Η ταινία τους μόλις έκανε πρεμιέρα στο τμήμα παγκόσμιου ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ Sundance, όμως τα τέσσερα μέλη της οικογένειας Φαζίλι δεν έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ, ενώ ακόμα και η παραμονή τους στη Γερμανία, όπου βρίσκονται αυτή τη στιγμή, είναι κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη. Για δύο ολόκληρα χρόνια περιπλανήθηκαν στο Ιράν, στην Τουρκία, στη Βουλγαρία και στη Σερβία, διανυκτέρευσαν σε παγωμένα δάση, στριμώχθηκαν στις καρότσες φορτηγών, έπεσαν θύματα εκμετάλλευσης από διακινητές, αντιμετώπισαν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία και «φιλοξενήθηκαν» σε στρατόπεδα μεταναστών, υπομένοντας τις αντιξοότητες χωρίς ποτέ να χάσουν το χιούμορ και τη δημιουργικότητά τους. Συνειδητοποιώντας πως το μόνο μέσο που διαθέτουν για να αφηγηθούν την ιστορία τους στο κοινό είναι η παγκόσμια γλώσσα του σινεμά, την οποία είχαν την τύχη να γνωρίζουν πολύ καλά, ο Αφγανός σκηνοθέτης Χασάν Φαζίλι, η επίσης κινηματογραφίστρια γυναίκα του Φατιμά και οι δύο κόρες τους άρχισαν να καταγράφουν το ταξίδι τους με την κάμερα ενός κινητού τηλεφώνου. Το ρεαλιστικό όσο και ποιητικό μεγάλου μήκους φιλμ τους τιτλοφορείται «Midnight Traveler» και βασίζεται σε εκατοντάδες ώρες λήψεων, τις οποίες επεξεργάστηκε ο σεναριογράφος και παραγωγός Emelie Mahdavian.
Οταν η κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ «Eιρήνη στο Αφγανιστάν» με κεντρικό ήρωα έναν αντιφρονούντα τέως διοικητή των Ταλιμπάν είχε ως αποτέλεσμα την αποκήρυξη του Χασάν Φαζίλι, εκείνος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Καμπούλ και να κλείσει οριστικά το κάποτε πολυσύχναστο Art Cafe που διατηρούσε. Ο ίδιος και η οικογένειά του κατέφυγαν στο Τατζικιστάν, όπου πέρασαν 14 μήνες συμπληρώνοντας αιτήσεις ασύλου οι οποίες απορρίφθηκαν η μία μετά την άλλη. Μετά την απέλαση και την υποχρεωτική επιστροφή τους στο Αφγανιστάν αποφάσισαν πως η μόνη τους ελπίδα ήταν να καταφέρουν να φτάσουν στην Ευρώπη και σύντομα ξεκίνησαν μία διαδρομή που έμελλε να διαρκέσει σχεδόν τρία χρόνια και να καλύψει πάνω από 3.500 χιλιόμετρα.