Η σκηνοθεσία αρέσει στον Αλέξη Τσίπρα. Ομολογώ ότι η αύξηση που πρέπει να δώσουν οι επιχειρήσεις στις κατώτατες αμοιβές είναι μεγαλύτερη από κάθε υπολογισμό. Ηδη, εδώ και πολλούς μήνες, γνωρίζαμε ότι τα κίνητρα του πρωθυπουργού σε όλα τα θέματα της οικονομίας ήσαν ψηφοθηρικά. Είναι προφανές πως όσο περισσότερα πάρουν οι μισθωτοί τόσο το καλύτερο για εκείνους. Σε κανέναν από τους 400.000 μισθωτούς, που βρίσκονται στην εισαγωγική κλίμακα, δεν θα κακοφανεί. Συνάμα, όμως, ουδείς οικονομολόγος μπορεί να διαβεβαιώσει ότι μια απότομη αλλαγή στους όρους αμοιβής της εργασίας δεν έχει δευτερεύουσες επιπτώσεις στην απασχόληση.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Τσίπρας πήρε από τους Ευρωπαίους αυτό που ήθελε: να τον αφήσουν ήσυχο για να κάνει ό,τι τον συμφέρει. Αν τώρα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, ας τις αντιμετωπίσει ο Μητσοτάκης, λένε στο Μαξίμου. Εξάλλου, ο πρόεδρος της Ν.Δ., που προέβλεψε τον εκλογικό τακτικισμό του ΣΥΡΙΖΑ, είχε, με την ομιλία του στην Εκθεση Θεσσαλονίκης, προ (σ)καλέσει τον πρωθυπουργό να επισπεύσει την αύξηση στα κατώτατα όρια κατηγορώντας τον μάλιστα ότι η κίνηση αυτή έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Είναι αλήθεια ότι αν η κυβέρνηση εφήρμοζε στην ώρα του τον νόμο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, δηλαδή πριν από δύο έτη, τα κατώτατα όρια θα είχαν φθάσει σταδιακά στο επίπεδο, περίπου, που οδηγούνται με την απόφαση του υπουργικού συμβουλίου.
Το προβληματικό στις κινήσεις Τσίπρα είναι ότι κάνει τα πάντα στη βάση του βραχυπρόθεσμου κομματικοπολιτικού συμφέροντός του. Πολλοί σχολίασαν και δεν έχουν προφανώς άδικο, ότι η τελική απόφαση ελήφθη με γνώμονα τις σκιές που έριξε στην εικόνα του πρωθυπουργού η καταθλιπτική ατμόσφαιρα του Σκοπιανού.
Ο γενικός κανόνας προστάζει ότι η προσαρμογή του γενικού επιπέδου της αμοιβής εργασίας πρέπει να κινείται παράλληλα με τη βελτίωση της παραγωγικότητας. Η περίφημη «εσωτερική υποτίμηση», το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ήταν η συμπίεση της μισθωτής εργασίας, δεν κατόρθωσε να βελτιώσει την παραγωγικότητα, πέραν ενός γλίσχρου +0,5%. Κυρίως επειδή δεν συνοδεύθηκε από ισχυρές μεταρρυθμίσεις. Επομένως, η απότομη άνοδος του κόστους εργασίας, ιδίως όταν, μέσω του μηχανισμού της διαιτησίας, θα διαχυθεί σε όλους τους εργαζομένους, θα έχει δυσμενέστατη επίδραση. Περισσότεροι μισθωτοί θα περάσουν στη «μαύρη» εργασία και πολλοί θα χάσουν τη δουλειά τους. Δυστυχώς, η οικονομία προκαλεί αποτελέσματα ακόμη κι όταν «ηλιθίως» πιστεύουμε πως το κράτος και η πολιτική εξουσία μπορούν να μανουβράρουν τα πάντα κατά το δοκούν.