Από όλες τις επιλογές προσώπων που έχει κάνει τελευταία ο Τσίπρας, η έσχατη ήταν και η πιο αρμόζουσα: ως εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ στη συνταγματική αναθεώρηση ο Γιώργος Κατρούγκαλος εκπροσωπούσε αυθεντικά την κουλτούρα της συριζαϊκής μαγειρικής με το Σύνταγμα. Ως υπουργός Εξωτερικών ενσαρκώνει τη φυσιογνωμία της ύστερης κυβερνητικής εκδοχής του ΣΥΡΙΖΑ με πρώην ΑΝΕΛ και πρώην ΚΙΔΗΣΟ.
Ούτε πια κομμουνιστής ούτε ακόμη δανδής, ο Κατρούγκαλος δίνει το προσήκον κοστούμι σε ένα κόμμα του οποίου η «ωρίμανση» σταμάτησε στον γιακά· η θεσμική του συνείδηση χώρεσε, διπλωμένη, στο πέτο· και η σοσιαλδημοκρατικοποίησή του κρεμάστηκε εντέλει στο μπατζάκι του Ακη.
Ο Κατρούγκαλος ήταν πρόδρομος του ιδεολογικού συρμού που οδήγησε σε αυτή την αναθεώρηση. Ηταν ο πρώιμος φορέας των θεωριών του μοδάτου αντικοινοβουλευτισμού – που, κάπως ευφημιστικά, ονομάζουμε λαϊκισμό. Εκείνος κήρυττε στις πλατείες το δόγμα ότι η Βουλή είναι μηχανή συγκάλυψης σκανδάλων και εκκολαπτήριο μιας σάπιας ελίτ. Εκείνος ήταν από τους πρώτους που επιχείρησε να δώσει συνταγματολογική φενάκη στη θεωρία ότι τα μνημόνια κατέλυαν τον καταστατικό χάρτη. Εκείνος χοροστατούσε στην προσπάθεια διάρρηξης του ορίου μεταξύ της πλατείας Συντάγματος και του ίδιου του Συντάγματος.
Εκτός από τέτοιες περγαμηνές, ο Κατρούγκαλος κατάφερε πάντως να κουβαλήσει και πολλά καρπούζια. Σύμφωνα με τον πιο φιλοπαίγμονα από τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Κατρούγκαλος δεν ασχολήθηκε με μία, αλλά με δύο αναθεωρήσεις: μία εδώ και μία στα Σκόπια. Το άλλο που του αναγνωρίζεται είναι ότι, ηθελημένα ή από εκπυρσοκροτήσεις του κατακλυσμιαίου βερμπαλισμού του, ο Κατρούγκαλος υπήρξε ο πιο ειλικρινής. Σε δύο περιστάσεις αποκάλυψε τι πραγματικά εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως αναθεώρηση.
Η πρώτη ήταν όταν ομολόγησε ότι τα άρθρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξίσου σημαντικά με τα άρθρα που δεν προτείνει. Ακόμη κι αν δεν επιτύχουμε, είχε πει, να περάσουμε στην επόμενη Βουλή τις αλλαγές που επιθυμούμε, θα έχουμε επιτύχει να αποτρέψουμε αυτές που δεν επιθυμούμε για τουλάχιστον μία δεκαετία. Η δεύτερη έκλαμψη ειλικρίνειας ήταν όταν προχθές στη Βουλή υπαινίχθηκε ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κρατήσει κάποιους βουλευτές του προκειμένου να μην ψηφιστούν οι ίδιες οι προτάσεις του κόμματος με 180· προκειμένου να μην μπορεί ο Μητσοτάκης να αλλάξει όπως θέλει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο πρώτος χρησμός ήδη εκπληρώνεται. Ο δεύτερος, του τορπιλισμού της αναθεωρητικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, περιμένει τη δεύτερη ψηφοφορία στη Βουλή. Ούτως ή άλλως, ο τελευταίος υπουργός όρισε την επισφαλώς μερεμετισμένη εξουσία στην οποία μετέχει: δεν μένει μέχρι να φύγει. Μένει με την αξίωση να καθορίσει μια γενιά μετά τη φυγή της.