Αν υπάρχει ένας Ελληνας επιχειρηματίας που η δράση του διαμόρφωσε τις σύγχρονες ακτοπλοϊκές μεταφορές της Μεσογείου και ταυτόχρονα κέρδισε αν όχι την εκτίμηση, τότε σίγουρα τον σεβασμό των ανταγωνιστών του, παρά τα προβλήματα που τους δημιούργησε, αυτός είναι ο Περικλής Σ. Παναγόπουλος. Ο εφοπλιστής, ο οποίος απεβίωσε τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης σε ηλικία 83 ετών, ύστερα από πολύχρονη μάχη με πληθώρα σοβαρών προβλημάτων υγείας, άφησε πίσω του, αν μη τι άλλο, έναν θρύλο.
Ο Περικλής Σ. Παναγόπουλος, επίτιμος πρόεδρος της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών Επιβατηγού Ναυτιλίας, θεωρείται από πολλούς ο πατριάρχης της σύγχρονης ελληνικής επιβατηγού ναυτιλίας. Μεταξύ άλλων, θα μείνει στην ιστορία του κλάδου για την ίδρυση και λειτουργία της πρώτης μεγάλης ελληνικής ακτοπλοϊκής που δραστηριοποιήθηκε επάξια στο εξωτερικό, της Super Fast Ferries, που λειτουργεί πλέον εντός της σημερινής Attica Group (και που, πριν από αυτήν, ανήκε σε άλλη μεγάλη εταιρεία κρουαζιέρας).
Διαδραμάτισε έτσι σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της κρουαζιέρας σε όλο τον κόσμο και ταυτόχρονα υπήρξε πρωτοπόρος στη δημιουργία νέων συνθηκών εκμετάλλευσης γραμμών με επιβατηγά οχηματαγωγά πλοία. Σχεδίασε και ναυπήγησε σύγχρονα πλοία υψηλών ταχυτήτων, τα οποία δρομολόγησε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες διεθνείς γραμμές σε όλη την Ευρώπη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Δεκεμβρίου 1935 από πατέρα Μεσσήνιο και μητέρα από την ομογένεια της Κωνσταντινούπολης. Εμεινε ορφανός σε πολύ μικρή ηλικία, αφού ο πατέρας του Σταύρος σκοτώθηκε στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ’40. Σπούδασε στην Ελβετία και ακολούθως εργάστηκε στη ναυτιλιακή εταιρεία του Ευγένιου Ευγενίδη στο Λονδίνο, αλλά και στην Ιταλία και στη Γαλλία. Ενεπλάκη ενεργά στον σχεδιασμό του κρουαζιερόπλοιου «Oceanic», το οποίο κατασκευάστηκε τη διετία 1964-65. Μετά την ολοκλήρωση του εγχειρήματος αυτού, επέστρεψε στον Πειραιά όπου ανέλαβε γενικός διευθυντής της Sun Line, μιας ναυτιλιακής που δραστηριοποιείτο στην κρουαζιέρα.
Το 1971 αποχώρησε από τη Sun Line και ίδρυσε τη δική του εταιρεία, τη Royal Cruise Line. Η εταιρεία του ναυπήγησε δύο κρουαζιερόπλοια, τα «Golden Odyssey» και «Crown Odyssey», ενώ ήλεγχε ήδη από την αρχή και ένα τρίτο, το «Royal Odyssey». Η Royal Cruise Line στην εποχή της είχε ανακηρυχθεί πολλές φορές η καλύτερη εταιρεία κρουαζιερόπλοιων στον κόσμο. To 1989 την πούλησε σε Νορβηγούς αγοραστές (Kloster) έναντι τιμήματος που λέγεται πως άγγιξε τότε σε αξία το αστρονομικό για την εποχή και τον κλάδο ποσό των 300 εκατομμυρίων δολαρίων. Κατόπιν ίδρυσε τη Magna Marine, η οποία δραστηριοποιήθηκε στη διαχείριση εμπορικών φορτηγών πλοίων, επεκτείνοντας έτσι τις δραστηριότητές του και στην ποντοπόρο.
