Οι φωτογραφίες του είναι μαγευτικές. Λίμνες, καταρράκτες και ποτάμια, δάση και λιβάδια, χιονισμένες βουνοκορφές. Και όμως, δεν πρόκειται για επαγγελματία φωτογράφο. Ο 29χρονος Βαλάντης Γιαννούλας, μηχανολόγος μηχανικός, ζει και εργάζεται στα Τρίκαλα, πόλη καταγωγής του, ως ελεγκτής σε ΚΤΕΟ. Στον ελεύθερο χρόνο του παίρνει τη φωτογραφική μηχανή του, μια Canon EOS 6d, και φωτογραφίζει τοπία, κυρίως ορεινά, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μόλις δύο χρόνια είναι παρών στο Instagram (valandis_g) και οι ακόλουθοί του έχουν ξεπεράσει τους 16.000. Τι θα ήθελε να πει σε όσους επίσης αγαπούν τα ταξίδια και τη φωτογραφία; «Όταν ταξιδεύουν, πρώτα να γεμίζουν την ψυχή τους με αναμνήσεις και συναισθήματα και μετά τις κάρτες μνήμης της φωτογραφικής μηχανής τους…»
Πότε και πώς ξεκίνησες να φωτογραφίζεις;
Με τον τρόπο αυτόν, για το Instagram δηλαδή, τα τελευταία τρία χρόνια. Αλλά πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με τη φωτογραφία, ήδη από την εποχή του φιλμ και αργότερα με τα πρώτα κινητά τηλέφωνα που διέθεταν κάμερα. Και μια και τα καλοκαίρια μου τα περνούσα συνήθως στο βουνό, ήταν φυσικό να συνδυάσω τις δύο μου αγάπες σε ένα χόμπι.
Γιατί τοπία και όχι πρόσωπα;
Γιατί η φύση με συναρπάζει, με συγκινεί. Ένας φίλος φωτογράφος μού είχε πει κάποτε ότι τα τοπία είναι εκεί· απλώς πηγαίνεις και τα φωτογράφιζεις. Ήθελε προφανώς να υποτιμήσει αυτό το είδος φωτογραφίας. Εγώ όμως δεν νιώθω έτσι. Ακόμα και αν έχω ήδη επισκεφτεί έναν τόπο, τα συναισθήματά μου –και η ματιά μου– θα είναι διαφορετικά κάθε φορά που θα τον ξαναδώ.
Η επικοινωνία μέσω Instagram τι σου προσφέρει;
Μια τέτοια πλατφόρμα, με αμέτρητους φωτογράφους και άτομα που ασχολούνται ενεργά με τη φωτογραφία, λειτουργεί για μένα ως πηγή έμπνευσης και για φωτογραφίες και για ταξίδια. Ταυτόχρονα, μου δίνει την ευκαιρία για αλληλεπίδραση με… ομοιοπαθείς καθώς και για κάποιες συνεργασίες.
Κάποιο από τα ταξίδια σου που σου έμειναν αξέχαστα – και γιατί;
Στο Χάλστατ της Αυστρίας, που είναι χτισμένο στην όχθη της ομώνυμης λίμνης. Πρόκειται για ένα μικρό, γραφικό χωριό, σε ένα παραμυθένιο τοπίο: το «κυκλώνουν» ψηλά, καταπράσινα βουνά, με σπήλαια και καταρράκτες.
Τι σημαίνει για σένα το ταξίδι και τι να είσαι ταξιδιώτης;
Ταξίδι σημαίνει ζωή. Από τη στιγμή που θα το ονειρευτείς, μέχρι τη στιγμή που θα το υλοποιήσεις, ακόμα και αν πρόκειται για ένα απλό road trip με καλή παρέα, αποτελεί «ανάσα» για τη διάθεση και την ψυχολογία σου. Το να φτάσεις στον προορισμό σου είναι συναίσθημα μοναδικό, ιδιαίτερα αν έχεις κοπιάσει γι’ αυτό. Γιατί όσο πιο δύσκολη είναι η ανάβαση, τόσο πιο όμορφη είναι η θέα.
Είσαι ερασιτέχνης φωτογράφος, σε μια εποχή όπου όλοι, δυνάμει, είμαστε φωτογράφοι, με ένα κινητό. Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σου, κάνει μια φωτογραφία να ξεχωρίζει;
Σίγουρα μια καλή, σωστή φωτογραφία έχει συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά και προδιαγραφές, ακολουθεί κάποιους κανόνες. Οτιδήποτε συμμετρικό και ισορροπημένο είναι πιο «φιλικό» στο ανθρώπινο μάτι. Αλλά οι κανόνες υπάρχουν για να σπάνε. Ακόμα και μέσα στο χάος μπορεί να βρεθεί ισορροπία. Γιατί η φωτογραφία δεν έχει όρια, είναι τέχνη και καθένας μπορεί να εκφραστεί μέσω αυτής – είτε με ένα απλό κινητό είτε με μια κάμερα χιλιάδων ευρώ. Πάντως, για να ξεχωρίσει μια εικόνα, θα πρέπει, όταν την κοιτάς, να μπορεί να σου αφηγηθεί μια ιστορία και να σου μεταδώσει κάποια συναισθήματα.
Ποιες θεωρείς ότι είναι οι αρετές των δικών σου φωτογραφιών, που τις κάνουν να αρέσουν;
Δεν ξέρω ακριβώς, είναι θέμα ματιάς και αισθητικής αν θα σου αρέσει ή όχι μια φωτογραφία. Μπορώ όμως να πω τι προσπαθώ να δείξω μέσα από τον φακό μου: μια Ελλάδα που δεν «ζει» μόνο το καλοκαίρι, που δεν είναι όμορφη μόνο χάρη στο απέραντο γαλάζιο, στις παραλίες και στα λευκά σπιτάκια των νησιών. Θέλω να αναδείξω την άγρια ομορφιά της και να κάνω ακόμα περισσότερους ανθρώπους να αγαπήσουν το βουνό. Γενικά, σε μια εποχή που οι φωτογράφοι είναι τόσο πολλοί, είναι δύσκολο να είσαι αυθεντικός και να ξεχωρίσεις. Αν οι φωτογραφίες μου έχουν κάποια αρετή, αυτή είναι η ατμόσφαιρά τους – αποτέλεσμα της στιγμής που τραβήχτηκαν ή της επεξεργασίας τους.
Υπάρχουν φωτογράφοι που θαυμάζεις πολύ, και γιατί;
Πολλοί. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω έναν, θα έλεγα σίγουρα τον Γάλλο Alex Strohl, που έχει αμέτρητα ταξίδια και περιπέτειες στο ενεργητικό του. Με εμπνέει ο τρόπος που φωτογραφίζει: δείχνει να ξέρει πάντα ακριβώς τι θέλει κάνει και για ποιον λόγο.
Σε μια Κιβωτό Φωτογραφιών, αν μπορούσες να σώσεις τρεις φωτογραφίες σου, ποιες θα επέλεγες;
Η πρώτη είναι από μια πολύωρη πεζοπορία στην Ελάτη Τρικάλων, μέσα στο δάσος. Γύρισα στο σπίτι βρεγμένος μέχρι το κόκαλο –έβρεχε καταρρακτωδώς– και κατάκοπος, αλλά έχοντας συνειδητοποιήσει την αγάπη μου για τη φωτογραφία και ξέροντας ότι αυτό θέλω να κάνω από εκεί και πέρα. Η δεύτερη είναι από ένα ξημέρωμα στα Άγραφα, ίσως το ομορφότερο της ζωής μου, για τα χρώματα που αντίκρισα. αλλά και γιατί είχα τη συντροφιά του πατέρα μου. Και η τρίτη: φωτογράφισα τον αδελφό μου να παίζει με τη σκυλίτσα του, στη Δρακόλιμνη Τύμφης. Όποτε κοιτάζω αυτή την εικόνα, με κάνει να χαμογελώ…
ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2019
Ημερήσια εκδρομή από τα Τρίκαλα με τον πατέρα μου, Γιάννη. Ξεκινήσαμε στις 5 το πρωί. Θέλαμε να δούμε τις Δρακόλιμνες παγωμένες. Φτάσαμε γύρω στις 8 και αρχίσαμε την ανάβαση. Το κρύο ήταν τσουχτερό, αλλά είχε μια υπέροχη λιακάδα. Σε μια πλαγιά συναντήσαμε πολλά ρόμπολα (είδος πεύκου που απαντάται σε μεγάλα υψόμετρα). Τα περισσότερα ήταν χτυπημένα από κεραυνούς. Φωτογράφισα τον πατέρα μου δίπλα σε ένα από αυτά. Ήταν τέτοια η διαύγεια της ατμόσφαιρας εκείνο το πρωινό και τόσο όμορφα τα χρώματα, που η εικόνα δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστη επεξεργασία.
ΜΕΤΕΩΡΑ, ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2018
Μια βροχερή μέρα, φωτογραφίζω τη Μαρία, τη μνηστή μου, να απολαμβάνει τις σταγόνες της βροχής. Τα Μετέωρα είναι… η χαρά του φωτογράφου. Οι ορεινoί όγκοι, τα μοναστήρια πάνω στους βράχους, η ατμόσφαιρα – όλα αυτά συνιστούν ένα τοπίο που δύσκολα θα βρει κανείς, σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν ταξιδέψει.
ΟΡΕΙΝΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017
Πεζοπορία με φίλους, κυνηγώντας την… ομίχλη, πάνω από τη Μεσοχώρα, το χωριό του πατέρα μου. Το δάσος είναι πολύ πυκνό σε εκείνο το σημείο και το χώμα ήταν στρωμένο με πεσμένα φύλλα – ένα υπέροχο καστανοκόκκινο τοπίο. Φωτογράφισα με την Canon μου το κινητό ενός φίλου που φωτογράφιζε ένα πλατανόφυλλο.
ΛΙΜΝΗ PLANSEE, ΑΥΣΤΡΙΑΚΕΣ ΑΛΠΕΙΣ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2018
Η Μαρία σε ένα ξύλινο σπιτάκι, που μοιάζει να επιπλέει πάνω στο νερό. Εικόνα από ένα road trip εκατοντάδων χιλιομέτρων σε Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία.
ΧΑΛΣΤΑΤ, ΑΥΣΤΡΙΑ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2018
Λατρεύω αυτό το μικρό χωριό, που είναι χτισμένο στην όχθη της ομώνυμης λίμνης. Βρίσκεται σε ένα παραμυθένιο τοπίο: το «κυκλώνουν» ψηλά, καταπράσινα βουνά, με σπήλαια και καταρράκτες. Θα ήθελα να το επισκεφτώ και χειμώνα, όταν δεν θα είναι εκεί τόσο πολλοί Κινέζοι τουρίστες και θα μπορώ να περπατώ με μεγαλύτερη άνεση στα σοκάκια του…