Η φθήνια ως πολιτική τάση

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η διολίσθηση του δημόσιου λόγου στο κατώτατο επίπεδο, υπαγόμενο στις ανάγκες της μικροπολιτικής, ήταν ήδη αισθητή από τη δεκαετία του ’80 και ακόμη πριν από αυτήν. Ωστόσο, το πεδίο διεξαγωγής του δημόσιου διαλόγου και αντιλόγου ήταν ορισμένο. Η σταδιακή διεύρυνση αυτού του πεδίου, κυρίως μέσω των social media, έχει πρακτικά διαλύσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό. Εχει πολτοποιήσει κοινωνικές αντιλήψεις και συνήθειες που διαμορφώθηκαν στο βάθος αιώνων. Και τις αντικαθιστά με εικόνες, εντυπώσεις των λεπτών, αν όχι των δευτερολέπτων και κλασμάτων αυτών. Αυτό το ξεχείλωμα (δεν υπάρχει πιο κομψός τρόπος να τεθεί) έχει συμπαρασύρει τον πολιτικό διάλογο σε ολοένα και χαμηλότερα ρεκόρ.

Τελευταίο παράδειγμα ήταν η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση όπως αυτή καταγράφηκε μέσα και έξω από τη Βουλή, η οποία, με πραγματικά ελάχιστες εξαιρέσεις αριθμημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, εξελίχθηκε σε ένα ρεσιτάλ βολονταρισμού. Η φθήνια στον δημόσιο λόγο όταν αυτή προέρχεται από τα ΜΜΕ και τους λογής δημοσιολογούντες είναι, βεβαίως, πάντα καταδικαστέα, ωστόσο όταν μετατρέπεται σε θεμελιώδες συστατικό στοιχείο της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε εκλεγμένους βουλευτές και πρόσωπα που φιλοδοξούν να τους αντικαταστήσουν κάποια μέρα στην εθνική αντιπροσωπεία, τότε διαχέεται ακόμη περισσότερο η δηλητηριώδης αίσθηση πως οι εκλογές αποτελούν μια διαδικασία δίχως ουσιαστικό αντίκρισμα. Καθώς ό,τι και να ρίξει κάποιος στην κάλπη, το αποτέλεσμα θα είναι κάποιος γραφικός τηλεμαϊντανός ή κάτι παραπλήσιο.

Η μόνη περίπτωση να μην εκλεγεί κάποιος με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η μέσω «κληρονομικού δικαίου» ανάδειξη, που, δυστυχώς, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας παραμένει ο κανόνας. Ως εκ τούτου, το πρόβλημα δεν είναι ο λαϊκισμός, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που έχει περιγραφεί τα τελευταία χρόνια από επαΐοντες και μη. Είναι η κυρίαρχη τραχιά και ανεπεξέργαστη φθήνια που αναβλύζει και, λόγω της μεγέθυνσής της από τα social media, τείνει να πνίξει τα πάντα. Σε αυτή την ενίοτε καταθλιπτική ατμόσφαιρα, είναι πραγματικά εξαιρετικά δύσκολο να προταχθεί κάποια αντιπρόταση. Ωστόσο, η ανάγκη είναι, ξεκάθαρα, μεγαλύτερη από ποτέ. Ή θα συμβιβαστούμε με αυτό το αδηφάγο τέρας και θα το αφήσουμε να μας καταβροχθίσει ή θα γίνουμε λίγο πιο δημιουργικοί στις πολιτικές επιλογές μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή