άρθρα για γενετικώς τροποποιημένα έμβρυα. Οι περισσότεροι, όμως, συμφωνούν ότι οι ιατρικοί και επιστημονικοί θεσμοί οφείλουν να δράσουν με ταχύτητα.
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σύστησε μία επιτροπή η οποία θα αναπτύξει παγκόσμια πρότυπα, τα οποία θα πρέπει να ακολουθούν οι κυβερνήσεις. Η Εθνική Ακαδημία Ιατρικής και η Εθνική Ακαδημία Επιστημών στις ΗΠΑ μαζί με την κινεζική Ακαδημία Επιστημών πρότειναν τη δημιουργία μιας επιτροπής, μαζί με τις ακαδημίες άλλων χωρών, που θα αναπτύξουν κάποια κριτήρια έτσι ώστε οι επιστήμονες «να μην μπορούν να αναζητήσουν τοποθεσίες για να πραγματοποιήσουν τα επικίνδυνα πειράματά τους». Η πρόταση περιλαμβάνει και τη δημιουργία ενός διεθνούς μηχανισμού, όπου οι επιστήμονες θα μπορούν να αναφέρουν τις ανησυχίες τους.
Ενας άλλος Αμερικανός με τον οποίο συνομίλησε ο δρ Χε, ο δρ Ουίλιαμ Χέρλμπατ, καθηγητής Ηθικής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, του εξέφρασε την απόλυτη αντίθεσή του με τα πειράματα και του είπε ότι οι εξελίξεις μπορεί να τον έβλαπταν και να τον ταπείνωναν. Ωστόσο και αυτός δεν ειδοποίησε κανέναν, «γιατί δεν ήταν σαν να γνώριζα ότι κάποιος θα δολοφονούσε κάποιον. Ηταν ένα συντελεσμένο γεγονός. Δεν ένιωσα την ηθική υποχρέωση ή το πρακτικό όφελος από το να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου».
Ο τρίτος Αμερικανός επιστήμονας, ο Μαρκ ντε Γουίτ του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, δεν θέλησε να δώσει συνέντευξη, τόνισε όμως ότι και αυτός με τη σειρά του προσπάθησε να αποθαρρύνει τον δόκτορα Χε.