Aλλη μία μαύρη σελίδα στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό γράφτηκε την Τετάρτη. Τη σκυτάλη από το ποδόσφαιρο την πήρε το μπάσκετ. Η αποχώρηση του Ολυμπιακού στο ημίχρονο του αγώνα με τον Παναθηναϊκό, το τι προηγήθηκε για να πάρουν τα αφεντικά του αυτή την απόφαση, και το τι επακολούθησε, απέδειξαν πως δεν υπάρχει περίπτωση να ανακάμψουμε από τον κατήφορο.
Το «εσώρουχο» ήταν μία συνέχεια, στους «επιστήμονες», στη «βαζελίνη», στα «πεντοχίλιαρα και στο πανό κατά του Μπάγεβιτς», στους «γαύρους» και στο «όπλο». Αυτά είτε
από τα «σοβαρά» επίσημα είτε από ανθρώπους που διοικούν ΚΑΕ και ΠΑΕ. Τα υπόλοιπα, ξυλοδαρμοί, φωτοβολίδες ευθείας βολής, μαχαίρια και τσεκούρια, είναι από τους «ανεγκέφαλους» της εξέδρας. Τώρα ποιοι έχουν εγκέφαλο και ποιοι όχι… παίζεται.
Για το πώς φτάσαμε εδώ δεν χρειάζονται έρευνες και αναλύσεις. Οταν οι παράγοντες βάζουν προσωπικά ή επαγγελματικά συμφέροντα πάνω από αυτά του αθλήματος και πολλές φορές και της ίδιας τους της ομάδας, δεν υπάρχει επιστροφή. Προσθέστε και τη μη λειτουργία των θεσμών για να βεβαιωθείτε πως έχουμε πιάσει… πάτο.
Οι άλλοτε υπερδυνάμεις του μπάσκετ παλεύουν για να περάσουν στους «8» της Ευρωλίγκας. Και αντί να κάτσουν τα αφεντικά τους να βρουν το πώς θα επανακάμψουν, τσακώνονται σαν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα. Οχι για έναν τίτλο, που στο φινάλε δεν έχει καμία αξία, αλλά για να καλύψουν τις δικές τους αδυναμίες.
Τα ίδια και στο ποδόσφαιρο. Τραγικός ο απολογισμός στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Χωρίς βαθμό η ΑΕΚ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αποκλεισμός του ΠΑΟΚ από… ανύπαρκτους στο Γιουρόπα και πιθανός ο τερματισμός του ταξιδιού του Ολυμπιακού πριν από την άνοιξη. Οταν λοιπόν ο οπαδός δεν χορταίνει αγωνιστικά, πρέπει να συμπληρώσει το μενού με… σανό. Γι’ αυτό υπάρχουν τα ΜΜΕ, σε ρόλο σεφ.