«Απαγορευμένες συναντήσεις» ***
ΔΡΑΜΑ (2018)
Σκηνοθεσία: Μουαγιάντ Αλαγιάν
Ερμηνείες: Αντίμπ Σαφάντι, Σιβάν Κρέτσνερ, Ισάι Γκόλαν, Μάισα Αμπτ Ελχάντι
Μια ιστορία από τη διχασμένη Ιερουσαλήμ μάς έρχεται αυτή την εβδομάδα, επιχειρώντας να σχηματίσει ένα κοινωνικό πορτρέτο, χρησιμοποιώντας τους κώδικες του ερωτικού θρίλερ. Ο Μουαγιάντ Αλαγιάν, ο οποίος μας συστήθηκε με τη μαύρη κωμωδία «Love, Theft and other Entaglements», επιστρέφει, κερδίζοντας και το βραβείο σεναρίου –το έχει γράψει ο αδελφός του, Ράμι– στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ.
Η Σάρα, μια παντρεμένη Ισραηλινή της Δυτικής Ιερουσαλήμ, διατηρεί ερωτική σχέση με τον Σαλίμ, έναν επίσης δεσμευμένο Παλαιστίνιο από την ανατολική πλευρά της πόλης. Οταν μία από τις απαγορευμένες νυχτερινές συναντήσεις τους θα πάει στραβά, τα πάντα θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται, με απρόβλεπτες συνέπειες που ξεπερνούν το φάσμα της απλής απιστίας. Ξαφνικά οι δυο τους βρίσκονται παγιδευμένοι εν μέσω των μακροχρόνιων εθνικών διενέξεων των λαών τους.
Τα αδέλφια Αλαγιάν κατασκευάζουν έναν κλασικό ερωτικό μύθο, τοποθετώντας τον σε μία από τις πιο έντονα φορτισμένες περιοχές του κόσμου. Οι λόφοι της πόλης της Ιερουσαλήμ, σημείο διασταύρωσης και σύγκρουσης πολιτισμών επί αιώνες, γίνονται το σκηνικό του ανθρώπινου πάθους που αυθόρμητα ξεφεύγει από κανόνες και συμβάσεις, για να καταπνιγεί αμείλικτα στη συνέχεια ακριβώς από αυτούς. Η ενοχή και το πατριωτικό καθήκον αναμετρώνται με την παρόρμηση και τον έρωτα, ενώ τα ηθικά διλήμματα σπάνια έχουν οποιαδήποτε πειστική απάντηση.
Ανήμποροι
Ενδιαφέρον έχουν επίσης οι χαρακτήρες των απατημένων συζύγων. Μαζί με τους άλλους δύο συνθέτουν μια τετράδα ανθρώπων που γρήγορα οι εξελίξεις τούς ξεπερνούν κι εκείνοι βρίσκονται να παρακολουθούν περίπου ανήμποροι να αντιδράσουν. «Τοποθετώντας την ιστορία των δύο ζευγαριών στη διχασμένη πόλη της Ιερουσαλήμ, μπορούσαμε να αποτυπώσουμε το πώς η ζωή στην ιερή αυτή πόλη υπαγορεύει μια επικίνδυνη αντίδραση σε ένα κοινότοπο κοινωνικό δράμα που θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε στον κόσμο. Αλλά όταν συμβαίνει εδώ, με την αφόρητη πίεση που ασκεί το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον, οι άνθρωποι πληρώνουν πολύ μεγαλύτερο τίμημα και καλούνται να δράσουν με τρόπο εγωιστικό και βλαβερό για τους γύρω τους για να επιβιώσουν οι ίδιοι», σημειώνει ο ίδιος ο Μουαγιάντ Αλαγιάν.
Παρά τη μεγάλη διάρκειά της, η ταινία του δημιουργεί ρυθμό και σασπένς, όπως ένα καλό θρίλερ, ενώ διαχειρίζεται ορθά, αν και με κάποιες υπερβολές, τους κώδικες της τραγωδίας. Η κλιμάκωση της ιστορίας οδηγεί στο ηθικό δίλημμα του τέλους, ενώ στην πορεία έχει θίξει, δίχως κραυγές, τόσο την καθημερινή αδικία που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι όσο και τον φόβο των Ισραηλινών. Δεν υπάρχει, βέβαια, εδώ κάτι που να μην το έχουμε ξαναδεί, ωστόσο και μόνο ο (άτυπος) χαρακτήρας της ίδιας της πολύφερνης πόλης αρκεί για να δώσει επιπλέον ενδιαφέρον.
Το βαρόμετρο της εβδομάδας
Στο «Γύρισμα της τύχης», παρακολουθούμε ένα κλασικό δράμα χαρακτήρων από το Ιράν, γυρισμένο στη μεγαλύτερη διάρκειά του στο εσωτερικό ενός σπιτιού. Δύο φιλικά ζευγάρια, επιστρέφοντας από κάποιο πάρτι, χτυπούν κάτι απροσδιόριστο με το αυτοκίνητο και το εγκαταλείπουν. Πανικόβλητοι θα καταφύγουν σε ένα σπίτι για να αποφασίσουν τι θα κάνουν στη συνέχεια, η κουβέντα τους όμως θα αποκαλύψει πολλά κρυμμένα μυστικά. Με σενάριο που θυμίζει αρκετά εκείνα του Ασγκάρ Φαραντί, η ταινία ασχολείται με τις παλινωδίες και τους κρυφούς κόσμους μιας μεσαίας τάξης που ειδικεύεται στο να κάνει τη ζωή περίπλοκη.
Στην «Ψυχρή καταδίωξη», ο Λίαμ Νίσον ερμηνεύει άλλον έναν από τους ρόλους τους οποίους έχει πια μετατρέψει σε μανιέρα. Ενας οδηγός εκχιονιστικού χάνει τον νεαρό γιο του, δολοφονημένο άδικα από τα χέρια μαφιόζων των ναρκωτικών. Αμέσως ξεκινά μια εκστρατεία εκδίκησης, μην αφήνοντας τίποτα όρθιο στο διάβα του.
Στο «Scopophilia» παρακολουθούμε την πρώτη ελληνική computer screen ταινία, σε σκηνοθεσία της Ναταλίας Λαμπροπούλου και της Ηλέκτρας Αγγελετοπούλου. Το φιλμ, που εξελίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στην οθόνη ενός υπολογιστή, έχει για πρωταγωνιστή του έναν νεαρό άνδρα, ο οποίος παρακολουθεί –για πλάκα– εικόνες από τις κάμερες των γειτόνων του. Μια μέρα ωστόσο θα παρακολουθήσει έτσι ένα φόνο, με την υπόθεση να του γίνεται εμμονή και να προσπαθεί να την εξιχνιάσει μόνος του. Τα σόσιαλ μίντια, η παρακολούθηση και τα συνακόλουθα της τεχνολογίας αποτελούν το δεύτερο επίπεδο ενός καλοστημένου θρίλερ.