Ο Δημήτρης ο Κρεμαστινός, σήμερα βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Βουλής, κατέθεσε ταπεινά τη δική του συμβολή στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Συγκεκριμένα, ζητεί να οριστούν με άρθρο στον καταστατικό χάρτη του πολιτεύματος οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένας πρωθυπουργός αντικαθίσταται για λόγους υγείας.
Ως διακεκριμένος καρδιολόγος, ο καθηγητής Κρεμαστινός υπήρξε και γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου, στην ύστατη φάση του αξιοθρήνητου δράματος, τη λεγόμενη «περίοδο της τέντας». Αξιοποιεί, λοιπόν, τις εμπειρίες εκείνης της περιόδου, προκειμένου να τεκμηριώσει την πρότασή του. Ετσι, όμως, αποκαλύπτει άθελά του και την απύθμενη, μολονότι στον ίδιο ανεπίγνωστη, αφέλεια της πρότασής του.
Επειδή δηλαδή οι γιατροί του Παπανδρέου, με τον Δ. Κρεμαστινό πρώτο και καλύτερο, θαμπωμένοι από τον πολιτικό Παπανδρέου δεν μπορούσαν να δουν τον άνθρωπο Παπανδρέου, του οποίου κάθε σωματική λειτουργία εκείνες τις ώρες υποστηριζόταν μηχανικά, πρέπει να υπάρξει ειδική πρόβλεψη στο Σύνταγμα; Αν οι γιατροί φοβήθηκαν να κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή να διαπιστώσουν επισήμως την προφανή και σε έναν άσχετο ανικανότητα του Παπανδρέου να κυβερνήσει, φταίει το Σύνταγμα που δεν το προέβλεψε; Αστειότητες! (Αν θυμάμαι καλά, ο Στάλιν ήταν νεκρός μέσα στο δωμάτιό του για ώρες, ξαπλωμένος μέσα στα ούρα του, και οι έντρομοι υπηρέτες δεν τολμούσαν να ανοίξουν την πόρτα, παρότι χτυπούσαν και δεν έπαιρναν απάντηση. Δεν έφταιγαν αυτοί. Το σύνταγμά τους δεν είχε τη σχετική πρόβλεψη…).
Η προσωπική ανευθυνότητα δεν θεραπεύεται με συνταγματικές διατάξεις. Προσωπικώς, λ.χ., βαριέμαι αφάνταστα να βγάζω τα σκουπίδια τη νύχτα. Το σκοτάδι, η υγρασία, οι πλάκες που γλιστρούν, κάτι γατιά που σου πετάγονται ξαφνικά γρυλλίζοντας μέσα από τον σκουπιδοτενεκέ – καταλαβαίνετε, είμαι βέβαιος. Μήπως θα πρέπει να προστεθεί και γι’ αυτό μια πρόβλεψη στο Σύνταγμα;
Ωστόσο, παρότι η πρόταση είναι για τον κάλαθο της ανακύκλωσης, έχει μια συγκεκριμένη αξία, η οποία, είμαι βέβαιος, διαφεύγει από τον εμπνευστή της. (Οπως του διαφεύγει, άλλωστε, ότι οι πάντες καταλαβαίνουν πως το χρώμα των μαλλιών του δεν είναι φυσικό…). Η κατοχύρωση του δικαιώματος στην ανευθυνότητα ήταν ίσως η κύρια συμβολή του Ανδρέα Παπανδρέου στην πολιτική ζωή. Για τον λόγο αυτό είναι που πολιτικοί από ολόκληρο το φάσμα του λαϊκισμού, από τους μικροκαραμανλικούς μέχρι τους συριζαίους, ερίζουν για την κληρονομιά του. Αυτή την ανευθυνότητα, άλλωστε, είναι που πληρώνουμε ακόμη σήμερα και θα πληρώνουμε για ακόμη σαράντα χρόνια τουλάχιστον.
Υπό την έννοια αυτή, η ταπεινή πρόταση του Δ. Κρεμαστινού μπορεί να εκληφθεί ως η πρώτη σοβαρή εκδήλωση του Ετους Ανδρέα Παπανδρέου, επί τη συμπληρώσει 100 ετών από τη γέννηση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί, μάλιστα, να θεωρηθεί φυσική συνέχεια του ιστορικού Ετους Ανδρέα Εμπειρίκου (ιστορικό καθότι υπήρξε το πρώτο), δεδομένου ότι ο ποιητής έγραψε τον στίχο «καμιά σχισμή δεν διευρύνεται χωρίς τον πόθο». Αυτό έμαθε να κάνει άριστα ο Ανδρέας: να παίζει με τον πόθο που διευρύνει τις σχισμές. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε γύρω μας…
Πάντα εύστοχος
Πηγαίνοντας προς την Τουρκία ο Τσίπρας διαπίστωσε ότι η σχέση του με τον Ερντογάν βασίζεται «στον σεβασμό, στην ειλικρίνεια και στην ευθύτητα», παρά την αιφνιδιαστική επικήρυξη των οκτώ αξιωματικών που είχε προηγηθεί. Επιστρέφοντας από την Τουρκία, εκμυστηρεύθηκε σε ξένο δημοσιογράφο την πεποίθηση του ότι ο Ερντογάν είναι «έντιμος τύπος» (honest guy). Υπό το πρίσμα αυτών των εκτιμήσεων πρέπει να αξιολογήσουμε και την άλλη εκτίμηση του πρωθυπουργού, ότι η επίσκεψη που πραγματοποίησε στη Χάλκη ήταν «πολύ σημαντική». (Οσο και η κατάργηση της γραβάτας ήταν επίτευγμα…).
Το κορυφαίο
Ενα από τα επιχειρήματα με τα οποία οι ΑΝΕΛ προσπάθησαν να εμποδίσουν την κύρωση της ένταξης στο ΝΑΤΟ της Βόρειας Μακεδονίας ήταν ότι, αν η Ελλάς συναινέσει στην ένταξη, χάνει το δικαίωμα να ζητήσει τη στήριξη της Συμμαχίας, αν δεχθεί επίθεση (!) από τη γειτονική χώρα. Αν τόσο σοβαρός είναι ο κίνδυνος από το «κρατίδιο», γιατί ο Καμμένος δεν αντέδρασε νωρίτερα; (Ρητορικό το ερώτημα). Πάντως, αυτό ήταν, χωρίς αμφιβολία, το αστείο ή, σωστότερα, το καλαμπούρι της εβδομάδας που πέρασε…