Η είδηση ταξίδεψε από την Ουκρανία και εκπέμπει ανησυχητικά μηνύματα. Ορθόδοξοι χριστιανοί ξυλοκόπησαν ορθόδοξους χριστιανούς για θέματα πίστης! Σύμφωνα με το ρεπορτάζ στην περιοχή της Τερνοπόλ (δυτική Ουκρανία), υποστηρικτές της νέας, αυτοκέφαλης Εκκλησίας ήρθαν στα χέρια με οπαδούς της προσκείμενης στη Μόσχα πτέρυγας. Ακολούθησαν, στην είσοδο του ναού, άγριες συμπλοκές με τραυματίες, μεταξύ των οποίων και ο ιερέας της εκκλησίας. Οπως πολλοί φοβούνταν, η διαμάχη ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και στο Πατριαρχείο Μόσχας για τη χορηγηθείσα από το Φανάρι αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας «κατεβαίνει» από το επίπεδο κορυφής στη βάση, στους απλούς πιστούς. Προπηλακισμοί ιερωμένων, καταλήψεις ναών, βανδαλισμοί χριστιανικών μνημείων καταγράφονται από τις δύο πλευρές όλο και πιο συχνά και στο εκκλησιαστικό ρήγμα συσσωρεύεται θρησκευτικό μίσος το οποίο τροφοδοτούν οι πολιτικές ηγεσίες στη Μόσχα και στο Κίεβο. Γιατί το αποκαλούμενο «ουκρανικό ζήτημα» δεν είναι αμιγώς εκκλησιαστικό, έχει ιστορικό υπόβαθρο και γεωπολιτικές προεκτάσεις. Για τους Ουκρανούς, αυτοκέφαλη Εκκλησία σημαίνει ενίσχυση της εθνικής χειραφέτησής τους από τη Ρωσία, ως ανεξάρτητου κράτους, από το 1991 και εντεύθεν. Οι Ρώσοι, πάλι, αν χάσουν τον εκκλησιαστικό έλεγχο των Ουκρανών, χάνουν τον αγωγό θρησκευτικής (και όχι μόνο) επιρροής τους στα 42 εκατομμύρια χριστιανών αδελφών.
Ο πρόεδρος Ποροσένκο δήλωσε ξεκάθαρα πως η Ουκρανία ως ανεξάρτητο κράτος θέλει τη δική της Εκκλησία χωρίς τα «δεσμά» της Μόσχας, ενώ ο Πούτιν προειδοποίησε για τον κίνδυνο η εκκλησιαστική διαμάχη στην Ουκρανία να βαφτεί με αίμα. Η θρησκεία στην ευρύτερη περιοχή μας ήταν ιστορικά και παραμένει εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής, ειδικά από την ισχυρή Ρωσία. Αυτό γίνεται και σήμερα από τα Δυτικά Βαλκάνια έως τον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή, με την εμπλοκή, πλην της Ρωσίας, του Βατικανού, της Τουρκίας και των πλούσιων αραβικών χωρών. Οι αναταράξεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία με αφορμή το «ουκρανικό» μπορεί να αναθερμάνουν και άλλες θρησκευτικές διενέξεις, ικανές να διεγείρουν και εθνοτικές διαφορές. Οπως είναι η απόσχιση της Εκκλησίας της Αμπχαζίας από τη Γεωργία και η προσχώρησή της στη Ρωσία, της Μολδαβίας από τη Μόσχα και η προσχώρησή της στο Πατριαρχείο Ρουμανίας, η συζητούμενη αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Βόρειας Μακεδονίας στην οποία αντιδρά το Πατριαρχείο Σερβίας. Η μείξη εθνικισμού και θρησκευτικού φανατισμού θα είναι καταστροφική.