Μετά τους υπέροχους «Κλέφτες καταστημάτων» του Χιροκάζου Κόρε-Εντα, άλλη μια ταινία που στρέφει το βλέμμα της στο κοινωνικό περιθώριο, με πρωταγωνιστές ξανά τα παιδιά, μας έρχεται, αυτή τη φορά από τον Λίβανο. Η σκηνοθέτρια του πολλά υποσχόμενου «Caramel», Ναντίν Λαμπακί, παρουσιάζει εδώ την καλύτερη δουλειά της αφηγούμενη μια αληθινή, επί της ουσίας, ιστορία, που είναι υποψήφια και για το ξενόγλωσσο Οσκαρ.
Ο 12χρονος Ζάιν, πρόσφυγας από τη Συρία, εμφανίζεται στο δικαστήριο με την κατηγορία πως έχει μαχαιρώσει έναν άνδρα. στην απολογία του λέει πως θέλει να μηνύσει τους γονείς του «επειδή με γέννησαν!». Από εκεί και έπειτα παρακολουθούμε αναδρομικά την ιστορία του παιδιού, το οποίο αηδιασμένο από την αδιαφορία των γονιών του, το σκάει από το σπίτι αναζητώντας τον δρόμο του σε έναν κόσμο γεμάτο σκληρότητα. Στη διαδρομή θα ζήσει απίστευτες περιπέτειες, θα διασταυρωθεί με την ανθρωπιά αλλά και τον τρόμο και θα αναγκαστεί να «μεγαλώσει» απότομα προκειμένου να επιβιώσει.
Η Λαμπακί χρησιμοποιεί εξ ολοκλήρου ερασιτέχνες ηθοποιούς, οι οποίοι μάλιστα έχουν κοινές εμπειρίες με εκείνες των πρωταγωνιστών της ταινίας, προσδίδοντας ακόμα περισσότερη αυθεντικότητα σε μια ιστορία ενηλικίωσης, η οποία ούτως ή άλλως αναβλύζει άβολο ρεαλισμό. Κινηματογραφεί δε με ακρίβεια, τόσο σε εσωτερικούς όσο και σε εξωτερικούς χώρους, συχνά με εναέρια πλάνα, φωτίζοντας μια (πολύ υπαρκτή) πραγματικότητα που μοιάζει εξωγήινη στον μέσο δυτικό θεατή. «Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρότερη από αυτό που βλέπετε στην ταινία. Η ταινία βασίζεται σε όσα μάθαμε κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας, που κράτησε τέσσερα χρόνια», λέει η ίδια η δημιουργός.
Συγκίνηση και οργή
Το προσφυγικό ζήτημα είναι ξεκάθαρα στο προσκήνιο εδώ, μέσα από μια ιστορία βαθιά συγκινητική και ταυτόχρονα εξοργιστικά αληθινή. Η φτώχεια και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης δεν αποτελούν φυσικά βάσανο μόνο των προσφύγων.
Μέσα από το φιλμ αναδεικνύεται –έστω και κάπως περιορισμένα– ένα γενικότερο κοινωνικό πορτρέτο, όπως και το πρόβλημα των παραμελημένων παιδιών. Σε μια άλλη αποστροφή του στο δικαστήριο ο μικρός Ζάιν ζητεί από τον δικαστή να απαγορεύσει στους γονείς του να κάνουν άλλα παιδιά που δεν μπορούν να φροντίσουν. Γενικότερα, η ταινία βασίζεται σε αυτή την άγουρη ερμηνευτική αποκάλυψη: «Γνώριζα πως η επιλογή του ήταν ρίσκο αλλά μόλις τον είδα, απλώς ήξερα ότι ήταν αυτός που έψαχνα. Ηταν μεγάλη η πρόκληση, αλλά κάτι στα μάτια του, στην όλη συμπεριφορά του, μου έδωσε να καταλάβω ότι ήταν εκείνος που έπρεπε να διαλέξω: ένα αγόρι που είναι άγριο και όμως σοφό για την ηλικία του. Επίσης, έχει ζήσει όλα αυτά που δείχνουμε στην ταινία, δεν προσποιείται κάτι που δεν είναι ή δεν έχει ζήσει», αναφέρει σχετικά η Ναντίν Λαμπακί.
Το βαρόμετρο της εβδομάδας
– Στη «Νηπιαγωγό» παρακολουθούμε μια τυπική ιστορία δασκάλου – μαθητή, η οποία γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα καθώς το φιλμ προχωράει προς ένα μάλλον ασυνήθιστο φινάλε. Η νηπιαγωγός Λίζα (Μάγκι Τζίλενχαλ) εντοπίζει τυχαία το ποιητικό ταλέντο ενός μικρού αγοριού στην τάξη της. Επίδοξη ποιήτρια και η ίδια, χωρίς όμως το απαραίτητο χάρισμα, βάζει πλέον σκοπό της ζωής της να αναδείξει τον μαθητή της και ταυτόχρονα να τον βάλει για τα καλά στο μονοπάτι της τέχνης. Τα ηθικά διλήμματα που συνοδεύουν την ιστορία δίνουν επιπλέον αναγνώσεις, σε μια κατά τα άλλα χαμηλότονη ταινία, που βραβεύτηκε και για τη σκηνοθεσία της στο Φεστιβάλ του Σάντανς.
– Στο «Αλίτα: Ο άγγελος της μάχης», ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ σκηνοθετεί ένα σενάριο φαντασίας του Τζέιμς Κάμερον, ο οποίος υπογράφει και την παραγωγή της ταινίας. Σε έναν μελλοντικό κόσμο, η Αλίτα, ένα ανθρωποειδές-πολεμίστρια, ξυπνάει δίχως μνήμες από το παρελθόν της. Καθώς μυστηριώδεις εχθροί την πλησιάζουν, εκείνη προσπαθεί να ξεκλειδώσει τα μυστικά της ταυτότητάς της.
– Στο «Μια προσωπική ιστορία», οι σπουδαίοι αδελφοί Ταβιάνι προσφέρουν το κύκνειο άσμα τους. Μια ταινία που μας πηγαίνει πίσω στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, φέροντας και τα περισσότερα από τα δημιουργικά χαρακτηριστικά τους. Ο Μίλτον και ο Τζόρτζιο, καρδιακοί φίλοι και μέλη της ιταλικής αντίστασης ενάντια στους ναζί, χωρίζονται από τον έρωτά τους για την όμορφη Φουλβία. Οταν ωστόσο ο δεύτερος πιάνεται αιχμάλωτος του εχθρού, ο Μίλτον θα ξεκινήσει έναν απεγνωσμένο αγώνα για να γλιτώσει τον φίλο του. Η ταινία βασίζεται σε μια αυτοβιογραφική νουβέλα του συγγραφέα Μπέμπε Φενόλιο.