Η χθεσινή ομόφωνη απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αιγίου ήταν χωρίς αμφιβολία η σημαντικότερη είδηση της ημέρας στη χώρα μας. Οχι φυσικά για την ποινή που επιβλήθηκε στον μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο (φυλάκιση επτά μηνών με τριετή αναστολή) αλλά για το γεγονός ότι ελληνικό δικαστήριο κρίνει ένοχο δημόσιο λειτουργό για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος και υποκίνηση βίας και μίσους.
Αποτελεί μεγάλη νίκη της ανοικτής κοινωνίας και το οφείλουμε στους τρεις γενναίους δικαστές που δεν είχαν απέναντί τους μόνο τους έξαλλους οπαδούς του ιερωμένου αλλά και την πρόταση της εισαγγελέως της έδρας. Η τελευταία έκρινε ότι «όσο κι αν ήσαν αιχμηρές οι εκφράσεις του, ο λόγος του δεν έχει τη δύναμη ώστε να διεγείρει άτομα ή ομάδες στο να προχωρήσουν σε ακραίες καταστάσεις εναντίον άλλων».
Yπενθυμίζεται ότι ο μητροπολίτης βρέθηκε στη θέση του κατηγορουμένου όταν, με αφορμή την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και σε ομόφυλα ζευγάρια, έγραφε για τους ομοφυλόφιλους το 2015 στο προσωπικό του ιστολόγιο, ανάμεσα σε άλλα: «Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτιλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή!».
Θεωρητικά το επίδικο ήταν η προτροπή (ή μη) του δεσπότη σε άσκηση βίας και η πρόκληση μίσους. Αλλά οι δικαστικές αποφάσεις όταν κρίνουν κοινωνικές συμπεριφορές έχουν σημασία και για έναν επιπλέον λόγο: λειτουργούν εκπαιδευτικά για την κοινωνία, διαθέτουν ισχυρή συμβολική δύναμη, και στη συγκεκριμένη περίπτωση συνιστούν δεδικασμένο. Οταν κηρύγματα μίσους από ιερωμένους σε θέση κύρους γίνονται αποδεκτά από έναν βασικό πυλώνα του δημοκρατικού πολιτεύματος όπως είναι η Δικαιοσύνη, οι πολίτες αισθάνονται απροστάτευτοι και εκτεθειμένοι.
Γι’ αυτό ακριβώς η χθεσινή ημέρα είναι σημαντική. Η ελληνική Δικαιοσύνη υπηρέτησε την κοινωνία χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς και έδειξε τον δρόμο για μια Εκκλησία της αγάπης και όχι του μίσους. Εναν δρόμο που θα έπρεπε να υποδείξει πρώτη η Ιερά Σύνοδος απομονώνοντας τους δεσπότες που διαστρεβλώνουν τόσο βάναυσα τον λόγο του Χριστού.