Να απαγορευθεί ο Καβάφης

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Πόσος Καβάφης μπορεί να βγει από το στόμα σας, αβίαστα σαν την ανάσα σας, στις κρίσιμες στιγμές του βίου σας; Κι αν η μοίρα σας είναι τόσο σκληρή, ώστε το δάκρυ του πόνου να νοτίσει την παρειά σας, πόσοι από εσάς έχετε διαθέσιμους μερικούς στίχους από τους ποιητές μας για να τους εντάξετε εν είδει μουσικής υποκρούσεως στο όλον θέαμα; Πόσοι από εσάς βγαίνοντας από το γραφείο του εφόρου διαθέτετε την ψυχική ετοιμότητα να πείτε «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον»; Υποθέτω, όχι πολλοί. Οφείλω μάλιστα να ομολογήσω ότι δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς τους εκλεκτούς. Πότε με προδίδει η μνήμη μου, πότε με προδίδει η πεζή μου ιδιοσυγκρασία. Και τους ελάχιστους στίχους που θυμάμαι από στήθους έχω ιδρώσει για να τους απομνημονεύσω. Ως εκ τούτου, θαύμαζα πάντα όσους κουβαλούν την ποίηση μες στην ψυχή τους και η ευαισθησία τους την ενεργοποιεί ανά πάσα στιγμή. Η διαφορά μοιάζει απλή, είναι όμως χαώδης. Εγώ, αν ανοίξω τη βρύση και διαπιστώσω ότι δεν τρέχει νερό, το πολύ να αναρωτηθώ «Πόσα θα μου πάρει ο υδραυλικός;». Αν δεν ήμουν ποιητικώς αναίσθητος, θα μου ερχόταν στο μυαλό το παλαμικό «νερό της αρνησιάς». Και πάλι θα καλούσα τον υδραυλικό, όμως θα είχα βουτήξει την ψυχή μου στα νάματα του λυρισμού για να ξεπλύνω το δυσάρεστο γουργουρητό που συνήθως κάνει η βρύση όταν δεν έχεις νερό. Και τον λογαριασμό.

Τις προάλλες, αντελήφθην επιτέλους για ποιον λόγο δεν μπορώ να κατανοήσω τη σύμπραξη του Τσίπρα με τον Καμμένο. Νομίζουμε ότι η σύμπραξή τους στηριζόταν στη νομή της εξουσίας. Και δεν καταλάβαμε ότι τόσα χρόνια αυτοί οι δύο ηγέτες παραμέρισαν τις πολιτικές και τις ιδεολογικές τους διαφορές όχι για να απολαύσουν τα αγαθά της από κοινού διακυβέρνησης, αλλά γιατί τους συνέδεε κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι, πώς να το πω, πολυτιμότερο. Η αγάπη τους για την ποίηση. Το αποκάλυψαν όταν πια ήταν αργά, τη στιγμή του χωρισμού τους.

Διάβασα σχόλια κακεντρεχών πως την ανταλλαγή στίχων του Καβάφη και του Στρατήγη στο Kοινοβούλιο την είχαν προετοιμάσει επιμελώς. Ας πούμε ο καβαφικός Καρανίκας έδωσε στον Τσίπρα την «Πόλη», και ο Φωκάς του ΠΑΟΚ στον Καμμένο τον «Ματρόζο» – πιο εκλεπτυσμένη επιλογή, καθότι σπανιότερη. Το βρίσκω κάπως ακραίο. Μπορεί να τους το θύμισαν απλώς. Η ποιητική τους ευαισθησία είναι τόση, που φτάνει ένας υπαινιγμός για να αρχίσουν να απαγγέλλουν.

Στο κακόγουστο κωμειδύλλιο του χωρισμού δεν ενδιαφέρει κανέναν αν διασύρει ο ένας τον άλλον. Ομως ας αφήσουν τους ποιητές στην ησυχία τους. Η έρμη Ελλάδα δεν έχει και πολλά να υπερασπιστεί. Το έχω γράψει και το ξαναγράφω: να απαγορευθεί η χρήση του Καβάφη από πολιτικούς. Είναι ζήτημα προστασίας της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή