«Ενα μικρό βιβλίο σε έκδοση τσέπης με τα ποιήματα του Καβάφη είχα πάντα μαζί μου στα έντεκα χρόνια της ξενιτιάς, όπου βρέθηκα αρχικά για σπουδές και μετά το ’67 για την αναγκαστική επτάχρονη παραμονή μακριά από την πατρίδα. Οταν επέστρεψα, απέκτησα την πανόδετη έκδοση του Ικαρου με τα σχόλια του Γιώργου Σαββίδη. Αυτό το βιβλίο με συντροφεύει μέχρι σήμερα και στη δουλειά μου». Στα έργα της Αννας Φιλίνη «Από τον κόσμο του Καβάφη», που εκτίθενται στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς, έως την ερχόμενη Κυριακή 17/2), είναι διάχυτη αυτή η «οικειότητα» με το σύμπαν του μεγάλου Αλεξανδρινού. Η προσέγγιση που δηλώνει ότι το αποτέλεσμα έχει, από τη μία, την ελευθερία την οποία αποκτά κανείς ύστερα από στενή «συναναστροφή» και, από την άλλη, τη δέσμευση που γεννά η επίγνωση του ποιητικού μεγέθους του Καβάφη. Η έκθεση περιλαμβάνει τρεις ενότητες έργων που δημιουργήθηκαν, συνολικά, τα τελευταία 15 χρόνια. Τα πρώτα είναι ζωγραφισμένες εικόνες ενός ξύλινου «τέμπλου», τα δεύτερα 24 σελίδες ενός χειρόγραφου βιβλίου με κείμενα και μινιατούρες, τα τελευταία –που εκτίθενται και για πρώτη φορά– είναι μεγάλα πορτρέτα Ρωμαίων αυτοκρατόρων και Σελευκιδών «για να στηθούν στο αίθριο μιας έπαυλης των αλεξανδρινών χρόνων ή μιας σύγχρονης πολύγλωσσης βιβλιοθήκης», όπως σημειώνει η ζωγράφος στο κείμενο του επιμελημένου καταλόγου. «Η κεντρική σκέψη γύρω από την οποία κινείται η δουλειά μου σε αυτήν την ενότητα, είναι ότι ο Καβάφης στην ποίησή του σκηνοθετεί μέσα σε συγκεκριμένους χρόνους και τόπους. Η σκηνοθεσία του δεν περιορίζεται στην αναφορά και στην περιγραφή των γεγονότων, αλλά δίνει μέσα στους στίχους του την εξέλιξη μιας σύγκρουσης, προβάλλει ένα δράμα με την κορύφωση και το τέλος του, που έρχεται απρόσμενα και συναρπάζει».
Τα χρώματα της Αννας Φιλίνη, ειδικά στα έργα που αποτυπώνουν εικόνες από την Αλεξάνδρεια και τον Νείλο, είναι βαθιά, αισθαντικά, αναδίνουν πάθος και σωματικότητα. Αντίθετα, στα μεγάλα πορτρέτα τα βλέμματα των προσώπων ατενίζουν έναν κόσμο «μετά». «Μετά» τη ζωή, «μετά» τον θάνατο.
Στην έκθεση κυριαρχεί το υποβλητικό πορτρέτο του ίδιου του Κωνσταντίνου Καβάφη. Εμπνευση στάθηκε μια παλιά φωτογραφία του ποιητή με φόντο σχέδια από το οικογενειακό χαλί στον τοίχο του σπιτιού του στην οδό Λέψιους.