Το 1992 συμμετείχε στην κοινοπραξία επιχειρηματιών που απέκτησαν τον πλειοψηφικό έλεγχο του ελληνικού νηογνώμονα, στον οποίο διετέλεσε πρόεδρος. Σύντομα όμως αποχώρησε, πουλώντας στους εταίρους του το πακέτο των μετοχών του. Την ίδια εποχή αγόρασε την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας «Κυλινδρόμυλοι Αττικής», που μετονομάστηκε σε Επιχειρήσεις Αττικής και εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη ελληνική ακτοπλοϊκή της χώρας και μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη.
Η νέα επιχείρηση παρήγγειλε τη ναυπήγηση δύο επιβατηγών-οχηματαγωγών πλοίων από τα γερμανικά ναυπηγεία του Bremerhaven, με σκοπό να ενταχθούν στο δρομολόγιο Πάτρα – Ιταλία. Τα δύο πλοία, το «Superfast Ι» και το «Superfast II», καθελκύστηκαν στις 25 Μαρτίου του 1995. Οντας και τα δύο ταχύπλοα, απέκτησαν τεράστιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην Αδριατική. Με αυτήν του την κίνηση, ο Παναγόπουλος κατέστησε την Αδριατική «ελληνική θάλασσα» για περίοδο περίπου 15 ετών.
Στις αρχές του νέου αιώνα, ο αεικίνητος εφοπλιστής αγόρασε από τον όμιλο Στρίντζη σταδιακά τον έλεγχο της ομώνυμης ακτοπλοϊκής, την οποία μετονόμασε σε Blue Star Ferries. Υπό τον έλεγχό του, η εταιρεία απέκτησε σε σύντομο χρονικό διάστημα πέντε νεότευκτα πλοία και αναπτύχτηκε ραγδαία και στις εσωτερικές γραμμές, ενώ ήδη είχε εδραιώσει παρουσία και στις μεσογειακές και στις σκανδιναβικές γραμμές.
Οι δύο δραστηριότητες της Attica σε Ελλάδα και εξωτερικό στη συνέχεια συγχωνεύθηκαν και πουλήθηκαν ξανά από τον επιχειρηματία, κατά την πάγια τακτική του να δημιουργεί υπεραξία και να την εισπράττει. Συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2007, η Marfin Investment Group απέκτησε πακέτο 51,6% του μετοχικού κεφαλαίου της Attica Group.
Ως ηγετική μορφή του κλάδου, ο Παναγόπουλος διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας από το 2003 έως και το 2008, αναλαμβάνοντας το τιμητικό αξίωμα του επίτιμου προέδρου από το 2009 και μετά. «Με δική του πρωτοβουλία, το 2004 η Ενωση Εφοπλιστών Επιβατηγών Πλοίων μετονομάστηκε σε Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας, διευρύνοντας τους στόχους και τους σκοπούς του Συνδέσμου με την εγγραφή μελών από κάθε είδους δραστηριότητα στις θαλάσσιες μεταφορές με επιβατηγά πλοία», αναφέρει η διοίκηση του Συνδέσμου.
Στην ίδια ανακοίνωση, αναδεικνύεται ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στις προσπάθειες που έγιναν για την απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών υπηρεσιών και την αλλαγή του ελληνικού θεσμικού πλαισίου σε εναρμόνιση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, όπου βασίστηκε η αναβάθμιση των ακτοπλοϊκών υπηρεσιών στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια.
Η απαγωγή
Ομως η οικονομική του επιτυχία, δυστυχώς, προσείλκυσε το κοινό έγκλημα. Τον Ιανουάριο του 2009, ο Παναγόπουλος έπεσε θύμα απαγωγής από τη διαβόητη συμμορία Παλαιοκώστα.
Επειτα από σοβαρές προσπάθειες της δεύτερης συζύγου του, Κατερίνας, και των παιδιών του, αλλά και την καταβολή 30 εκατ. ευρώ σε λύτρα, απελευθερώθηκε. Ηδη πριν από την απαγωγή η υγεία του ήταν βεβαρημένη και η περιπέτεια εκείνη επιδείνωσε σημαντικά την κατάστασή του. Κατάφερε, ωστόσο, δίνοντας μία ακόμη μάχη, να μείνει επιπλέον μία δεκαετία στη ζωή.
Ολοκληρώνοντας την επίγεια πορεία του, στο σπίτι του την περασμένη Τρίτη, αφήνει πίσω του τη σύζυγό του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του.