Σκέφτεστε να μεταποιήσετε ένα παλτό που δεν φοράτε πια, προτιμάτε να αγοράζετε λιγότερα αλλά καλύτερης ποιότητας ρούχα, δίνετε έμφαση στο χειροποίητο. Η έννοια της βιωσιμότητας στη βιομηχανία της μόδας αποτελεί σήμερα μέρος της παγκόσμιας συζήτησης. Στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, και σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο, το «Crafting the Future», ένα διήμερο συζητήσεων και σεμιναρίων, έθεσε ερωτήματα και έδωσε απαντήσεις την περασμένη εβδομάδα. Η οικολογία συνάντησε την τεχνολογία, την κυκλική οικονομία και την ανακύκλωση αλλά και το upcycling (αύξηση αξίας μέσω ανακύκλωσης). Την πρώτη ημέρα των εκδηλώσεων συντόνισε η δημοσιογράφος Εφη Φαλίδα, με τη συνδρομή της Βρετανίδας δημοσιογράφου Tamsin Blanchard.
Λιγότερη «βουλιμία» ως προς την κατανάλωση και περισσότερη «περιέργεια» σε σχέση με την παραγωγή των ρούχων ήταν κάποια από τα μηνύματα της συνάντησης. «Χρειάζεται να έχουμε καθαρή, αδιάκοπη εικόνα από την αρχή μέχρι και την τελική διάθεση, για να καλλιεργήσουμε την αξιοπρέπεια, την ενδυνάμωση και τη δικαιοσύνη στους ανθρώπους που παράγουν τα ρούχα, αλλά και στο περιβάλλον, που όλοι μοιραζόμαστε», είπε η συνιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του παγκόσμιου κινήματος Fashion Revolution, Orsola de Castro. Το κίνημα γεννήθηκε μέσα από τα συντρίμμια μιας από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που συνδέθηκε ποτέ με τον χώρο της μόδας, την κατάρρευση του κτιρίου Rana Plaza στο Μπανγκλαντές το 2013, όπου έχασαν τη ζωή τους πάνω από 1.120 άνθρωποι. Το κτίριο φιλοξενούσε μονάδες παραγωγής «γρήγορης» μόδας.
Επίσης στη Στέγη, η Ιταλίδα σχεδιάστρια ρούχων Marina Spadafora ανέλυσε τη δύναμη που έχουν σήμερα οι παγκόσμιοι καταναλωτές και ζήτησε «να είστε προσεκτικοί σε σχέση με το πού ξοδεύετε τα χρήματά σας». Η Tamsin Lejeune, δημιουργός της πλατφόρμας Ethical Fashion Forum και του προγράμματος Common Objective, παρέθεσε ελπιδοφόρα παραδείγματα βιώσιμων δημιουργικών πρακτικών, όπως την προσπάθεια της Quazi Design στο Εσουατίνι της Αφρικής αλλά και της Bottletop, που υποστηρίζει τεχνίτες στην ίδια ήπειρο.
Η Vivienne Westwood «χρησιμοποιεί τη μόδα για να προωθήσει ιδέες», ανέφερε η Brigitte Stepputtis, υπεύθυνη της υψηλής ραπτικής στον βρετανικό οίκο της γνωστής σχεδιάστριας-ακτιβίστριας. Σλόγκαν όπως «Save the Arctic» (Σώστε την Αρκτική) ή «Buy less, choose well» (Αγοράστε λιγότερο, διαλέξτε καλύτερα) χρησιμοποιούνται σε t-shirt που παράγονται αποκλειστικά από οργανικό βαμβάκι, ενώ η σχεδιαστική ομάδα του οίκου περιγράφει λεπτομερώς τις βιώσιμες πρακτικές της στις αναφορές της, είπε η Stepputtis.
Η Rebecca Earley, ερευνήτρια design στο University of the Arts του Λονδίνου και co-director του Centre for Circular Design, παρουσίασε το πρότζεκτ των 100 πουκάμισων. Περιέγραψε πώς αγόρασε τα κομμάτια σε πολύ χαμηλές τιμές και τους έδωσε (τεράστια) προστιθέμενη αξία μέσα από συνεργασίες με άλλους σχεδιαστές, αλλά και μαθητές, μεταξύ άλλων.
Το πρώτο μάθημα που πήρε ο νεαρός τότε σχεδιαστής Χρήστος Πετρίδης, όταν πριν από 25 χρόνια πέρασε το κατώφλι του οίκου του Κώστα Φαλιάκου, ήταν ότι «εδώ δεν πετάμε τίποτα». Σήμερα, στον οίκο Maison Faliakos, πολλά ρούχα περνούν από τη γιαγιά στην κόρη και μετά στην εγγονή – με τις απαιτούμενες τροποποιήσεις. Στη Στέγη, ο Πετρίδης, επικεφαλής σήμερα του τμήματος couture, ανέλυσε πώς ένα νυφικό μετατρέπεται σε φόρεμα, ενώ ο Βενέδικτος Αντύπας, ο οποίος έχει αναλάβει το πρετ α πορτέ, μίλησε για το «χέρι» του ατελιέ που συναντά σήμερα το «ψηφιακό» χέρι της οθόνης. Σε μια χώρα όπου η ιστορία της μόδας χαρακτηρίζεται από αδυναμία διαδοχής, η ύπαρξη δεύτερης και πλέον τρίτης σχεδιαστικής γενιάς στον οίκο είναι σίγουρα ελπιδοφόρο παράδειγμα βιωσιμότητας.