Και μετά τις Πρέσπες, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα σήμερα στη Βουλή, υπόθεση Novartis… Οι αποκαλύψεις «σκανδάλων» μαζί με τις τελευταίες χαριστικές παροχές –τους πιο εντυπωσιακούς καρπούς από βοσκημένους αγρούς– μαρτυρούν ότι βρισκόμαστε πλέον στον «τελικό» προ της κάλπης.
Οταν οι νόμοι περιπίπτουν σε νάρκη, οι αρχές αφοπλίζονται, οι δαπάνες, επιχορηγήσεις, εξυπηρετήσεις εξέρχονται σχεδόν αθέατες από το «παράθυρο». Οταν το κόμμα της εξουσίας διηγείται ιστορίες επιτυχίας και, μη διακινδυνεύοντας την οπαδική δυσαρέσκεια, παραβλέπει στραβοτιμονιές και ασχήμιες. Οταν οι νυν κυβερνώντες κι αυριανοί υποψήφιοι ζητούν «ενότητα» και «ομοψυχία», αξιώνουν «υπομονή» και «εργατικότητα», υπόσχονται «ειλικρίνεια», ευαγγελίζονται «οικονομική σταθερότητα». Οταν όλοι ξιφουλκούν επί θεμάτων μεγάλων ή μικρών εκθέτοντας ο καθένας τη δική του πραγματικότητα. Οταν υποψήφιοι αλληλοπροπηλακίζονται προσάπτοντας ο ένας στον άλλο ανικανότητα, φαυλότητα, υποκρισία – ενώ ποτέ δεν λείπουν οι λαοπλάνοι, οι κυνικοί αριβίστες, οι επαγγελματίες ψηφοσυλλέκτες. Οταν θυσιάζονται η αξιοπρέπεια, η συνέπεια, η κοινή λογική και η πολιτική υπευθυνότητα στον ροκανισμένο από την αναξιοπιστία βωμό της κομματικής επιβίωσης. Οταν τίθενται σε λειτουργία οι αέναοι μηχανισμοί που τροφοδοτούν τους εκλογείς με αδημονία, ενθουσιασμό, φλόγα, παλμό, ελπίδα και φυσικά την ψευδαίσθηση της απολύτως ελεύθερης επιλογής τους.
Ετσι είναι η προεκλογική περίοδος. Η πιο καλή εποχή για στοιχήματα, για να ποντάρουν οι φανατικοί οπαδοί αλλά και όσοι πιστεύουν ότι «όποιος και να βγει, όλα τα ίδια θα ’ναι» – όσοι δεν συγκαταλέγονται στη στενή πελατεία των κομμάτων. Διότι, ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσουν οι ίδιοι, αρέσκονται να αφουγκράζονται τάσεις, να μετρούν δεδομένα, να συμψηφίζουν αδράνειες, να σφυγμομετρούν επιταχύνσεις και συναισθήματα της στιγμής, να καταλήγουν σε συμπεράσματα και να τζογάρουν. Ή, διότι, καθώς βλέπουν τις εκλογές σαν ποδοσφαιρικό αγώνα, παθιάζονται να στοιχηματίζουν σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς.Ετσι είναι η προεκλογική περίοδoς. Απώλεια ουσίας, κόπου, χρόνου, πόρων, της όποιας συνοδοιπορίας με το ευρωπαϊκό και διεθνές κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Εδώ είμαστε λοιπόν… Κανένα επιφώνημα, μόνο ένας βαθύς αναστεναγμός.